Annemerel.com

>InShape

>

Photobucket

(Jáaaren geleden, nog in zwem-shape! Oh en die botjes zijn slecht mijn gekke pose, echt hoor!)

Hoe goed ik mijn hardloopvoornemens ook begon, met deze weersomstandigheden vind ik er helemaal niks aan. Ik heb het idee dat de wind hier aan zee nog eens twee windkrachten toeneemt en als ik ergens een grafhekel aan heb dan is het wind. Hardlopen staat dus even op een laag pitje.

Toen besloot ik me weer aan de hometrainer te wagen, de fiets, kan ik zo op, afleveringetje Glee erbij en het zweten kan beginnen. Maar weetje, ik vind dat dus helemaal niet leuk en zie helemaal geen effect op mijn lichaam. Het zou misschien wat met mijn benen kunnen doen, maar ik trap op een licht tempo en dat zet dus geen zoden aan de dijk, en ik wil ook eigenlijk helemaal geen wielrenners benen. Dus nee, de hometrainer was eigenlijk maar zinloos.

Nu wil ik dus naar de sportschool. Ik heb me altijd van het idee afgezet, omdat sporten in zo’n on-inspirerende zweetomgeving me een hel leek, maar nu mijn lichaam als een plumpudding in elkaar stort (ik heb gevoel voor drama, geef ik toe) en de weersomstandigheden nog afschuwelijker zijn dan een on-geinspireerde zweetruimte ben ik toch bereid de stap te maken.

Probleem is nu alleen, de sportschool hier in de buurt voldoet niet aan mijn eisen (want die heb ik nog steeds) en als ik dan toch een sportschool verderop zoek, kan ik dan niet beter gelijk naar Den Haag kijken, omdat het zo maar kan zijn dat ik daar binnen een paar maanden kan wonen. Ja mensen, dit zijn nog eens levensvragen.

Gister besloot ik dat de sportschool nog wel even kon wachten en ging ik zwemmen. Iets wat ik al jaren niet meer gedaan heb. Er was een tijd, dat ik iedere week zwom. Dat was fijn, want ik bewoog iedere spier en ieder rolletje werd aangepakt. Toen ging ik naar de fysio en werd mij verteld dat ik beter niet kon zwemmen omdat ik een van die speciale lichamen heb waar zwemmen juist niet goed voor is (nek en schouderproblemen), maar gister vergat ik die voor de grap gewoon even.

Ik zwom 68 baantjes van 25 meter in een klein uurtje tijd. Ik was veruit de jongste, zwom tussen alleen maar gepensioneerde toupetjes, kale knarren en badmutsjes. Ik heb een paar trappen uitgedeeld omdat ik nu eenmaal veel sneller ben, maar hey ik had wel het beste lichaam en was de snelste van het hele bad, beat that! Van de week ga ik weer, dan misschien zelfs wel een keertje om zeven uur ’s ochtends! (of niet natuurlijk..)

Liefs,

>LIFE

>

Photobucket

Hoewel slechts een half jaar oud, was mijn MacBook Air op sterven na dood. Word opstarten duurde vijf minuten en moest drie keer opnieuw gebeuren omdat hij steevast de eerste twee keren vast liep. Een foto verkleinen duurde minuten, een filmpje kijken was vervelend omdat de film minstens tien keer verstoord werd omdat het systeem vast liep.

Dit alles had ik natuurlijk 100% aan mezelf te danken. Ik wist immers dat ik nog maar enkele luttele procenten aan lege ruimte over had en dat kan voor een computer, hoe geniaal ook, nooit goed zijn. Ik vertikte het om dingen weg te gooien en was te zuinig om een goede externe hardeschijf te kopen.

Vorige week kwam mijn vader thuis met een schattig klein wit Samsung harddiskje waar ik al maanden naar keek. Toen moest ik hem wel kopen en dat was maar goed ook.

Dit kleine schattige witte mormel dat in z’n witte hoesje erg veel weg van een uit de kluiten gewassen witte Blackberry Bold, heeft mijn leven, mijn MacBook gered. Inmiddels is nog maar 1/3 schijfruimte in gebruik en draait m’n Maccie weer op volle toeren. M’n harddisk bewaak ik met mijn leven, want daar staan dus niet alleen al m’n films en muziek op, maar ook al mijn gemaakte foto’s sinds 2002 (en dat zijn er heel veel!) en al mijn documenten geschreven sinds 1998 (en dat zijn er dus ontelbaar veel).

Hierop staan geheime dagboeken die met wachtwoordjes zijn beveiligd (waarvan ik de helft helaas niet meer weet), hierop staan schoolopdrachten sinds de eerste klas van de middelbareschool, hierop staan tijdschriften die ik met een vriendinnetje maakte in Groep 7 van de basisschool. Hierop staan de eerste foto’s die ik zevenenhalf jaar op mijn weblog publiceerde, hierop staan foto’s van al mijn vakanties sinds 2002. Italie, Oostenrijk, Griekenland, Engeland, Portugal, Frankrijk, Spanje, I’ve got it all covered.

Safe to say, dit schattige kleine witte apparaatje is mijn leven. Ik heb hem dan ook heel toepasselijk de naam “LIFE” gegeven. Ik denk namelijk dat als ik toevallig een terrorist geweest zou zijn en de CIA op dit apparaatje zou stuiten, zij dit als een enorme doorbraak zouden zien.

Liefs,

Annemerel

(Natuurlijk ben ik niet zo stom om mijn documenten alleen op dit fragiele schijfje op te slaan, het grote netwerkmonster hier thuis heeft stiekem ook nog wel een backup! Ik ben dan misschien wel blond, maar heb genoeg drama’s meegemaakt om te begrijpen dat zo’n schijf ook niet onoverwinnelijk is!)

>PARIS: DAY 4

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
De laatste dag in Parijs beginnen we goed met ontbijt bij Laduree, op de Rue Bonaparte in het prachtige Saint Germain. Ik was de afgelopen dagen al een paar keer langs Laduree gelopen op de Champs Elysees, maar wist me te bedwingen, omdat ik wist dat ik donderdag zou gaan ontbijten en omdat ik ook wist dat als ik eenmaal een macarron zou proeven, ik niet meer zou kunnen stoppen. En Macarrons van Laduree zijn een dure liefhebberij, dus daar kan je beter aan verslaafd raken als je bijna weggaat, dan heb je weinig tijd om je bankrekening leeg te shoppen.

Ontbijten bij Laduree, het was een heerlijke ervaring. Heel anders dan Plaza Athenee natuurlijk, maar ook zeker niet verkeerd. Ik zie mezelf al helemaal als Parisienne ’s ochtends met mijn MacBookje aankomen om te schrijven onder het genot van een potje thee en een Pain au Chocolat. Rond een uurtje of elf verwen ik mezelf dan met een taartje en om 13.00u lunch ik met een omelet ala Laduree en neem ik misschien nog een Macaronnetje toe.

Genoeg gefantaseerd. Ik als schrijvende Parisienne bij Laduree iedere ochtend, dat zou niet alleen een dure grap worden, maar ook eentje waar ik tonnetje rond van wordt.

Na Laduree wilde ik perse naar Monet, ik had de smaak van de musea te pakken. Maar toen we ons achter aan de rij voor het Grand Palais aansloten zag ik een bordje staan, waar zoiets stond van ‘vanaf hier nog drie uur wachttijd’ het stond er in het Frans, maar ik was er toch aardig zeker van dat dat er stond en aan de niet bewegende rij te zien kon dat ook best wel eens kloppen. Geen Monet dus, jammer helaas, maar wel een reden om snel nog een keer terug te gaan dus.

Na de mislukte Monet liepen we nog een laatste keer over de Tuileries, at ik een Macarron en besloten we dat ons laatste tripje, een tripje naar Montmartre zou worden, naar de Sacre Coeur. Weer vergat ik dat dat op een berg lag, zelfs de naam MONT(e)martre deed geen lichtje bij mij branden. Ik was dus aardig aan mijn eindje toen we uiteindelijk de Sacre Coeur gevonden hadden (ik zou dit keer de wegwijzen, geen succes..)

Maar het was een prachtige afsluiter van vier prachtige dagen. Rond half drie stapten we in de auto, weer vijf uur later waren we thuis. Vijf uur waarin m’n ogen maar dicht bleven vallen, vijf uur waarin ik op zoek was naar een MacDrive omdat ik trek had in een Chocolade Milkshake en die uiteindelijk pas vond bij Rotterdam

[The End]

(bonus)
Liefs,

>PARIS: The Louvre by night

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Na m’n crepes was het ineens donker. We liepen langs de Seine en zagen alle lichtjes ontsteken. De verlichte Eiffeltoren was het mooiste wat ik de afgelopen dagen gezien heb. Of nou ja mooi, kijk het is natuurlijk net een grote Kerstboom, maar dat gevoel wat die grote verlichte Kerstboom gaf was magisch. Echt precies zoals ik me Parijs voorstel. 
We liepen langs het Louvre, want ook dat was in het donker zo indrukwekkend.. De rij was beduidend minder lang en een paar seconden nadat we ons dat realiseerden stonden we al in de rij. Als we een kwartier hebben moeten wachten was het veel. Tip dus: Louvre –> Woensdag om half zeven ’s avonds!
Het Louvre was zo indrukwekkend. Ik wist dat het groot was, daar was ik al voor gewaarschuwd, maar dit! Ik had er dagen rond kunnen lopen en nog steeds niet alles gezien hebben. Niet alleen de grote was waanzinnig, de collectie natuurlijk ook, maar dat was me wel bekend. Mona Lisa was – hoe kan het ook anders – de drukst bezochte dame van het hele Louvre en wat is ze eigenlijk maar klein. Wist ik ook wel, maar als je het dan zo ziet hangen denk je ‘dit is het dus…’ als je goed kijkt, het verhaal er achter een beetje weet zal het vast heel erg bijzonder zijn, maar ik ben nog niet zo in de kunstgeschiedenis ingelezen en was dan ook niet flabbergasted van het schilderij.
Waar ik wel van overdonderd was, was de pracht van het gebouw. Dat is een kunstwerk op zich. Zo groot, magistraal, als ik alle toeristen eventjes wegdacht voelde ik me net een Prinsesje in een heel groot mooi paleis. 
En natuurlijk schuilt er in mij ook nog wel een klein chauvinistje, dus had ik erg veel aandacht voor het gedeelte met de Nederlandse schilders. Toch moet ik bekennen dat, hoewel mijn innerlijke chauvinistische inslag erg trots is op de grote hoeveelheid schilders van de laatste 500 jaar, ik Nederlandse schilderkunst over het algemeen niet heel erg mooi vind. Ik zie wel dat het goed gemaakt is, maar ik ben eigenlijk meer een Monet-meisje, Frans Impressionisme.
Of dat ook in het Louvre hing zal ik nooit weten, om half tien begonnen onze magen toch wel heel erg te protesteren en moesten we eten. Misschien een vierde van het museum gezien en dus nog lang niet klaar. Volgende keer Parijs ga ik weer, woensdagavond om half zeven!

[To be continued]
Liefs,

>PARIS: DAY 3

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Dag drie alweer, de dag dat we het meest gelopen hebben! Moest ook wel na al die schranspartijen van de dag ervoor. Ik zat nog zo vol dat ik ’s middags om 14.00u pas weer aan eten kon denken. En dat is heel erg on-Annemerel, want normaal word ik met honger (geen trek!) wakker, ook al heb ik voor het slapen gaan nog een zak chips leeg gegeten!
We maakten een wandeling van de Arc de Triomphe over de Champs-Elysees, door de Tuileries, naar het Louvre, om daar te ontdekken dat de rij alweer zo enorm lang was. Geen Louvre voor ons, als ik graag met een hele hoop toeristen op een kluitje uren zou willen wachten, dan was ik wel naar Disneyland gegaan, of nou ja, ik denk dat ik liever wacht voor het Louvre dan voor een af andere Space Mountain, maar jullie begrijpen mijn punt toch? Ik ga geen drie uur wachten. Daar is mijn geduld niet op gebouwd.
Dus ik mocht weer shoppen. Bij Stella McCartney stal een tas m’n hart, maar ik pikte hem terug, want ik kon een nieuwe tas met geen mogelijkheid verantwoorden. Bij Patrizia Pepe paste ik twintig paar laarzen (niet overdreven, vraag maar aan vriend, die na tien paar wegliep en pas weer terugkwam na een bezorgd telefoontje van mijn kant!) uiteindelijk liep ik de winkel uit met een jas natuurlijk. Eentje die ik wel kan verantwoorden, want hij is warm (klinkt logisch, maar gaat nogal eens mis met mij), hij is fabulous en ik kan er in skiën! Mijn oude ski-jas draag ik al minstens zes seizoenen en voor een meisje zoals ik is dat dus echt heel bijzonder!
We lunchten bij een brasserietje in de buurt van de Eiffeltoren, om vervolgens de Eiffeltoren te beklimmen. Helaas maar tot de tweede verdieping, want de top was gesloten, zal wel om veiligheidsredenen geweest zijn. Wat is dat uitzicht prachtig vanaf boven! M’n zusje zei voordat ik wegging dat Parijs bijna net zoveel inwoners heeft als Nederland, ik lachte haar een beetje uit, maar nu geloof ik haar wel, Parijs is echt GROOT!

Na de Eiffeltoren bezochten we de Notre Dame, de Galeries LaFayette, at ik Crepes en een paar uur later Sushi.. en wat we tussen de Crepes en de Sushi deden? Dat lees je vanmiddag!

[To be continued]
Liefs,