Pip en ik zitten in de lappenmand, ik krijg een microneedling behandeling en ik loop mijn langste duurloop in voorbereiding op de Amsterdam Marathon.
Pip en ik zitten in de lappenmand, ik krijg een microneedling behandeling en ik loop mijn langste duurloop in voorbereiding op de Amsterdam Marathon.
Nog een maand tot mijn eerste marathon in vier jaar tijd. Het is lang geleden dat ik zo dicht bij de marathon geweest ben. De laatste keer was in het voorjaar van 2020 toen ik me voorbereidde op Boston. Zo’n zes weken voor de marathon viel ik plat op mijn gezicht met gekneusde ribben, een blauw oog en nog wat andere ellende als gevolg. Dat was eigenlijk het einde van dat marathonavontuur. De genadeslag kwam twee weken later, toen de marathonorganisatie de wedstrijd afblies vanwege corona. Nu lijkt het er eindelijk op dat de marathon er écht gaat komen voor mij. Maar eh… in 2018 hoorde ik zes dagen voor de marathon dat ik een stressfractuur had dus ik reken mezelf pas rijk als ik daadwerkelijk aan de start sta in Amsterdam. Goed. Vroeger – vroeger, schreef ik wekelijkse updates in aanloop naar een marathon. Het leek me een goed idee om dat deze laatste weken voor de marathon weer op te pakken.
Philippa en ik zaten een beetje in de lappenmand, ik liep mijn langste duurloop in ruim tweeënhalf jaar en Philippa en ik hebben eczeem.
Het nieuws, of in ieder geval 99% ervan. Al een week niet helemaal fit, Philippa die ’s nachts meerdere keren wakker wordt (en wij dus ook), de voorspelde energierekeningen die we deze winter gaan krijgen, mijn tandartsbehandelingen van het afgelopen jaar die niet meer op twee handen te tellen zijn… genoeg om me druk over te maken, gelukkig is er ook genoeg waar ik wel energie van krijg
Hormonen, hormonen, hormonen, mijn laatste keer kolven, ons eerste bezoekje aan het kinderdagverblijf en slapeloze nachten.