>
>
Dat je op vakantie vooral niks moet plannen is me nu wel duidelijk. Ik had bedacht dat ik iedere ochtend wel zou gaan hardlopen, nou die hardloopschoenen hebben de auto niet eens verlaten, natuurlijk. Ik had er misschien wel zin in gehad, maar hoewel er weinig sneeuw in het dorp ligt, zijn er des te meer ijsplaten. Ook was ik van plan om m’n spiegelreflex mee de piste op te slepen, want thuis zijn wij onafscheidelijk. Toch ook daar maar van af gezien en m’n iPhone heeft deze week het werk overgenomen en hoewel m’n foto’s misschien van iets mindere kwaliteit zijn vind ik het wel leuk voor de afwisseling, de Camera+ applicatie is echt z’n 79 cent dubbel en dwars waard!
Oh ja nog wat vage plannen van mezelf die niet tot uitvoering zijn gebracht. Ik zou ’s avonds na het skiën nog wel even de filmpjes van Tracy Anderson doen, tussen de middag zou ik een salatteller nemen en ik zou geen druppel alcohol drinken en chocola zou ik niet eens een blik op werpen.
In plaats van de Tracy Anderson filmpjes keek ik afleveringen Glee met m’n zusje, ik heb iedere middag kaiserschmarren gegeten, ik dronk iedere dag een glaasje Baileys of een glas witte wijn en om een uurtje of acht kwam steevast de reep milka met pure chocolademouse uit de koelkast tevoorschijn. :)
Nou lieve mensen, ik ben toch blij dat ik mezelf al die dingen niet ontzegd heb, volgens mij ben ik er niet veel slechter van geworden hoor!
Goed en nu ga ik jullie snel gedag zeggen, want het zonnetje lijkt te schijnen en ik heb nog maar twee dagen!!
Liefs,
>
En on a little less semi-spiritual note de chocolademelk die nergens anders lekkerder lijkt te smaken dan op 2400 meter hoogte in de zon. Mijn gezicht dat van sneeuwwitje gone wild with the self-tan* langzaam verandert in een fris gebruind gezichtje met wat sproetjes. Iedere middag kaiserschmarren. Iedere dag om 22.00u naar bed en ’s morgens om 7.00u zo goed als uitgeslapen wakker worden. De hele dag met mijn familie. M’n vader die steeds vraagt ‘met wie ik aan het twitteren ben’ als ik blogs schrijf, m’n moeder die bijna vijftig wordt en zich nog geen dag ouder dan veertig voelt. M’n zusje die me ineens voorbij skiet en die ik met moeite voorblijf..
Oh en laten we vooral de wit besneeuwde bergen in contrast met de strakke blauwe luchten niet vergeten. Is er een mooier plaatje?
Liefs,
*Ging een week voor ik op vakantie ging in de weer met een ‘lichte’ zelfbruiner van Estee Lauder. Na twee succesvolle smeerbeurten werd ik een beetje laks en smeerde ik zonder spiegel en met slechts één hand, waarna ik naar bed ging, zonder m’n handen te wassen. Gevolg: Oranje hand + wenkbrauwen. Smartass.
>
Gisterochtend, toen om zeven uur mijn wekker ging, was het buiten zwaar bewolkt. Er leek zelfs sneeuw naar beneden te vallen. Even wilde ik me omdraaien, om vervolgens net zo lang in bed te liggen totdat de zon zou gaan schijnen. Maar, een paar minuten later was ik redelijker en bedacht ik me.. je skiet maar een week per jaar, waarom tijd verspillen? Ik voerde m’n ochtendritueeltje uit en ging naar boven, met in mijn achterhoofd het gezegde dat achter de wolken de zon zou schijnen.
En het is waar.. op 2100 meter hoogte vond ik de zon.
Wat we hiervan kunnen leren? De uitdrukking achter de wolken schijnt de zon kun je naast de originele betekenis (Er komen altijd voorspoediger tijden) ook op andere manier uitleggen. Als het even tegenzit kun je wachten totdat het geluk naar je toe komt, maar je kunt er ook naar op zoek. Fijne wetenschap toch?
Liefs,
>
Laten we beginnen met mensen die nog niet kunnen skiën, maar daar geen idee van hebben. Zij zijn niet alleen een gevaar voor zichzelf, ze jagen ook de stuipen op het lijf van hun mede-pistegebruikers, waaronder yours truly.
Mensen die veel beter kunnen skiën dan ik zijn ook niet mijn favorieten. Kijk, het is nog niet eens dat ik jaloers ben op iemand die als een Hermann Maier naar beneden komt, want ik weet.. je kunt niet alles hebben. Maar ook zij jagen de stuipen op mijn lijf door als een soort straaljagers met heel veel stofwolken langs te sjezen.
Dronkenschap van Nederlanders van het mannelijk geslacht voor twaalf uur ’s middags kan ik ook niet waarderen. Hallo? Ik ben toch niet op Chersonissos? Ik wil niet aan m’n jasje getrokken worden en schunnige opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijgen. Sukkels.
Sowieso staan mensen met een alcoholkegel uit hun mond niet erg hoog in mijn achting. Vooral niet als ze tegenover je zitten in de lift, om negen uur ’s ochtends. Houd je mond dicht, of slaap die alcohollucht eruit, als dat nog mogelijk is.
Aan kinderen heb ik op de piste ook een hekel. Begrijp me niet verkeerd, ik vind kinderen leuk. Soms denk ik zelfs dat ik kinderen te leuk vind (maar maak je daarover vooral geen zorgen). Maar op de piste, een drama. Kinderen kennen geen gevaar, kinderen komen vaak voor in groepen, groepen die de gehele piste in beslag nemen. Weet je, het is nog niet eens dat ik me echt erger aan kinderen op de piste, ik ben vooral een beetje bang voor ze.
Maar mijn grootste irritatie dat zijn mensen die in de restaurants van landjepik een heuse sport maken. Ben je nog niet opgestaan, of zijn ze alweer een halve meter dichterbij. Maak je aanstalten om weg te gaan, vragen ze of je weg gaat, ja natuurlijk geen probleem, maar wel een probleem als ze al gaan zitten voordat je goed en wel je kont verheft hebt. Kun je je eigen handschoenen gaan zoeken tussen de jassen en tassen van de nieuwe bewoners van je plekje. Not my cup of tea..
Zijn er dan wel mensen die jij wel waardeert Annemerel, vraag je je nu misschien af.. Ach ja, vraag ik mezelf ook wel eens af. Kijk, ben heus niet zo’n haatdragend persoon, maar soms he.. Dan kan zelfs ik heksachtige gedachtes hebben. Zolang ze in mijn hoofd zitten en na een paar seconden alweer vergeten zijn geen probleem toch?
Liefs,