>Boy, you’ve got me running on sunshine..

>

Het is nu zo’n vier jaar geleden dat ik voor het eerst bewuste, vrijwillige hardloopstapjes zette. Tijdens de gymlessen op school had ik altijd een gruwelijke hekel gehad aan hardlopen. Ik was bang voor de piepjestest, lag wakker van de coopertest en zei altijd dat ik het absoluut niet kon. Ik had namelijk last van het u vast allen bekende steken-in-de-zij-syndroom. Na nog geen minuut begonnen de steken en dan stopte ik meteen, want die steken deden pijn en dat vond ik niet fijn.
Waarom ik dan toch vier jaar geleden mijn eerste hardloopmeters liep? Eerlijk gezegd weet ik dat niet helemaal precies meer. Ik weet nog wel dat ik in die tijd veel aan het skeeleren was, dat het lekker weer was (het was eind mei, begin juni), ik wilde strak in bikini verschijnen en ik had net de glamour gelezen waarin een halleluja verhaal over hardlopen stond met een hardloop plan. 
Dus toen ben ik op een zondagmiddag gewoon begonnen. Ik trok (foute) sportschoenen aan, een kort spijkerbroekje (sportkleding had ik niet..), mijn roze iPod mini bevestigde ik op mijn broekriem en mijn eeuwenoude Baby G horloge deed ik om mijn pols. En toen begon ik dus gewoon. Twee minuten hardlopen, 1 minuut wandelen, twee minuten hardlopen, 1 minuut wandelen en dat een half uur lang. Het was echt dodelijk saai, maar ik had destijds toch niks beters te doen en het was lekker weer, dus fijn om buiten te zijn.
Toen ik na een week ineens tien minuten achter elkaar kon rennen (iets wat ik eigenlijk van mijn schema niet mocht) dacht ik ineens ‘Hey dit is eigenlijk best wel gaaf!’ En zo begon het.. Ik liep bijna iedere dag een half uurtje, twee keer een kwartier met tussendoor een minuutje pauze. Na een paar maanden kreeg ik van mijn ouders goede hardloopschoenen, maar die werden niet gelijk gebruikt. Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar het slop was er in geraakt. 
Maar sindsdien kan ik dus wel hardlopen en ik heb nu steeds vaker periodes dat ik echt regelmatig aan hardlopen ben, want stiekem vind ik het gewoon hartstikke leuk en ik voel me echt merkbaar veel beter als ik in zo’n hardloopperiode zit. Het allerleukste is nog wel dat als ik een paar maanden niet gelopen heb, ik na twee keer lopen weer op mijn oude niveau zit. Ik krijg geen steken in mijn zij, ik raak niet buiten adem, het gaat gewoon hartstikke goed.
Na de wintersport ben ik weer begonnen. Ik loop twee tot vier keer in de week een uurtje. Ik heb een vaste route door de duinen en over het strand, echt top. Ik hou van die vaste route, dat geeft me nog enigszins houvast. Ik loop namelijk zonder ook maar iets van tijd, gewoon op gevoel. Een kort broekje, shirtje, hardloopschoenen en mijn iPod shuffle is alles wat ik met me mee draag.
Waarom is hardlopen fijn?
– Je krijgt er de slankste benen van. Voor mij is het de enige vorm van cardio waarmee mijn heupen slank blijven.
– Als ik heb hardgelopen heb ik altijd zoveel meer energie, alsof ik de hele wereld aankan. Zelfs mijn scriptie lijkt niet meer zo’n diep zwart gat.
– Ik hou van buitensporten, het is zo gezond. Mijn huid straalt ook een stuk meer!
– Als ik aan het hardlopen ben heb ik echt een momentje voor mezelf. Als ik thuis zit moet ik van mezelf altijd erg veel en heb ik geen tijd om al te diep na te denken, als ik aan het hardlopen ben heb ik daar echt alle tijd van de wereld voor!
– Mijn conditie is echt top. Als ik de trein moet halen dan trek ik gewoon een sprintje en als ik dan eenmaal in de trein zit hoef ik niet nog eens vijf minuten uit te hijgen.
Wat je moet doen voordat je gaat hardlopen?
– Goede hardloopschoenen kopen, heel erg belangrijk!
– Op internet opzoeken/lezen hoe je moet lopen, als je dat nooit geleerd hebt loop je erg makkelijk verkeerd en dat kan blessures opleveren. 
– Een fijne afspeellijst maken voor je iPod (liefst shuffle, dan hoef je tenminste niks in je hand te houden).
– Niet verwachten dat het allemaal in een keer gaat, het heeft echt tijd nodig en dat is juist goed. Denk niet, ik krijg geen blessures, want geloof me, die krijg je echt als je onverantwoord loopt.
– Voor je zelf op een rijtje zetten waarom je wilt hardlopen, wat is je doel?
Dus lieve meisjes (en jongens) wat let jullie nog? If I can do it, so can you!

>It’s a short story

>

Dit broekje heeft minstens zes weken in de kast gelegen voordat ik het van de week eindelijk een keertje aantrok. Ik wist eventjes niet hoe ik het moest combineren, totaal inspiratieloos, maar moest denk ik vooral even wennen aan het broekje. De boyfriendshorts hebben hun vuurdoop inmiddels gehad en ik kan niet wachten totdat ik ze van de zomer gewoon lekker met blote benen kan dragen. Want het kan natuurlijk wel met die panty, maar een paar gebruinde benen lijken ze me toch een stuk gezelliger :)
Wat ik aan heb: H&M boyfriendshorts (The Blues Collection), H&M stockings, Grijze top Kosioko, Colbert met pofmouwtjes H&M, ZARA chains enkellaarsjes, Carrera zonnebril & Tas van Marc by Marc Jacobs. Sieraden: Tiffany’s, Ti Sento & Guess.

>Today was a good day..

>

Ik ontwaakte vanmorgen naast mijn vriendje. Ja, het was veel te vroeg (als in zeven uur ’s ochtends) en ja, ik had me graag nog een keer omgedraaid. Maarrrrr… ik werd wel wakker naast mijn vriendje, die mij speciaal naar de tram bracht zodat ik niet met de bus hoefde, dus absoluut geen reden om te klagen, toch? Of misschien toch wel.. Ik had namelijk mijn kleding gisteravond al uitgezocht en was in iets te zomerse mood voor de weerssituatie van vanmorgen. Toen ik Amsterdam kwam leek het er dan ook even op dat ik dood zou vriezen in mijn strapless jurkje met enkel een dun leren jasje eroverheen.
Maar omdat dit een goede dag was kwam ook dat goed. Ik leverde eerst de conceptversie van mijn scriptie in (de winkels waren nog gesloten) en betrad toen de eerste de beste H&M. Ik kocht een heerlijk knalroze vest, een maatje groter dan ik normaal zou nemen, voor een extra comfortabel gevoel. En mijn dag werd al snel weer zonnig.
Van 11.00u tot 13.00u had ik college. Het was saai en ik heb stiekem ook niet zo goed opgelet. Misschien een beetje dom, het was toch geen verplicht college, waarom ben ik er dan überhaupt naartoe gegaan..? Maar ja, misschien heb ik in mijn onderbewuste toch nog wel wat opgestoken van het college. Maar weet je.. ik vind het vak gewoon niet zo boeiend. De naam klonk interessant, web 2.0 en het idee is ook leuk. Maar als een vak als dit filmpjes laat zien uit 2005 dan vraag ik me toch af waar het in godsnaam nog over gaat. Dat filmpje is vijf jaar oud, vijf jaar geleden was de situatie op internet toch nog een heel stuk anders dan nu. Het verandert allemaal zo snel. Ja dat vind ik gewoon een beetje jammer. Mijn cijfers voor dit vak zijn trouwens best wel okee.. een acht en twee negens, I feel very smart :)
Na het college had ik m’n Sushi Date met Laura! Ik had haar al veel te lang niet gesproken en er was dus een heleboel te bespreken. Laura is een van de weinigen aan wie ik echt ALLES vertel, dus je begrijpt, ik heb haar de oren van d’r kop geluld. De sushi was ook weer heerlijk trouwens, maar eigenlijk wel een klein beetje te veel. Ik was een tikkeltje te enthousiast met bestellen. Haha, nou ja het is gezond, dus waarom niet?
De Sushi Date ging over in een Shop Date en bij de H&M sloegen wij beide onze slag. Ik kocht een erg mooi zwart tulpmodel taille rokje van de H&M Trend collectie (die zien jullie vast snel wel een keer in een van mijn outfitposts verschijnen) en Laura slaagde ook goed. Top. 
Na de H&M waren we wel even toe aan een stoel (het leek wel leegverkoop daar, druk!) en die stoel moest natuurlijk wel in het zonnetje staan dat inmiddels was gaan schijnen. Op het Spui dronken wij een glaasje Cola Light met citroen en verse Jus d’Orange en pakte ik mijn eerste terrasje van 2010. Ik heb zo’n voorgevoel dat er niet veel zullen volgen want als het mooi weer is ben ik natuurlijk meestal aan het werk. Maar deze pakt niemand meer van mij af!
Maar na dit heerlijke terrasje hielden mijn geluksmomentjes nog steeds niet op. De volgende stop was op het Centraal Station, bij Starbucks. Ik bestelde mijn all time favourite, Caramel Light Frappuccino! Dat is dus echt MIJN drankje. Ik maak in de winter wel eens uitstapjes naar soja latte’s en heeeel soms caramel chocolademelk (500 calorieen mensen, 500! voor de kleinste beker!) maar de Frappuccino blijft mijn favoriet. Heb hem heerlijk in het zonnetje op het perron opgedronken. Echt genieten.
In de trein had ik ook weer een plekje in het zonnetje uitgezocht en in mijn net gekochte Moleskine schriftje heb ik heerlijk poetisch gedaan. Het is vooralsnog een ‘alleen als niemand kijkt’ bezigheid, maar ik heb er wel echt plezier in.
Toen ik thuis kwam heb ik een uurtje geskeelerd, wat ik echt al minstens een jaar niet meer had gedaan, maar wat ik absoluut nog niet verleerd was. Zo fijn. Nu wil ik nooit meer hardlopen ;-) Haha nee hoor, dat is gekheid natuurlijk. Maar skeeleren is wel een stuk makkelijker dan hardlopen. Het verschil is dat ik me tijdens het skeeleren heel erg lekker voel en daarna voel ik me heel snel weer normaal en bij hardlopen is het een beetje andersom. Dan voel ik me daarna pas echt heel erg lekker, maar dat gevoel blijft wel veel langer hangen.
Om het helemaal een drukke dag te maken mocht ik daarna nog eventjes naar mijn werk, maar daar was ik snel klaar, dus nu mag ik naar bed met een goed boek. En morgenochtend mag ik weer hardlopen en daar heb ik nu al zin in. 
LIFE IS GOOD :)

>Spring is in the air! (No kidding this time)

>

… En het maakt me heel erg gelukkig. Wilde ik stiekem tweede paasdag nog mijn meest deprimerende stukje ooit posten (niet gedaan, dat was totaal niet Annemerel), gister en vandaag zijn prachtig.. Want:
– Ik liep hard over het strand en de lucht was echt strak blauw en eventjes leek het strand zelfs wit. Nee echt, het leek echt wit, het was geen hallucinatie.  En ja dat maakte dus erg gelukkig.
– Toen ik klaar was met hardlopen had ik nergens last van. Ik was niet buitenadem, mijn benen deden geen pijn. Ik ben eindelijk op dat punt dat hardlopen echt alleen maar voordelen heeft. Ik heb zelfs het idee dat mijn benen zo ‘sterk’ worden dat ik zelfs na een hele dag lang werken nog geen last heb van vermoeide benen. En dat is fijn.
– Ik werd gisterochtend wakker, rond een uurtje of half acht, en toen ging ik gewoon direct aan mijn scriptie. Eventjes later bedacht ik me dat de nieuwe Gossip Girl misschien al te downloaden was en ja hoor! Binnen tien minuten had ik aflevering nummer zeventien binnen. Dus toen was het eventjes bye bye scriptie, hallo Gossip Girl. En ook dat was geheel niet vervelend.
– Ik heb gister ge-break-dienst. Ik was eigenlijk vrij, voor mijn scriptie, maar ik kan nou eenmaal erg slecht nee zeggen. En aangezien ik slechts vijf minuutjes fietsen van Elzenduin woon is het helemaal niet vervelend om tussendoor naar huis te gaan. Dus ik werkte van 13.00u tot 16.00u, werkte daarna nog wat door aan mijn scriptie en ging toen van 19.00u tot 24.00u weer verder. Heb ik die acht uur toch gemaakt en heb me geen moment verveeld.
– Ik krijg een dezer dagen mijn salaris en dan mag ik weer eventjes winkelen. Niet veel, gewoon een klein beetje. Gewoon iets heel moois. Ja daar heb ik zin in.
– Morgenmiddag ga ik lekker sushi-daten met Laura en ik heb er zoooooo’n zin in. Heb d’r al veel te lang niet gesproken en sushi is ook al zeker weer een week geleden, dus het wordt hoog tijd dat ik weer eens aan de sushi ga.
– Ik ga over precies vijftien minuten weer hardlopen en de gedachte daaraan maakt me ook alweer zo happy. De runner’s high slaat ein-de-lijk weer toe!
Liefs!

>Elzenduin Beach 2010

>

Bij gebrek aan tijd, verhalen en energie hier een sfeerimpressie van Elzenduin Beach 2010. Gister hebben we de hele dag al proef gedraaid (& ben ik stiekem met mijn camera van mijn iPhone in de weer geweest) en vandaag zijn we echt klaar om lekker te knallen. Mijn schoenen zitten heerlijk, mijn keelpijn is met behulp van een roze pilletje volledig uit beeld en ze zeggen dat ergens vandaag ook nog de zon gaat schijnen..
Happy Easter!
Op de foto: Saké uit een barbieflesje, heerlijk licht, zoet apperitief  en zeg nou zelf, van zo’n flesje wordt je vanzelf al gelukkig, een opgedekte tafel zonder bloemetjes en een glas dat helemaal niet vies is maar wel vies lijkt dankzij mijn fijne iPhone, uitzicht vanaf de bar, Het terras dat natuurlijk nog helemaal opgedekt en opgevrolijkt moet worden, het restaurant binnen, en nogmaals zo’n mooi glas met een heerlijk warm zonnestraaltje..