Annemerel.com

>Screw the Diet for the day

>

Inmiddels eet ik nu zeven weken gezond. Oke, er gaat geen dag voorbij zonder (pure) chocolade en er zijn stiekem heus ook wel nachten geweest dat ik toch een paar chipjes at, maar ik heb het altijd in de hand gehouden. Vandaag echter, is een drama.
Ik heb donderdag een tentamen en ik heb er serieus nog niks aan gedaan. Of ik het druk heb met andere dingen? Ook niet echt. Je kent het wel, blogs continu vernieuwen, The Hills kijken (gedownload, want MTV.com is zo flauw geweest om alle filmpjes alleen voor de VS toegankelijk te maken) en verder kijk ik erg vaak naar de uitgebreide (en gisteren zelfs compleet herschreven) aantekeningen van mijn geschiedenisvak, maar het blijft bij het werpen van steelse blikken.
En de hele dag kan ik aan niks anders dan eten denken. Wij hebben een la in de koelkast, volledig gewijd aan chocola. Marsen, Twixen, 5 verschillende soorten Milka, paaseitjes, Bounty’s, pure chocolade, paashazen.. you name it, it’s in there. En ik wil de hele dag dus al een Mars. Misschien had ik er vanmorgen om elf uur beter gelijk aan toe kunnen geven, want nu heb ik dus heel de dag ‘gezonde’ dingen gegeten die bij elkaar net zoveel calorieën bevatten als vier Marsen. 
Maar inmiddels wil ik niet alleen meer een Mars. Ik heb ook echt zin in Ben & Jerry’s ijs, ik heb trek in slagroomsoezen en ik wil een pizza. Mijn grootste strijd heb ik geleverd in de supermarkt. Mijn moeder vroeg of ik even boodschappen wilde doen en aangezien ik toch alleen maar aan het lanterfanten was had ik geen excuus. Alles wat ik nodig had was er natuurlijk niet en dan lijkt al het andere in de winkel ineens zo aantrekkelijk. Uiteindelijk liep ik de supermarkt uit met een bak kwark en een doos perenijsjes.
Ik zit nu wel echt vol. Ik heb twee perenijsjes op en de hele bak Optimel kwark is leeg.  En nu komt natuurlijk net mijn zusje thuis met een zelf gebrouwen baksel. Het schijnen zandkoekjes te moeten voorstellen, maar het ziet er uit als boterkoek. Daar moet ik natuurlijk wel een stukje van proberen. Ik bedoel, dat is toch asociaal om niet te proberen, heeft ze zo haar best opgedaan. Inmiddels heb ik maar liefst een hele vierkante centimeter geproefd en is mijn vermoeden bevestigd; Een kruising tussen zandkoekjes en boterkoek, maar wel geslaagd.
Goed, tot zover mijn dieetperikelen voor vandaag. Ik denk dat ik vandaag maar eventjes als een SAS-dag beschouw. Dat mag ook wel eens vind ik. Doe ik morgen gewoon weer verantwoord.
Liefs.

>First day of spring

>

First day of spring and I’ve enjoyed it to the very limit. Ik leerde over Hitler en het Derde Rijk in een zonnig en vooral erg groen tuintje. De zon verwarmde mijn in depressief zwarte skinny jeans gestoken beentjes heerlijk. Ik luisterde naar een mix van Coldplay, Lady Gaga en Beyoncé, keek af en toe naar de prachtige blauwe lucht en het zonnetje. Prees mezelf gelukkig met de tentamenweek omdat ik met een goede reden buiten in het zonnetje kon zitten. Ik sleutelde zelfs wat aan mijn scriptie met mijn MacBook Air op schoot. Ik dronk Hazelnoot Frappuccino en als klap op de vuurpijl maakte ik sushi.
Heerlijke zondag, heerlijke eerste lentedag.
Hoop dat jullie ook zo hebben kunnen genieten!
Liefs.

>God, why?

>

Ik vind toch dat ik me aardig goed kan verplaatsen in anderen. Laat mij naar een foute, doch heerlijke film kijken waarin het meisje in de steek wordt gelaten door haar geliefde en ik zal voor deze jongen pure haat koesteren. Echter, wanneer deze jongen toch liever blijkt dan gedacht, wil ik niets liever dan het meisje en de jongen samen in een happy ending. Dat bedoel ik, ik kan me best verplaatsen in anderen. Ook al zijn ze nog zo slecht, daar kan ik doorheen kijken, echt.
Maar er zijn ook dingen die ik absoluut niet begrijp en waarschijnlijk ook nooit zal begrijpen. Een greep uit het assortiment:
– Waarom moet een voor mijn onbekend meisje van een jaar of twaalf, met een blonde paardestaart en een beugel op haar roze fiets, mij uitschelden voor iets waar zij op haar leeftijd nog niets eens over na zou moeten denken? Nee echt, dit snap ik echt niet. Het kwam vanuit het niets, we passeerde elkaar op de fiets en ze begon ineens te schelden. Dan vraag je je toch af of het daarboven wel helemaal goed zit, toch?
– Wat ik ook niet snap is waarom mijn zusje door een paar jongens van school, niet eens uit haar klas, wordt aangevallen met de meededeling ‘jouw zus heeft anorexia’, seriously? Ik ken de jongens niet, voor zover ik weet kennen de jongens mij ook niet. En daar komt bij, ik anorexia, hallo? Als ik er nou bij zou lopen als een gratenpakhuis, okee.. Maar nee, ik snap het niet. Jongetjes van veertien, waar houden die zich in godsnaam allemaal mee bezig? Is dit het aloude ‘meisjes plagen zoentjes vragen’ in een heel nieuw jasje, is dit een gerenatiekloof, of is dit gewoon onbegrijpelijk?
– Waarom dacht Hitler in godsnaam dat het redelijk was om ook de Verenigde Staten te overheersen. Echt hoor.. Ik kan me in veel dingen nog inleven, niet dat ik die dingen goed keur, maar ik kan ze vanuit het standpunt van Hitler nog enigszins begrijpen, maar dat.. Hoe dacht hij in godsnaam daar mee weg te komen? Hopelijk heb ik het antwoord binnen vijf dagen, want dan heb ik mijn geschiedenis tentamen en ook dat hoort bij de tentamenstof.
Liefs.

>ILFN & H&M Garden Collection

>

Ik weet niet wat het met me is. Van de winter liep ik in niets anders dan zwart en jurkjes en nu kan ik sinds een paar weken ineens geen zwart meer zien. Overdag in iedergeval. Ik draag nu veel grijs en wit met soms een felgekleurde sjaal. Maar vandaag ben ik helemaal spannend bezig, ik draag namelijk zacht, baby rose.
Gisterochtend was het eindelijk zover, de H&M Garden Collection kwam online en ik droomde al een paar weken van het rode jurkje met de rozetten op de rok. Dat moest mijn verjaardagsjurk worden. Dus liet ik me ’s morgens vroeg door mijn vriendje thuis afzetten, zodat ik nog net voordat ik naar Amsterdam moest het jurkje kon bestellen! En het is gelukt! Net op tijd, want een paar uur later waren alle maten uitverkocht!
Maar toen liep ik door de H&M in Amsterdam kon ik het eigenlijk niet laten nog wat van de Garden Collection te kopen (een gedeelte ligt nu ook al in de winkels, het rode jurkje nog niet trouwens). En dus liep ik vijf minuten later naar buiten met een prachtig roze topje met rozenpatroon.
& vanmorgen kon ik mijn geluk al helemaal niet op, want toen kon ik mijn pakketje van I Love Fashion News bij het postkantoor ophalen (gister was er niemand thuis, dus moest ik een hele dag langer wachten!) Ik heb de rode Heart Bracelet & de zilvere Heart Necklace. Vooral in combinatie met mijn Tiffany’s ketting, Ti Sento armbanden en H&M haarband vind ik ze erg mooi, maar ze kunnen ook heel mooi los gedragen worden!
En nu, nu mag ik snel door de regen op de fiets naar Den Haag om vervolgens weer lekker anderhalf uur te OV-en voor een verplichte lezing. Maar daarna wel lekker weekend!
Liefs!
Op de foto’s draag ik: Grijze Skinny van Blue Blood, Laarzen van Hugo Boss, Top van H&M Garden Collection, Leerjasje van Zara. Sieraden Tiffany’s, Ti Sento & I Love Fashion News!

>Satisfaction

>

Zien wat je allemaal niet hebt is geen kunst. Sla het eerst het beste tijdschrift open, werp een paar blikken op realityseries als The Hills of The City, of kijk een aflevering Gossip Girl of 90210; ook altijd gegarandeerde successeries voor jaloersmakende beelden van mooie vrouwen met vaak nog veel mooiere designerspullen. Echt waar ik kan helemaal weg kwijlen bij het zien van al die prachtige beelden. Die Chanel tas, Louboutin pumps, blonde lokken met perfecte krul, gave zongebruinde huidjes, prachtige dunne benen.. You name it, I want it.
Maar weet je wat eigenlijk nog veel makkelijker is? Zien wat je allemaal wel hebt, daar heb je niet eens bladen of tv series voor nodig! 
In mijn geval.. Die MacBook Air in mijn zwart leren Marc by Marc Jacobs tas die me werkelijk overal goed gezelschap houdt. Die iPhone waar ik ongeveer mee vergroeid ben, mijn eigen blonde haren die weliswaar niet in prachtige golven over mijn schouders vallen maar wel puur natuur (oke, met een heel klein likje verf) zijn. Dat figuur dat zonder al te veel moeite in een maatje 36 past, maar wat wel een broek lengte van 34 nodig heeft. Ik heb hersenen die me naar de universiteit hebben gebracht, waar ik ook nog eens voldoendes haal. Mijn ouders houden van me, net als mijn vriendje. Ik heb een leuke broer en zus, heb een paar hele goede vriendinnen. Ik ga met mijn plezier naar mijn werk en oh ja, ik heb zoveel kleding dat ik me vaak meerdere keren per dag verkleed omdat ik sommige dingen anders nooit draag.
Nee, dit is geen zelfverheerlijking, dit is zelfwaardering en ik roep jullie allemaal op het ook eens te proberen. En als je na een grondige blik op je zelf nog steeds niet tevreden bent, werp dan de volgende keer dat je in de supermarkt loopt of in de tram zit eens een blik op je medemens. Is het echt zo erg? Als ik me niet goed voel kijk ik de laatste tijd om me heen en vraag ik mezelf, met hoeveel van deze mensen zou ik willen ruilen? En meestal, meestal zijn dat er maar erg weinig. 
Liefs.