Vertelde ik jullie vorige week nog over mijn steeds meer tot leven komende droom om de marathon van New York in 2012 te rennen, deze week is de probleemstelling een klein beetje verschoven. Inmiddels vraag ik mezelf niet meer af of ik het wel haal (daar zorg ik wel voor, dat is voor latere zorg, denk ik nu), ik vraag me momenteel af hoe ik daar in godsnaam binnen kom.

Ik heb horror verhalen gehoord, dat het een loting is en dat slechts één op de vijf wordt toegelaten. Dat je veel meer kans maakt als je al eens een marathon binnen de drie-en-een-half uur hebt gelopen. Ja, heb ik gedaan. In. mijn. dromen.

Dus keek ik naar andere marathons in wereldsteden in 2012. Eerst dacht ik aan Londen, maar na een korte reis op google kwam ik erachter dat alle startbewijzen voor de marathon van Londen al vergeven zijn. Toen dacht ik, PARIJS. Ik zag het parcours (over de Champs-Elysees, langs de Seine…) en wauw! Goed, die marathon is op 15 april 2012. Dan zou ik nu dus nog vijf maanden hebben. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar dan zou het lopen van de marathon de hoogste prioriteit van mijn leven moeten worden en daar lieve mensen, heb ik op het moment helaas gaan tijd voor.

Stiekem heb ik wel alvast een aanvraag tot inschrijving gedaan op de website van de New York Marathon. Je moest in 135 tekens vertellen waarom jij de marathon van New York zou moeten lopen. Nou… Omdat ik graag het hele traject op mijn blog wil documenteren, duh! Hopen dat de commissie in New York daar een beetje warm voor loopt. Ik heb nog zitten denken dat ik ook wel 25 verschillende e-mailadressen aan kan maken om zo mijn kansen te vergroten, maar voor het echte loten betaal je dus ook gewoon geld, ehm ja, lekkere business.

Goed, ik heb het nu alleen nog maar gehad over inschrijf-perikelen, ik heb het nog niet eens gehad over hoe het lopen nu eigenlijk gaat. Ik merk dat ik door dat nieuwe doel dus echt on-tie-ge-lijk enthousiast ben geworden. Ik moet mezelf bedwingen om niet iedere dag te lopen en ik moet mezelf tegenhouden niet veel te hard te lopen. Helaas hangt de binnenkant van mijn linker scheenbeen alweer de zuurpruim uit. Als ik een minuutje hardloop heb ik helemaal nergens meer last van, maar als ik dan weer normaal loop.. HELL! Is er een dokter in de zaal die mij uitlegt hoe ik op ‘legale wijze’ van die pijn af kom ZONDER rust te hoeven nemen? (ik ben bang dat dat ijdele hoop is).

Ik loop nu (voor mijn gevoel) op een rustig tempo acht kilometer in bijna 46 minuten. Volgens mijn zelfgemaakte schema moet ik eind december (zonder moeite) 10 kilometer in 55 minuten lopen. Dat haal ik als mijn been gewoon normaal doet. En dus lieve meiden, ga ik NU op zoek naar een shin splints wondergeneesmiddel. Wie helpt mij zoeken?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin