Ik heb een boek over hardlopen geschreven en ik heb al heel veel blogs geschreven over sneller worden met hardlopen. Toch krijg ik nog steeds regelmatig de vraag hoe ik in vredesnaam sneller geworden ben met hardlopen. Onder mijn blogs, op Twitter, Instagram, zelfs onder mijn YouTube video’s. Omdat het alweer anderhalf jaar geleden is dat ik hier echt een volledige blog aan heb gewijd, zal ik het vandaag nog eens proberen uit te leggen.
De afgelopen maanden had ik weinig moeite met hardlopen. Ik liep drie, vier keer in de week en in Italië liep ik zelfs dagelijks. Het kostte me weinig moeite om mezelf te motiveren om naar buiten te gaan, ook al had ik geen vastomlijnd doel in mijn agenda staan. Wel wist ik dat ik in het najaar wel weer een marathon wilde lopen en eigenlijk was dat vage plan al genoeg motivatie. Maar nu ik sinds een kleine twee weken precies weet wat ik ga doen – de marathon in Chicago lopen op 9 oktober – loop ik over van enthousiasme. De komende weken wil ik jullie meenemen in mijn training richting de marathon van Chicago.
Een collage met foto’s die ik gemaakt heb toen ik trainde voor mijn Berlijn Marathon.
Over 48 dagen loop ik mijn zesde marathon. Die zesde marathon had ik eigenlijk een half jaar geleden Rotterdam moesten lopen, maar toen gooide een stom luchtwegvirus roet in mijn marathon-plannen. Ik had mijn één-na-langste duurloop al gehad, maar moest een week later tijdens mijn laatste lange duurloop van 35 kilometer opgeven. Mijn hele lichaam wilde niet meer verder. Toen had ik al gitzwarte rook moeten zien, maar dat gebeurde pas een week later toen ik een paar nachtenlang wakker had gelegen van het hoesten. Ontzettend jammer natuurlijk, maar ja, het was ‘maar’ Rotterdam.
Het is vandaag precies 50 dagen voor mijn volgende marathon. Mijn zesde marathon en mijn eerste marathon na de marathon in Berlijn. Na die marathon was ik ervan overtuigd dat het nooit meer zo mooi zou worden, maar ik ga nu toch een poging wagen. En dat ga ik doen op 9 oktober in…
Hardlopen in Parijs. Daar hou ik zoveel van dat er zelfs een paar pagina’s in mijn boek aan gewijd zijn. Het gaat niet altijd goed, zoals die ene keer dat ik midden op Place de la Concorde belandde en absoluut niet wist hoe ik er van af kwam (er zijn geen stoplichten en het is ook niet de bedoeling dat voetgangers daar komen). Maar de Seine moet toch wel een van mijn favoriete plekken om hard te lopen zijn.