Toen ik vorig jaar eind juni 75% van mijn bloglezeressen over me heen kreeg omdat ik naïef en onnadenkend geweest was dacht ik, dit nooit meer. Toen ik half september nog ruim 1000 euro moest dacht ik, dit nooit meer. De dag voor mijn speech tijdens een Dance4Life event dacht ik, dit nooit meer. Van kilometer 35 tot en met 42 dacht ik, dit nooit meer.
Ik wil al tijden Bliss Balls maken, maar ik had een klein probleempje. Alles dat op pindakaas lijkt eet ik niet, chocola (de andere optie die vaak gebruikt wordt in recepten) probeer ik zoveel mogelijk te mijden (in verband met mijn huid). Uiteindelijk vond ik een fijn recept op de blog Deliciouslyella.com. In plaats van pindakaas, wat in veel recepten als “plaksubstantie” gebruikt wordt, word in dit recept gebruik gemaakt van banaan (en dadels). Het resultaat: lekker!
Ik draag al ruim anderhalf jaar geen oorbellen meer. Ik weet niet meer precies waarom ik er op een gegeven moment mee gestopt ben, maar ineens was ik het zat. Totdat ik een half jaar geleden voor het eerst DE oorbellen van Dior zag. Niet te betalen natuurlijk, volgens mij zijn ze rond de 300 euro. Leuk. Als je een bonus krijgt ofzo. Maar Annemerel.com betaalt helaas (nog) geen bonussen aan haar personeel, misschien moet ik op zoek naar een andere werkgever ;-).
Goed. Misschien weten jullie wel dat Girlscene de redactie deelt met onder andere Fashionscene en laat Fashionscene nu net een soort van Super Intern hebben. Weten jullie nog die aflevering van The Hills waarin Lauren en Whitney een ontmoeting hadden met Super Intern Emily uit New York. Nou, de stagiaire van Fashionscene is dus een beetje zoals Emily. Ze weet alle goede plekjes in Amsterdam te vinden en weet precies wat er op dit moment speelt. Super Intern Emily heeft inmiddels haar eigen goedlopende beautyblog, ik ben benieuwd waar Claudia over vijf jaar is ;-). Goed, Super Intern van Fashionscene had dus haar eigen Dior look-a-like oorbellen gemaakt en dat wilde ik ook, dus ben ik ook zelf aan de slag gegaan.
Is het echt alweer de laatste week van februari? Aan de ene kant gaat de tijd voor mijn gevoel langzaam, ik ben nu wel een beetje klaar met “de winter” en heb zin in voorjaar (vorig jaar hebben we het voorjaar zo goed als overgeslagen en gingen we in juni direct door naar de zomer, hoop dat dat dit jaar niet het geval is). Maar aan de andere kant… Is het echt alweer acht weken geleden dat ik Oud & Nieuw vierde? Is het alweer vier weken geleden dat ik op wintersport was? Heb ik echt nog maar zeven weken tot de marathon van Rotterdam? Ben ik over drie maanden echt al 25? Stop. De. Tijd. Goed, adem in, adem uit, laten we terugkijken naar de (mijn) afgelopen zeven dagen.
In de zomer kan ik prima leven met een frisse salade, maar in de winter moet er iets inzitten met een bite en het liefst ook iets dat van een dier afkomstig is. Althans… iets dat lijkt op iets dat van een dier afkomstig is. Maar dan ook wel ECHT lijkt. Voor mij geen tofu (ik kan echt niet wennen aan die structuur), het enige vegetarische “vlees” dat door mijn strenge keuring komt is het “vlees” van de Vegetarische Slager.
