Na m’n crepes was het ineens donker. We liepen langs de Seine en zagen alle lichtjes ontsteken. De verlichte Eiffeltoren was het mooiste wat ik de afgelopen dagen gezien heb. Of nou ja mooi, kijk het is natuurlijk net een grote Kerstboom, maar dat gevoel wat die grote verlichte Kerstboom gaf was magisch. Echt precies zoals ik me Parijs voorstel. 

We liepen langs het Louvre, want ook dat was in het donker zo indrukwekkend.. De rij was beduidend minder lang en een paar seconden nadat we ons dat realiseerden stonden we al in de rij. Als we een kwartier hebben moeten wachten was het veel. Tip dus: Louvre –> Woensdag om half zeven ’s avonds!

Het Louvre was zo indrukwekkend. Ik wist dat het groot was, daar was ik al voor gewaarschuwd, maar dit! Ik had er dagen rond kunnen lopen en nog steeds niet alles gezien hebben. Niet alleen de grote was waanzinnig, de collectie natuurlijk ook, maar dat was me wel bekend. Mona Lisa was – hoe kan het ook anders – de drukst bezochte dame van het hele Louvre en wat is ze eigenlijk maar klein. Wist ik ook wel, maar als je het dan zo ziet hangen denk je ‘dit is het dus…’ als je goed kijkt, het verhaal er achter een beetje weet zal het vast heel erg bijzonder zijn, maar ik ben nog niet zo in de kunstgeschiedenis ingelezen en was dan ook niet flabbergasted van het schilderij.

Waar ik wel van overdonderd was, was de pracht van het gebouw. Dat is een kunstwerk op zich. Zo groot, magistraal, als ik alle toeristen eventjes wegdacht voelde ik me net een Prinsesje in een heel groot mooi paleis. 

En natuurlijk schuilt er in mij ook nog wel een klein chauvinistje, dus had ik erg veel aandacht voor het gedeelte met de Nederlandse schilders. Toch moet ik bekennen dat, hoewel mijn innerlijke chauvinistische inslag erg trots is op de grote hoeveelheid schilders van de laatste 500 jaar, ik Nederlandse schilderkunst over het algemeen niet heel erg mooi vind. Ik zie wel dat het goed gemaakt is, maar ik ben eigenlijk meer een Monet-meisje, Frans Impressionisme.

Of dat ook in het Louvre hing zal ik nooit weten, om half tien begonnen onze magen toch wel heel erg te protesteren en moesten we eten. Misschien een vierde van het museum gezien en dus nog lang niet klaar. Volgende keer Parijs ga ik weer, woensdagavond om half zeven!

[To be continued]

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

Dag drie alweer, de dag dat we het meest gelopen hebben! Moest ook wel na al die schranspartijen van de dag ervoor. Ik zat nog zo vol dat ik ’s middags om 14.00u pas weer aan eten kon denken. En dat is heel erg on-Annemerel, want normaal word ik met honger (geen trek!) wakker, ook al heb ik voor het slapen gaan nog een zak chips leeg gegeten!

We maakten een wandeling van de Arc de Triomphe over de Champs-Elysees, door de Tuileries, naar het Louvre, om daar te ontdekken dat de rij alweer zo enorm lang was. Geen Louvre voor ons, als ik graag met een hele hoop toeristen op een kluitje uren zou willen wachten, dan was ik wel naar Disneyland gegaan, of nou ja, ik denk dat ik liever wacht voor het Louvre dan voor een af andere Space Mountain, maar jullie begrijpen mijn punt toch? Ik ga geen drie uur wachten. Daar is mijn geduld niet op gebouwd.

Dus ik mocht weer shoppen. Bij Stella McCartney stal een tas m’n hart, maar ik pikte hem terug, want ik kon een nieuwe tas met geen mogelijkheid verantwoorden. Bij Patrizia Pepe paste ik twintig paar laarzen (niet overdreven, vraag maar aan vriend, die na tien paar wegliep en pas weer terugkwam na een bezorgd telefoontje van mijn kant!) uiteindelijk liep ik de winkel uit met een jas natuurlijk. Eentje die ik wel kan verantwoorden, want hij is warm (klinkt logisch, maar gaat nogal eens mis met mij), hij is fabulous en ik kan er in skiën! Mijn oude ski-jas draag ik al minstens zes seizoenen en voor een meisje zoals ik is dat dus echt heel bijzonder!

We lunchten bij een brasserietje in de buurt van de Eiffeltoren, om vervolgens de Eiffeltoren te beklimmen. Helaas maar tot de tweede verdieping, want de top was gesloten, zal wel om veiligheidsredenen geweest zijn. Wat is dat uitzicht prachtig vanaf boven! M’n zusje zei voordat ik wegging dat Parijs bijna net zoveel inwoners heeft als Nederland, ik lachte haar een beetje uit, maar nu geloof ik haar wel, Parijs is echt GROOT!

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

Na het ontbijt bij Plaza Athenee hebben we eerst twee uur door Parijs geslenterd. Langs de Seine, door de Jardin des Tuileries, bij het Louvre, om vervolgens het winkelgebied rond de Rue Saint Honoré onveilig te maken. Heerlijk onbereikbare etalages bekeken, bij Colette gezwijmeld en bij de Chanelwinkel op de Rue Cambon naar binnen gegaan, de allereerste Chanelwinkel ooit. Ik twijfelde een beetje, liep eerst voorbij de deur, maar besefte toen, ik wil gewoon naar binnen en ik ben stom als ik het niet doe want ik ben er nu.

Toen ik binnen kwam direct op verkoper afgestapt, hallo ik ben op zoek naar oorbellen! (Huh? Echt? Sinds wanneer Annemerel…?) Meneer liep met mij mee door de afschuwelijk grote mooie Chanelwinkel naar de sieraden en toverde zo’n vijftig verschillende oorbellen tevoorschijn. De oorbellen die ik wilde zaten er tussen. Doutzen droeg ze op de September Cover van Glamour en sinds die cover ben ik een beetje verliefd. Ik heb ook nog naar Chanel Amsterdam gebeld om te vragen of ze ze hadden, maar ‘die zitten niet in onze collectie Mevrouw!’ Ik wilde ze dus al wel langer, maar mijn verlangens ernaar stonden de afgelopen tijd gewoon op een iets lager pitje.

Dat verlangen brandde natuurlijk direct weer op toen ik de oorbellen in het echt zag. Jeetje wat mooi! Ik dacht even na en besloot mezelf toen maar gewoon lekker te verwennen en de oorbellen te kopen. Waarschijnlijk was dit nog een van de goedkoopste dingen uit de hele winkel (de tas waar ik al jaren beide ogen op heb gericht is meer dan 10x zo duur, bijvoorbeeld..). Uiteindelijk liep ik de winkel uit met twee kleine Chaneltasjes, want mama wilde ze ook graag in een andere kleur, kunnen we lekker elkaars oorbellen jatten!

’s Middags shopte we nog wat meer, bij ZARA, H&M & Hugo Boss op de Champs-Elysees (niet eens voor mij!) en bij Marc by Marc Jacobs, dit keer wel voor mij. Een paraplu, want het druppelde helaas en een shirt met daarop Paris! Als souvenier voor mezelf. Al met al ben ik nog wel redelijk trots op mezelf, ik ben niet compleet uit m’n dak gegaan, ik ben nog wel semi-verstandig geweest. Al zeg ik het zelf..

[To be continued]

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin