Annemerel.com

Een tijdje terug vroeg iemand mij om een kaartje van Parijs te maken met daarop al mijn favoriete plekjes. Wat een super leuk idee! Maar wat een klus. Zo kon ik er nergens een groot en duidelijk kaartje van Parijs vinden? De kaart die jullie hier zien.. is opgebouwd uit 25 verschillende stukjes uit Google Maps. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het herinneren van fijne plekjes, ehh.. Goed, de zondagmiddag is nog nooit zo snel voorbij gegaan.

Natuurlijk kan ik er in komen dat jullie dit kaartje niet zo goed kunnen lezen, daarom mogen jullie hem downloaden via DEZE link.

Dit zijn mijn favoriete plekjes, natuurlijk is er wel meer te zien in Parijs, sommige dingen heb ik nog niet gezien, andere vond ik niet interessant genoeg. Oh, en het is de bedoeling dat als ik de volgende keer naar Parijs ga, de kaart na-tuur-lijk wordt aangevuld. Als jullie nog tips hebben waar ik volgende keer naar toe moet, de comments are all yours!

1. La Coupole, goede en goedkope Parijse brasserie
2. Le Bon Marché, warenhuis
3. Saint-Germain des-Prés, gezellige en mooie buurt
4. Christian Louboutin
5. Café Le Flore, brasserie waar alle celebs naartoe gaan
6. Ladurée
7. Notre Dame
8. Eiffeltoren
9. La Trocadéro, mooi punt om de Eiffeltoren te bekijken
10. Arc de Triomphe
11. Pierre Gagnaire, veel te duur, maar extreem goed restaurant
12. Sushi Shop, goedkope en lekkere sushi
13. Dior, de winkel waar Carrie in SatC viel
14. Plaza Athenee, lekkerste ontbijt ooit
15. Le Printemps, warenhuis
16. Galeries Lafayette, warenhuis
17. Hotel Opera Frochot, schoon hotel, wel in drukke wijk
18. Gare du Nord, station waar de Thalys stopt
19. Hotel Chamonix, schoon, super centraal
20. Centre Pompidou, museum voor moderne kunst
21. Louvre
22. Les Tuileries
23. Chanel, Rue Cambon, eerste Chanelwinkel
24. Hotel Costes, bekend van de mixtapes
25. Marc by Marc Jacobs, fantastisch voor goedkope souveniers
26. Paule Ka, erg mooie tassen
27. Colette, Department Store
28. Sandro, fijn Parijs merk
29. Maje, klassiek meets fabulous Parijs merk
30. Acne
31. Stella McCartney
32. Didier Ludot, vintage Chanel & Yves Saint Laurent
33. Jardin du Palais Royale
34. Hotel Mama Shelter, super mooi en goedkoop hotel.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

Toen ik in juni met Ashley op Zakynthos was spookte het idee voor het eerst door mijn hoofd.. Ik wil helemaal nog geen master doen. Ik denk dat die gedachte er stiekem al eerder was, maar toen ik daar op de rand van het zwembad zat, benen bungelend in het water, met mijn gezicht op de zon gericht, gaf ik het ein-de-lijk aan mezelf toe en later durfde ik de gedachte zelfs tegen Ashley uit te spreken en toen mijn ouders me op Schiphol kwamen halen vertelde ik ze niet hoe leuk ik het had gehad op Zakynthos, nee ik vertelde ze dat ik twijfelde over het doen van een master.

Vanwaar die omslag? Ik bedoel, een paar maanden daarvoor kreeg ik nog verliefde kriebels in mijn buik bij de gedachte aan een studie. Nu kreeg ik het alleen maar benauwd.

Nou, het probleem was.. een paar maanden daarvoor zat ik in een verschrikkelijke sleur, ik voelde me opgesloten. Ik werkte vijf dagen per week bij Elzenduin en hoewel ik daar genoeg kansen heb gekregen (en krijg), was het toch niet mijn toekomst. Ik voelde dat ik stilstond, terwijl iedereen om mij heen doorging, nieuwe dingen leerde, met zijn toekomst bezig was. Ik had mijn zinnen gezet op een stage bij Grazia en die was er ook bijna, totdat ik twee weken van te voren te horen kreeg dat het toch niet ging lukken omdat ik niet bij een hogeschool stond ingeschreven en dat personeelszaken het er niet mee eens was. En dus kabbelde mijn leventje op dezelfde manier door.

Natuurlijk schreef ik me in april in bij de Kamer van Koophandel en ik had ook wel opdrachten en ik kreeg ook wel eens een advertorial, maar ik had niet het gevoel dat ik echt goed bezig was. Maar in juni kwam de eerste advertorial van Demak’up in Grazia (en later nog in 8(!) andere bladen), ik ging meer schrijven, verplaatste samen met Ashley mijn blog van blogspot naar wordpress en mijn bezoekersaantallen groeiden hard. Ik bedacht me, als ik hier echt iets van wilde maken, dan had ik daar tijd voor nodig. Maar als ik wilde overleven, dan had ik ook geld nodig. Ik zou geen studiefinanciering meer ontvangen en een OV ook al niet, want ik had al zoveel maanden fulltime gewerkt dat ik daarvoor te veel geld verdiend had. Met andere woorden, als ik zou gaan studeren dan zou ik moeten blijven werken en dan zou ik geen tijd hebben voor mijn blog.

Ik ging niet studeren en was in eerste instantie erg blij met die beslissing. Maar toen kwam september. Mijn bezoekersaantallen kelderden weer, ik werkte nog steeds vijf dagen per week bij Elzenduin en mijn enthousiasme voor zowel mijn blog als eigenlijk al mijn andere ambities verdwenen een beetje. Ik voelde me een beetje nutteloos, en dat is nog zachtjes uitgedrukt.

Maar toen kwam Girlscene. Hoewel het slechts voor twee dagen per week is, maakt dit echt heel erg veel verschil. Ik ga twee dagen per week naar Amsterdam, ben met allemaal meiden met dezelfde dromen, gedachten en liefdes. Ik heb niet alleen het gevoel dat ik goed bezig ben, ik heb ook nog eens hartstikke naar me zin. Afgelopen week stond mijn naam gedrukt op papier, in een krant die 1,7 miljoen gedrukt is, hallo!!! Ik werk nog maar twee dagen bij Elzenduin en dat waardeer ik nu een stuk meer. Ik heb de bloggingspirit weer terug gekregen. Durf Google Analytics weer te checken (op dit moment ben ik 30% gegroeid ten opzichten van oktober) en ik neem het allemaal eventjes wat serieuzer.

Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe blij ik met mijn keuze ben geen master te doen dit jaar. Naast een studie had ik dit allemaal niet kunnen doen. Dit was voor mij de juiste beslissing en ik ben blij dat ik hem heb durven nemen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

De Coverstick van Dr. van der Hoog staat al jaren hoog op mijn favorietenlijstje, sinds vorige week kan ik daar ook het sulfopowder van Dr. van der Hoog aan toevoegen.

Hoewel het beter lijkt te gaan met mijn huid (daarover snel meer) glimt mijn voorhoofd nog steeds en mijn kin is helaas ook nog steeds niet puistvrij. Op de puistjes en de donkere vlekjes (littekens) gebruik ik de coverstick van Dr. van der Hoog, de stick zorgt er niet alleen voor dat puistjes optisch verdwijnen, ze worden ook daadwerkelijk weggestuurd. De stick bevat namelijk Farnesol waardoor puistjes sneller uitdrogen. Normaal wordt er van camouflagestiften juist gezegd dat ze de huid verstoppen en puistjes verergeren, bij deze stick geldt dus het omgekeerde. Super fijn!

Het sulfopoeder is een matterende poeder die de huid egaliseert en matteert. Sulfopowder bevat 3% zwavel en dat zorgt er voor dat de huid gezuiverd wordt. Zelfde verhaal als met de camouflagestift, normaal worden poeders er juist van beschuldigd de huid te verstoppen en puistjes te verergeren, dit poeder werkt dus juist actief tegen onzuiverheden.

Op de foto’s gebruik ik links wel de camouflagestift en het poeder, rechts niet. Zien jullie het verschil ook?

De poeder en de camouflagestift zijn beide 7,49 en te koop bij de drogist (ik heb ze zelf bij de etos op het station gekocht), of online in de webshop van Dr. van der Hoog. Tip!!

Weken vliegen voorbij. Is het alweer maandagmorgen. Is de maand november ooit zo snel voorbij gevlogen? Het liefst zou ik niet cliché’s vervallen, maar echt.

Maandag speelde ik voor het eerst met mijn nieuwe speeltjes, de statief en de afstandsbediening, er waren direct drie nieuwe blogpostings voor mijn blog geboren. Is nog knap lastig hoor, als je beide handen graag op de foto wilt hebben om je nagellak te laten zien. Hoe ik dat deed? Ik bediende de afstandsbediening met mijn knieen. Hahaha! Het werkt wel! Om een uurtje of drie reed ik richting Elzenduin en niet veel later ging ik aan het werk. Er was maandag weer een Grouponactie van start gegaan, dus de telefoon stond roodgloeiend, om over de mail nog maar niet te spreken.

Dinsdag werd ik om drie voor half negen wakker gebeld door de man van de belastingdienst. Ik dacht dat het mijn wekker was, totdat ik iemand aan de andere kant van de lijn hoorde praten. Shit. Eh.. we hadden toch tussen 9.30u en 10.00u afgesproken? Klopte, maar meneer zou al om 9.00u komen. Over een half uur dus. Dat was dus haasten! Het gesprek ging gelukkig goed, ik word waarschijnlijk gezien als ‘ondernemer’ en dat is belastingtechnisch heel erg fijn! Om het ’te vieren’ liep ik 8 kilometer hard, yes! Toen was het tijd voor de dermatoloog. Stiekem ben ik alweer een paar maanden aan de antibiotica, waar mijn huid gelukkig een stuk rustiger van geworden is. ’s Avonds at ik heel gezond aardappelen, vlees en groente bij mijn ouders. Thuis maak ik dat dus echt nooit (om heel eerlijk te zijn is het fenomeen koken me de meeste dagen van de week ook wat vreemd), dus bij mama smaakt het extra lekker. Samen met mijn zusje de nieuwste aflevering van Gossip Girl gekeken en tussendoor natuurlijk erg veel blogs geschreven!

Woensdagochtend ben ik hilarisch gevallen. Mijn schoenen zijn nogal glad en dat in combinatie met nat asfalt zorgt voor glijpartijen. Ik liep de stationshal uit en bam, op m’n kont. Maar ik weet niet wat ik precies had, ik luisterde ondertussen muziek en had het gevoel alsof iemand anders op de grond lag, ik stond ook al op voordat ik doorhad dat ik gevallen was. Iedereen om me heen was meer geschrokken dan ik. Knie helaas wel blauw, kont stijf en mijn prachtige Maje laarsjes zijn ‘ontleerd’. De dag bij Girlscene ging weer veel te snel, evenals donderdag. Voor je het weet is het alweer zes uur en dan wil je dus nog zo-veel doen.

Donderdagavond liet ik highlights zetten bij Rob Peetoom in de Amsterdamse Bijenkorf. En toen ik twee uur later de Bijenkorf verliet was net de verlichting op de dam aangestoken en was het groot feest in de Bijenkorf met bubbels en gouden mulberrytas-ballonnen. Super leuk om te zien, die gouden tassen. Het liefst had ik er één meegenomen, maar ik had niet zoveel zin om er mee te slepen. Ik kwam pas om 22.00u thuis en was helemaal uitgehongerd, gelukkig had mijn vriendje gekookt en was er nog genoeg pasta carbornara over. Ik heb zoveel gegeten, niet normaal.

Vrijdagochtend ging mijn wekker om 7.30u, twintig minuten later zat ik in de tram, want… Metro Mode! Ik was zo benieuwd hoe hij geworden zou zijn. Op het station pakte ik een hele stapel en propte die in mijn tas. Toen pakte ik er nog één en ben in de Starbucks, vergezeld met een Toffee nut latte, de krant gaan lezen. Ik was zielsgelukkig. Op de terugweg ben ik nog drie(!) keer langsgegaan om wat kranten te pakken. Voor het geval dat zeg maar.. Ik liep nog even langs de H&M en kocht perongeluk voor meer dan honderd euro, maaaaarrrr alles gaat terug. Ik moet streng zijn voor mezelf. ’s Middags schreef ik in sneltreintempo een paar blogs, rende ik vijf kilometer en toen was het alweer tijd voor Elzenduin.

Sinds deze maand ben ik ieder weekend vrij, zo fijn! Zaterdag kon ik helaas niet voor elf uur mijn bed verlaten, oeps. Het eerste wat ik deed? Hardlopen naar de hardloopwinkel voor de meest charmante kousen. Oh yeah. Alles voor de sport.. toch? Na het hardlopen had ik genoeg energie voor een aantal blogjes en toen… was het tijd voor Breaking Dawn part I. Helemaal alleen naar de Pathé. Ik heb dus zo’n pas, maar had hem al twee maanden niet gebruikt. Gewoon geen tijd gehad. Maar voor Breaking Dawn heb ik toch maar tijd gemaakt. Hoewel ik Eclips helemaal niets vond en New Moon eigenlijk ook niet met plezier keek, vond ik Breaking Dawn toch wel weer erg mooi. Gewapend met een bak Nachos heb ik genoten. Helaas bevond ik me tussen een hoop pré-tienerhormonen. Meisjes die volgens mij nog niet eens naar de middelbareschool gaan en hevig onder de indruk van al het mannelijkschoon waren. Jezus Kriebel, ieder poepje en zuchtje werd door de meiden beantwoord met gillen en keihard schudden in de stoel. Had het kunnen weten natuurlijk…

Zondag liep ik door de keiharde noordzeestorm hard met mijn vader. Ik heb nog liever regen dan wind tijdens een hardloopavontuurtje, dat is echt zo zwaar! De hele middag en avond zat ik op de bank en schreef ik blogjes, omdat ik het deze week NOG drukker heb. Ik maakte alleen heel eventjes tijd voor wat emancipatiewerk. M’n vader leerde me hoe ik mijn ruitensproeiervloeistof bijvulde, hoe ik mijn achterlicht verving, hoe ik mijn bandenspanning kon meten en hoe ik mijn banden zelf oppompte. Daarna ging ik snel weer naar binnen en liet ik mijn vader mijn auto wassen. Maar ik vroeg echt of hij het NIET wilde doen hoor. ’s Avonds weer heerlijk eten van mama (verse tomatensoep en quiche) en toen was de week alweer ten einde.

Nog maar vijf weken tot de wintersport, nu moet het alleen nog wel even gaan sneeuwen in de Alpen, want momenteel ligt er nog NIETS. Helpen jullie mij hopen?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

– Als ik de baas zou zijn, dan zou er een verbod op Spartamet’s worden ingevoerd. Dat is toch vreselijk gemeen. Trap je jezelf helemaal de pestpokke, en ben je heus wel goed bezig, want zo slecht is je conditie nu ook weer niet, nee hoor.. Wordt je ingehaald door een bejaarde vrouw. Ik vind dat mensonterend voor mezelf. Verbod dus, of maximum snelheid terugbrengen naar 20km per uur.

– Er zou ook een universele regel worden ingevoerd, passeer mensen altijd rechts. Niets zo vervelend als je elkaar probeert te passeren en je gaat beide van links naar rechts, je kent dat vast wel, en dat je dan uiteindelijk nog tegen elkaar op weet te boksen ook.

– Mensen zouden voor het instappen van de tram of trein gecontroleerd moeten worden op ranzige geurtjes. Wist je dat dat de overige reizigers een migraineaanval kan bezorgen.

– Er zou een tegenovergestelde saladebar tax worden ingevoerd. Wat ik daarmee wil zeggen, er moet een bepaald aantal saladebar’s per oppervlakte zijn. Met alleen maar mooie, gezonde en verse ingrediënten. En minimaal op ieder station aanwezig.

– Hardlopers zouden altijd voorrang moeten krijgen. Die kun je niet uit hun ritme halen, daar moeten we respect voor hebben.

– Het ‘fijn weekend-en’ zou verboden moeten worden. Wie heeft er tegenwoordig nog wel echt weekend?

– Een retourtje Den Haag – Amsterdam, zou de helft goedkoper zijn. €20,40 is be-la-che-lijk!

– Er zou altijd en overal gratis wifi zijn. Ik snap überhaupt niet waarom er voor internet betaald moet worden. Het is toch ook belangrijk voor de economie dat mensen altijd en overal kunnen werken?

– Engels zou al vanaf de kleuterklassen een van de belangrijkste lessen zijn. En niet alleen in Nederland, overal. Ik bedoel, het is toch vet belangrijk dat iedereen elkaar gewoon kan begrijpen. Als ik een Duitse man of een Fransman aan de telefoon heb wil ik niet degene zijn die zich dom moet voelen omdat ik die talen niet bepaald vloeiend spreek.

– Starbucks zou zijn prijzen verplicht de helft moeten verlagen (dan maken ze vast alsNOG vette winst) en zou net als de saladebar verplicht door heel Nederland verspreid moeten zitten. Zeg maar dat je overal binnen een straal van een kilometer een Strabucks fililaal hebt zitten.

Dus wie zou er in mijn wereld willen wonen..? Hypothetisch gesteld natuurlijk hè? Hoe ik dit plan financieel wil gaan bolwerken tsja daar heb ik nog niet echt over nagedacht..

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

PARIS: Map

DEAR DIARY: Ambitions

BEAUTY: Dr. van der Hoog Clear Skin

DIARY: 04

THE LIST: If only I would run the world..