Ik wil al tijden Bliss Balls maken, maar ik had een klein probleempje. Alles dat op pindakaas lijkt eet ik niet, chocola (de andere optie die vaak gebruikt wordt in recepten) probeer ik zoveel mogelijk te mijden (in verband met mijn huid). Uiteindelijk vond ik een fijn recept op de blog Deliciouslyella.com. In plaats van pindakaas, wat in veel recepten als “plaksubstantie” gebruikt wordt, word in dit recept gebruik gemaakt van banaan (en dadels). Het resultaat: lekker!
In de zomer kan ik prima leven met een frisse salade, maar in de winter moet er iets inzitten met een bite en het liefst ook iets dat van een dier afkomstig is. Althans… iets dat lijkt op iets dat van een dier afkomstig is. Maar dan ook wel ECHT lijkt. Voor mij geen tofu (ik kan echt niet wennen aan die structuur), het enige vegetarische “vlees” dat door mijn strenge keuring komt is het “vlees” van de Vegetarische Slager.
Ik hou ervan als mijn vriend lunch voor mij maakt, het is namelijk al-tijd lekker. Lekkerder dan in de gemiddelde lunchroom, sterker nog.. ik kan nu niet zo één twee drie een lunchroom opnoemen dat lekkerdere broodjes maakt. Misschien proef ik ook wel een klein beetje de liefde die mijn vriend in zijn creaties stopt ;-). Maar, feit is, ze zijn gewoon lekker. Afgelopen week kreeg ik tot twee keer toe bovenstaand maaltje voorgeschoteld. Perfect voor een sunday lunch/brunch!
Zoals ik in mijn blog voor Foodness al schreef, ik ben voor de verandering donkergrijs. Niet zwart of wit (waar ik normaal snel last van heb), maar donkergrijs. Niet grijs, nee donkergrijs. 80/20 dus. 80% van wat ik eet is gezond, 20% van wat ik eet is iets minder gezond. Dit was niet precies zoals ik mijn “detox” een paar weken geleden voor me zag, maar ik voel me er goed bij en ik denk dat dat laatste vooral heel erg belangrijk is. Ik voel me goed, ik heb minder last van hoofdpijn, ben minder duf, met mijn huid gaat het beter dan een paar weken geleden (durf ik eigenlijk niet te hard te zeggen) en mijn buik is over het algemeen plat (ik heb nog maar zelden last van een opgeblazen gevoel).
Ik heb één keer eerder geprobeerd zoete aardappelfrietjes te maken, dat liep uit op een deceptie. In het recept stond drie kwartier en ik dacht prima, dan kan ik een aflevering The Vampire Diaries kijken en dan kan ik daarna kijken of mijn frietjes klaar zijn. Dat was stom. Want toen ik na die aflevering TVD terug kwam in de keuken stonk het naar verbrand voedsel. Verbande zoete aardappelfrietjes dus. Shit. Deze ellende zorgde ervoor dat ik linea recta naar de snackbar liep om een zak raspatat te halen. Goed, om dat soort dingen te voorkomen let ik tegenwoordig dus iets beter op als ik mijn zoete aardappelfrietjes in de oven heb zitten.