Ik heb de zoveelste tandartsafspraak, Pip ontmoet voor het eerst Sint en Piet en een keer per week voel ik me weer even de ‘oude Annemerel’
Maandag stond mijn – als het goed was – laatste tandartsbezoek van 2022 gepland. Het was niet heel handig om vanaf januari zó vaak naar de tandarts te gaan, want doordat alles in een kalenderjaar viel, heb ik erg veel bij moeten betalen (terwijl ik een ’top’ verzekering heb). Het bedrag dat ik in 2022 aan dat gebit van mij kwijt ben heeft inmiddels al vier cijfers voor de komma en daar komt de kroon die afgelopen maandag gezet werd nog bij. Echt om te huilen. Maar ja kiespijn is nog veel vervelender en ik ben in ieder geval blij dat ik het geld heb om mijn tandartsrekening te kunnen betalen en dat ik niet de rest van de maand op droog brood hoef. Maar toch, kan leukere dingen bedenken om mijn geld aan uit te geven.
Het was overigens niet het laatste bezoekje van 2022. Hoewel de behandeling geslaagd is (althans zo lijkt het op dit moment) past het knarsplaatje dat ik in september heb laten maken nu al niet meer. Toen ik zoveel aan het hoesten was kon ik er niet mee slapen en in de tussentijd heb ik mijn tanden alweer helemaal in een andere positie geknarst, hij levert nu dus gewoon kiespijn op. Heb nu dus nog (minstens) twee afspraken in 2022 om dit te fixen.
Maar hé, ik kan wel weer breeduit lachen, want mijn kroon zit erop!
De rest van de maandag spendeerde ik bij mijn ouders, waar ik zoveel mogelijk werk in een zo kort mogelijke tijd probeerde te verzetten. Op dinsdag en woensdag heb ik namelijk overdag geen oppas voor Philippa en komt er van werken vaak niet heel veel terecht. Helemaal niet nu ze van twee lange slaapjes naar een slaapje gegaan is een paar weken geleden.
Fijnproever! Pippa wil altijd een appel, maar als ze er een hap van heeft gegeten trekt ze een zuur gezicht en laat ze de appel voor wat ‘ie is. Dit keer besloot ik er partjes van te maken en deze in een klein beetje water te koken met een halve theelepel kaneel. Vind ik zelf erg lekker en Philippa duidelijk ook. Die appel ging er binnen vijf minuten in.
Dinsdagmiddag liep ik weer een kort rondje hard. Vijf kilometer achter elkaar, dat was alweer even geleden. Het voelde enorm zwaar, echt, in de tweede kilometer begon mijn ademhaling al te stokken, maar het is me gelukt die vijf kilometer zonder stoppen uit te lopen. Hopelijk kan ik nu weer lekker een beetje gaan bouwen. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik geen pijn heb op dit moment.
Woensdag slachtte ik een pompoen (vind dat altijd zo’n karwei) en grilde hem in de oven. Ik smeerde hem in met wat olijfolie met peper en zout, deed er wat knoflook bij en wat gedroogd tijm. De schil liet ik er gewoon op zitten. Half uurtje in de oven en klaar. Ik heb een paar stukjes gegeten en de rest heb ik met een beetje bouillon in de blender gedaan. Heerlijk pompoensoep. Pip smult er ook van.
’s Avonds stond er weer risotto op het menu. Wij kopen sinds kort een keer in de week eten voor de hele week. Dat wil niet zeggen dat we soms even terug moeten voor iets dat ik vergeten ben of een brood dat eerder op was dan verwacht. Het grote voordeel is dat ik niet de helft van de dag bezig ben met nadenken over wat we ’s avonds moeten gaan eten, dat heb ik namelijk al lang en breed bedacht en in huis. Maakt de stap om zelf te koken (en geen thuisbezorgd te gaan bestellen) een stuk kleiner. Tot vorige week haalde Tuur iedere zaterdag de boodschappen op bij een afhaalpunt, maar sinds deze week laat ik de boodschappen iedere vrijdagochtend tussen zeven en acht bezorgen. Dat is deze eerste week in ieder geval erg goed bevallen.
Donderdag reden we naar de Posbank voor iets werk-gerelateerds en we hadden geen mooier weer kunnen hebben. Het voelde echt een klein beetje als vakantie. Niet in de laatste plaats door de gezellige lunch achteraf. Het was een zeer geslaagde dag.
Begrijp me niet verkeerd, ik houd van Philippa, ik houd van mijn gezin, ik houd van dingen met zijn drieën doen, maar ik houd ook van de vrijdag. Vrijdag is sinds september de dag dat ik weer even Annemerel pre-baby ben. De hele dag thuis aan het werk zonder ook maar iemand die me stoort. Tussendoor doe ik de was, ik probeer het huis op te ruimen (waar zaterdagochtend alweer niets meer van te zien is), ik zit achter mijn laptop en laat alle woorden die de hele week al door mijn hoofd dansten eindelijk op papier, ik eet soep die warm is (en dus niet al afgekoeld omdat ik eerst Philippa heb geholpen) en rond half vijf pak ik een lege kinderwagen en loop ik met mijn AirPods in mijn oren richting het kinderdagverblijf om Philippa weer op te halen.
Zaterdag hadden we weer een livetraining met Have a Good Run in Den Haag. De opkomst was eh… niet zo hoog, maar ik had wellicht beter na moeten denken over de datum. Veel wedstrijden, sinterklaas die aankomt en het is duidelijk geen coronatijd meer, want mensen hebben gewoon dingen gepland. Gelukkig was het wel heel erg gezellig en heb ik zelf ook lekker kunnen lopen.
’s middags gingen we naar de Fahrenheitstraat om Sinterklaas te verwelkomen. Pippa vond het fantastisch en was lekker aan het dansen, met haar vlaggetje aan het zwaaien en pepernoten eten. Het paard van Sinterklaas vond ze wat spannend, maar de pieten vond ze heel erg leuk, net als alle liedjes.
Zaterdagavond mocht Pip voor het eerst haar schoen zetten. De volgende ochtend wist ze nog precies waar ze haar schoentje neergezet had en was ze vooral onder de indruk van alle kruidnoten die er in haar schoen zaten. Het cadeautje viel ook in de smaak (een Duplo treintje met getallen, ja ik weet het, niet echt een schoencadeautje maar wat zal ik zeggen… ik vond hem zelf erg leuk?). Benieuwd of ze over een paar weken het principe van schoen zetten echt begrijpt.
Tuur liep een 10 kilometer wedstrijd en werd knap derde in een tijd van 34:14. Na een paar wedstrijden waarin hij meer van zichzelf verwacht had was hij dit keer echt blij met zijn race, dus dat is super fijn. Philippa en ik waren support, hoewel Philippa meer van het ‘weglopen’ was en tijdens een van deze ontsnappingssessies erg hard op haar voorhoofd en neus viel. De eerste keer dat ze zichzelf echt pijn heeft gedaan met een val en ik ben bang ook niet de laatste keer. Gelukkig valt de schade vooralsnog mee.
Inmiddels is het zondagmiddag en zit ik in het zonnetje op de bank deze blog te schrijven. Morgen heb ik geen oppas, dus de kans is groot dat ik morgenochtend niet toekom aan het schrijven van deze blog. Er staat verder niet veel op het programma voor komende week. Ik hoop dat ik weer een paar keer kan hardlopen, ik heb het afgelopen weken (of beter gezegd maanden) echt gemist. En verder… ik zal me met mijn zestienmaanden oude dreumes hoogstwaarschijnlijk geen moment vervelen.
Fijne week!
Liefs,
Annemerel