Na mijn succesvolle CPC kreeg ik toch wat last van mijn knie. Mijn fysio adviseerde me om een weekje niet te rennen, er stonden toch geen belangrijke wedstrijden op het programma voor de komende weken. Voor de verandering besloot ik een keer verstandig te zijn en zonder tegenstribbelen te luisteren naar de expert. Op wat hardlopen tijdens drie(!) verschillende hardloop fotoshoots na hield ik me koest. Er valt dus weinig te vertellen over mijn eigen hardloopprestaties van afgelopen week. Ik wil deze gelegenheid aangrijpen om iets te schrijven voor beginnende lopers. Er wordt me namelijk heel vaak gevraagd naar een hardloopschema voor beginners en vorige week maakte ik eindelijk (in samenwerking met Marloes, met een hardlooptrainers diploma op zak) een schema voor beginners.

Bekijk bericht

Hardlopen is mijn allergrootste passie. Het is wat mij betreft de mooiste sport ter wereld, die mij iedere keer weer een gelukkiger mens maakt. En wat is mooier dan die passie delen met je vrienden?! Annemerel en ik lopen niet zo heel vaak samen. De eerste keer was in Fiss, toen we samen met onze skileraar Hannes een rondje naar Serfaus en terug deden. En ook al ligt onze passie bij compleet verschillende afstanden – Annemerel rent marathons, doe mij maar een 5 kilometer op de weg – onze liefde voor hardlopen is even groot. Dus toen ze me vroeg om samen met haar in Den Haag te lopen, was het antwoord natuurlijk vrij eenvoudig: ja, leuk!! Al besefte ik me al vrij snel dat ik ja had gezegd tegen iets wat ik nog nooit gedaan had: 21 kilometer. Een halve marathon… Ik moest de haas zijn, Annemerel zou me volgen. En we hadden maar één doel: een PR lopen.

Bekijk bericht

De 24 uur voor de start van de CPC krijg ik heel veel berichtjes. Berichtjes van medelopers. Iedereen is zenuwachtig. Ik ben het niet. Mooi, denk je nu misschien, want waar zijn die zenuwen überhaupt voor nodig? Nou, die zenuwen, die twijfel of ik het wel kan, die heb ik dus wel degelijk nodig. Daar ging het fout in Rotterdam, daar ging het fout in New York, ik dacht dat ik het wel even ging doen. Nou dan krijg je mentaal wel een klap als het niet zo lekker gaat als je van te voren dacht. Echt zenuwachtig ben ik niet geworden, ik kreeg meer de zenuwen van het feit dat ik de zenuwen niet krijg en of ik wel op tijd in mijn startvak was (stond er 25 minuten van te voren, had me nergens zorgen over hoeven maken, maar te laat komen is nu eenmaal één van mijn grootste angsten).

Bekijk bericht

Nog vier nachtjes slapen tot de CPC. Of ik er klaar voor ben? Dat is een vraag die ik mezelf ook regelmatig stel….

Bekijk bericht