RUNNING: 8 weeks & 5 days

Photobucket

Zijn jullie niet trots op me? In één week tijd zes keer hardgelopen. M’n benen laten me in ieder geval nog niet in de steek. Ik heb nog geen enkele keer ook maar een klein beetje spierpijn gehad. Helaas ben ik er nog lang niet. Na iedere keer dat ik gelopen heb, ben ik misselijk en voel ik m’n hartslag door mijn hele lichaam gaan. How did that happen?

Ik heb deze week ontdekt dat door de regen lopen ook geen ramp is. Dat als het windkracht vijf is, dat je dan misschien niet zo hard gaat en dat dan best wel vermoeiend is om hard te lopen, maar dat het heus wel mogelijk is. Ook heb ik ontdekt dat ik na het hardlopen nooit trek heb in chocola of chips, maar juist in gezond. Ik heb ontdekt dat je lichaam al na een weekje hardlopen verandert, dat je heupen er smaller van worden en je kuiten gespierder. Verder reageert m’n huid erg goed op de frisse lucht en het zweten.

Al met al heb ik bedacht dat ik eigenlijk m’n hele leven moet blijven hardlopen omdat het me over het algemeen gelukkiger maakt op ieder vlak. Kunnen jullie me dit misschien helpen herinneren als ik weer eens in m’n luie dip zit?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

 

RUNNING: 10 weeks

Photobucket

Ik was zo goed bezig, het hele jaar liep ik zo’n drie keer per week. Meestal vijf kilometers, soms een tien kilometer en natuurlijk was er die halve marathon (waar ik uiteindelijk helemaal niet zo goed op was voorbereid). Maar ergens ging het fout. Nadat ik drie weken iedere dag vijf kilometer had gelopen werd ik recalcitrant. “Nee ik wil niet lopen, waarom zou ik lopen. Boeh. In dat half uur kan ik ook een aflevering Sex and the City kijken.” Ik liep nog een paar keer, maar toen die verschrikkelijke doch voorspelbare kater kwam lukte het niet meer. Want op die voorspelbare kater kwam die onverklaarbare nasleep die eigenlijk nog steeds voortduurt. Huh? Ja. Bij iedere vorm van inspanning komt alles wat ik de uren daarvoor gegeten heb weer terug naar boven.

Dat kan twee dingen betekenen. 1) m’n lichaam is nog steeds vergiftigd door de alcohol (en het was echt niet zo veel) of 2) inmiddels heeft mijn conditie plaatsgemaakt voor de conditie van m’n oma. Ik ben toch bang dat ik de schuld 1,5 maand na dato niet meer aan de alcohol kan geven. It’s me. Mijn conditie is er van door en het is hoogtijd om hem op te sporen.

Waarom? Ah… Ik heb me per ongeluk aangemeld voor de halve marathon van Amsterdam, 16 oktober, als in over precies tien weken. Ik dacht dat ik gewoon wel weer eventjes. Donderdag besloot ik vanuit het niets tien kilometer te lopen. Remco zei “goh is dat niet een beetje te optimistisch Annemerel” , waarop ik antwoordde “ah wel nee joh Rem, dat doe ik wel even”. Na vijf kilometer postte ik nog deze foto op twitter. 200 meter verder stortte ik in. gutste het bloed uit m’n beide enkels omdat ik geen goede hardloopschoenen droeg en wist ik niet meer hoe ik adem moest halen. Ik heb er 7 kilometer uit kunnen slepen, de overige drie kilometer heb ik strompelend afgelegd. Vandaag was zelfs vijf kilometer zwaar. Geen spierpijn (dat is dan wel weer fijn van drie kilometer uitlopen), maar hell, na een kilometer (voor mijn doen rustig lopen) ging m’n hartslag al overal. Na vijf kilometer was ik er zo klaar mee dat doorlopen niet eens meer een optie was.

What happened to me?

Will be continued.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

RUNNING: Start To Run

PhotobucketPhotobucket

Het was een mooie dag in juni, nu zo’n vijf jaar geleden. Ik weet het nog precies, het was zaterdag en ik was met m’n vader aan het skaten en hij zei dat hij wel eens zou willen proberen hard te lopen. Die zelfde avond liep ik op een paar oude Nike’s en in spijker hotpants m’n eerste kilometers. Met m’n iPod Mini in de hand en m’n Baby G horloge voor de stopwatch om m’n pols. Een paar minuutjes rennen, een paar minuutjes lopen. Toen had ik echt niet verwacht dat ik het langer dan een paar weken zou gaan volhouden.

Maar dat deed ik wel, niet aan een stuk door natuurlijk. Maar nu, na precies vijf jaar, loop ik nog steeds en heb ik zelfs m’n eerste halve marathon al gelopen! Hoe je dat doet? Read On…

1. Stel jezelf een doel, het beste doel wat je jezelf kunt geven is een betere conditie, want die zal snel vooruit gaan. Als je jezelf als doel geeft drie kilo afvallen, dan zul je snel teleurgesteld worden. Dat gebeurt namelijk echt niet zomaar. Ik val niets af van hardlopen maar ik word wel strakker en voel me 10x beter als ik loop.

2. Zorg voor fijne kleding. Je hoeft echt geen vermogens uit te geven. Bij de H&M hebben ze hele fijne sportbroekjes voor nog geen tien euro! Ik heb een knalroze en ik word al gelukkig als ik daar naar kijk! Ik heb nu ook wel duurdere broekjes zoals van Stella McCartney voor Adidas en okee dat loopt misschien ook nog wel een beetje fijner, maar een broekje van de H&M is zeker niet verkeerd! Schoenen zijn ook belangrijk, zoals ik deed, beginnen op m’n oude Nike’s.. dat kun je één a twee keer doen, maar daarna is het toch zaak om goede schoenen te kopen, anders is de kans op blessures heel groot en die wil je zeker in het begin niet hebben (kans is groot dat je dan echt nooit meer begint!)

3. Zoek een schema op, of download een podcast (start to run schijnt heel erg fijn te zijn!). Ik ben zelf meer van de schema’s dan van de podcasts, ik stel namelijk zelf graag m’n playlist samen en ik weet dat ik discipline genoeg heb om door te rennen op momenten dat het moeilijk is, daar heb ik niet een mevrouw die tegen me praat voor nodig. Ik kan ook niet ontspannen als ik luister naar een podcast en ontspannen is een van de belangrijkste redenen waarom ik loop. Maar iedereen is natuurlijk anders, misschien vind jij het wel super fijn om met een podcast te lopen!

4. Zoek uit wanneer jij het fijnste loopt. Ik vind het heerlijk om heel erg vroeg te lopen of juist midden op de dag. Na 14.00u loop ik liever niet en tussen 10.00u en 12.00u ben ik ook niet vooruit te branden. Maar nogmaals, iedereen heeft zo zijn eigen tijden. Probeer verschillende tijden uit en kom erachter wanneer jij het fijnste loopt!

5. Focus tijdens het lopen niet op het lopen zelf, maar bedenk bijvoorbeeld hoe je bepaalde dingen wilt aanpakken of laat je gedachten lekker afdwalen. Ik schrijf meestal blogs in m’n hoofd. Heerlijk. Kom ik thuis, zit ik vol inspiratie!

6. Lopen doe je voor jezelf en absoluut niet voor een ander. Als je een andere hardloper tegenkomt of iemand anders die je kent bijvoorbeeld, ga dan niet harder lopen, blijf hetzelfde tempo lopen. Door hetzelfde tempo te blijven lopen houd je het lopen langer vol. Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen intervaltrainingen te doen. Dit is heel erg goed voor je conditie, maar lange afstanden zijn wel heel erg zwaar. Ik vind het zelf veel fijner om gewoon hele lange stukken hetzelfde tempo te lopen en dan één keer in de week een intervaltraining om m’n conditie nog wat extra te verbeteren.

7. Als je net als ik zonder begeleiding begint te lopen, zorg dan dat je op internet goed hebt uitgezocht hoe je moet lopen. Klinkt heel suf, maar ik heb dat heel lang verkeerd gedaan. Door bijvoorbeeld op je voorvoet te landen krijg je een hele harde klap op je scheenbeen waardoor je Chin-Splins kunt oplopen. Trust me, wil je niet meemaken. Kun je wekenlang niet zonder pijn lopen (of met ibuprofen, maar dat is ook niet zo’n succes hoor!). Je moet je voeten af laten rollen bij de landing, ja klinkt spannend toch! Klik hier als je meer wilt lezen over hoe je moet lopen.

8. Doe het voor je plezier. Zit niet op de bank bang te zijn dat je straks moet gaan lopen. Je moet helemaal niks, je mag! Hardlopen is een voorrecht, er zijn miljoenen mensen die door wat voor reden dan ook niet kunnen hardlopen (oh oh ik ben geen schooljufje hoor, wil jullie slechts inspireren!). Hardlopen moet je gewoon doen en verder van te voren niet te veel over na denken (op de belangrijke voorbereidingen na dan natuurlijk!). En heb je een keer echt geen zin, geen probleem, morgen weer een dag, en overmorgen ook als het goed is. Maak er geen drama van als je een keertje niet gaat, volgende keer beter hoor.

9. Bananen! Ik hou van banaantjes, het zijn de bananen geweest die mij door m’n halve marathon hebben heen gesleept. Van te voren twee gegeten, erna nog eentje. Bananen geven heerlijk veel energie en je hebt geen last van eten dat omhoog komt. Je ziet niet voor niets al die tennissers tussen de wedstrijd door banaantjes eten!

10. Verzorg je zelf goed na het rennen! Ik neem altijd een lekkere douche na het rennen. Het beste is een wisseldouche, erg goed voor je spieren! Vind je een wisseldouche toch net iets te heftig, zorg dan in ieder geval dat je benen een wisseldouche krijgen, ik zweer het je, heel goed om je spieren te laten ontspannen! Als ik een blessure voel opkomen sta ik gerust tien minuten te ‘wisseldouchen’. Verder hoef je na het lopen niet veel maatregelen te nemen. Na een uurtje yoga voel ik me tegelijkertijd fantastisch en verschrikkelijk sloom, van hardlopen krijg ik zoveel energie, dan kan ik uren achter elkaar geconcentreerd werken!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog with bloglovin

RUNNING: 7AM

>

Photobucket

 

Mijn hardloopschoenen hebben zich bijna drie weken op precies dezelfde plek doorgebracht. Iedere dag wierp ik er een paar pijnlijke blikken op. Ik had er even geen zin meer in. Het werd teveel routine, het werd te veel verplichting, oh en ik verzon natuurlijk het prachtige excuus dat ik het veel te druk had. 

Gisteravond las ik een mooie quote op twitter. Natuurlijk kan ik hem nu na een half uur zoeken nog steeds niet vinden, maar het kwam er vrij vertaald op neer dat mensen die geen tijd hebben, niet weten hoe ze hun tijd moeten gebruiken (was jij die tweep met de mooie quote, please enlighten me!).

Vannacht om een uurtje of twee, toen ik net klaar was met werken had ik voor het eerst in tijden weer eens zin om te gaan hardlopen. En dan niet die saaie standaard vijf kilometer, maar tien kilometer en langs mooie plekjes. Niet effectief hardlopen als in snelle tijd, maar effectief als in gelukkig worden.

Had ik tijd? Nee, althans dat dacht ik. En toen dacht ik aan die quote die ik een paar uur daarvoor gelezen had.. Wat nu als ik de wekker om half zeven zet en al om zeven uur een rondje ga hardlopen.

En zo geschiedde. Ik heb slechts vierenhalf uur geslapen en daar zal ik vanmiddag/vanavond echt nog wel een beetje last van gaan krijgen, maar op dit moment voel ik me on top of the world. Het is half twaalf, ik heb al tien kilometer hardgelopen langs de mooiste plekjes. En het was zo rustig op de weg!!! Ik voelde me echt een beetje alleen op de wereld en dat in een stad als Den Haag! Ik was niet bezig met een snelle tijd, maar bij thuiskomst bleek m’n tijd helemaal zo slecht nog niet.

Ik ben al vanaf 9.00u aan het werk en ik ben nog lang niet klaar (waarom hield ik geen rekening met het feit dat het Hemelvaart is vandaag? Alle PR informatie die ik nodig heb kan ik nu niet opvragen.. of nou ja ik kan het wel proberen maar ik geef mezelf weinig kans op succes.. *leermomentje*).

Maar ik heb het gevoel dat ik productief bezig ben en dat ik enigszins trots kan zijn op mezelf.

Liefs,

RUNNING: FYI

Photobucket

 

Hardlopen heb ik jaren in de zomer gedaan om net iets strakker te worden, maar sinds september 2010 heb ik nooit, ik herhaal nooit meer gelopen om af te vallen, of strakker te worden. En ik denk dat juist doordat ik niet meer loop voor mijn figuur, ik het nu wel volhoud. Wat mijn belangrijkste (letterlijke) beweegreden nu is? Ik wil een conditie waar je U (met hoofdletter!) tegen zegt en ik zoek ontspanning. 

Ik kan trappen op lopen en na zes trappen verandert er nog amper iets aan m’n hartslag. Ik kan het duin bij mijn werk over sprinten met zes pakken melk onder m’n arm geklemd in m’n skinny jeans en zwarte colbert, en ik kom nog redelijk fris en fruitig aan. Weet je hoe fijn dat is? Je beseft eigenlijk pas hoe fijn dat is als je dat op eens niet meer kunt..

Dan die ontspanning. Ik ben eigenlijk altijd bezig. Ik ben vergroeid met mijn iPhone en m’n MacBook gaat nooit uit. Ik ben dan wel niet altijd aan het werk, maar doordat ik continu m’n twitter check of op internet surf onder het mom van ‘inspiratie op doen’ heb ik eigenlijk nooit rust. Zelfs als ik drie uur friendsafleveringen kijk zit ik ondertussen continu dingetjes op te zoeken. Tijdens het hardlopen kan ik dat niet en heb ik tijd om in m’n hoofd dingetjes op een rijtje te zetten. Dat klinkt heel dramatisch, maar dat is het niet.. het is gewoon fijn.

De cleanse die ik wil gaan doen is een weblog-experiment en heeft ook niks te maken met afvallen. Ik wil gewoon zo graag weten wat het met je lichaam doet en ik wil weten of ik het vol kan houden. Ik ben niet geobsedeerd door afvallen, maar wel door lekker eten. Ook hoop ik er een stukje ‘cleaner’ uit te komen. Niet slanker, maar met een paar kwaaltjes minder. Minder onzuiverheden op m’n huid, minder last van m’n buik, geen hoofdpijn meer.. Kijk natuurlijk, zo als ik al aangaf vrijwel iedere vrouw (zonder ondergewicht) zou het niet erg vinden om twee kilo kwijt te raken, maar dat is niet de reden waarom ik het wil doen. Ik zou het erg vervelend vinden als er ook maar één lezer een minder zelfbeeld zou krijgen door mijn blogs..

Ik wil inspireren, niet deprimeren.. Maar tegelijkertijd wil ik ook gewoon kunnen schrijven wat ik wil. Dat is het mooie van een eigen blog, geen restricties.

Ik hou van vrouwen die van zichzelf houden, die dat uitstralen. Die gelukkig zijn met wie ze zijn en zich niet laten beperken door een beeld. Ik hou van vrouwen met passie, gelukzoekers. Ik hou net zoveel van Gwyneth Paltrow als van Oprah Winfrey.

Liefs,