Een Mixtape in de ruimste zin van het woord. Van Pink Floyd tot Taylor Swift en van tamelijk onbekend MTV-reality-gevalletje tot The Corrs. Maar allemaal één ding gemeen, ze gaan over ademhalen (in de ruimste zin van het woord).
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
1. Ik denk dat ik in de afgelopen vijf jaar het huis niet ben uitgeweest zonder mobiele telefoon. Ik weet niet eens hoe dat zou moeten. Ben ik dan verslaafd? Maakt me niet uit, het gevoel van zekerheid dat mijn telefoon me geeft is priceless. Ik leef met dat ding, ik vind de weg met dat ding (in een vreemde stad gebruik ik google maps om m’n weg te vinden, maar ook om de dichtstbijzijnde Starbucks te vinden!). Oh en ik zoek ECHT alles op. (Op de foto overigens m’n oude iPhone 3G, want met m’n 4G moest de foto gemaakt worden..)
2. Handcreme, zit sinds een paar maanden altijd in m’n tas. Ik ben een soort van verslaving voor handcreme aan het ontwikkelen. Ben nu eenmaal erg bang voor oude gerimpelde handjes zoals die van Madonna. Ieeekk! En natuurlijk voelt het ook lekker zacht en het ruikt damn good!
3. Naast Handcreme heb ik de laatste tijd ook een desinfecterende gel bij me. Ik zit nogal vaak aan m’n gezicht en hoewel ik dat zoveel mogelijk probeer te beperken gebeurt het ongemerkt toch vaker dan ik zou willen. Probeer daarom zo vaak mogelijk m’n handen te desinfecteren zodat ik de troep niet nog verder verspreid en stad-bacterien ook niet nog meer op m’n gezicht krijg.
4. Hoewel het ding echt verschrikkelijk zwaar is, kan ik het toch niet laten om mijn Nikon bijna altijd met me mee te slepen. Ook als ik ga shoppen, eigenlijk juist als ik ga shoppen.
5. Mijn moleskine agenda. Niet alleen handig om afspraken in op te schrijven, maar ook verschrikkelijk lekker tijdverdrijf in de tram of trein en staat ook super interessant mocht je alleen in een cafeetje belanden aan een kopje koffie. Mijn moleskine agenda is half agenda / half notitieboekje en ik LEEF er dan ook echt mee. Zit natuurlijk ook een pen bij.
6. Zonder Bobble verlaat ik m’n huis niet. Ik heb een periode gehad dat ik overal flesjes water kocht, maar als je nagaat hoeveel onnodige kosten dit eigenlijk met zich meebrengt? En natuurlijk zijn al die plastic flesjes slecht voor het milieu en is water uit de kraan in Nederland gewoon net zo lekker, if not lekkerder dan flessenwater. En anders zorgt m’n Bobble daar wel voor.
7. Ik probeer zo min mogelijk make-up en andere toiletartikelen met me mee te slepen, maar wat ik wel altijd bij me heb is een cover stick, iets voor m’n lippen en een oogpotlood. Coverstick om kleine vlekjes mee weg te werken, het oogpotlood omdat ik chronische traanogen heb en m’n lijntje dus snel vervaagd en wie heeft er nu niet iets voor z’n lippen bij zich? Verder altijd een stripje met antihistamine. Ben voor zo ongeveer alles wat gezond is in meer of mindere mate allergisch. Van een tomaat tot een appel. De ene keer kan ik er heel goed tegen, de volgende keer zit m’n hoofd en mond onder de bultjes en krijg ik het benauwd.
8. Mijn portemonnee & sleutels offcourse. Ik denk dat er weinig mensen zijn met een kleinere portemonnee dan die van mij, het is eigenlijk niet eens een portemonnee. Er passen een paar pasjes in en ik stop er vaak een twintigje in voor noodgevallen, maar eigenlijk doe ik alles met m’n pasje(s). Het voordeel is dat ik geen extra gewicht heb en dat ‘ie overal inpast, het nadeel is dat ik hem vrijwel dagelijks kwijt ben en dat dat me iedere keer weer een hartverlamming bezorgd. Met m’n sleutels heb ik het tegenovergestelde gedaan, daar hangt echt een extreem grote sleutelhanger van Lanvin for H&M aan.
9. Zonnebril! Geen of geen weer, ik heb minstens één zonnebril bij me! Draag hem ook gerust als het regent, om m’n oogmake-up te beschermen, hihi.
10. Visitekaartjes, ‘cause you never know who you’re going to meet!
En ik vraag me nog steeds af waarom ik in mijn tas nooit iets kan vinden en waarom ik na een dagje shoppen zo’n last van m’n schouders heb.. Zijn jullie ook van die ‘over-packers’ of hebben jullie aan je sleutels en je portemonnee genoeg?
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Als jullie mijn blog een beetje volgen, dan weten jullie twee dingen. Ik spreek eigenlijk vooral over dingen die een positieve indruk op mij maken en ik koester grote liefde voor sieraden van Tiffany’s. Dat dit volgende stukje uit mijn vingers komt, zegt dan ook heel wat.
Ik ben even klaar met Tiffany’s.
Die schattige zilveren armbandjes met de balletjes die ik van mijn vriend voor m’n 21ste verjaardag kreeg. Daar schijn ik nogal pech mee te hebben. Ik had de armbandjes nog geen twee weken toen het eerste bedeltje van de armband afviel. Ik stootte mijn pols en het was dat ik nogal oplettend was, anders had ik nooit geweten dat op dat moment het hangertje van de armband afviel. Toen ik Tiffany’s belde (mind you, na twee weken) zeiden ze me dat ik het armbandje terug kon brengen en dat ze het zouden repareren, maar dat ik de kosten voor de reparatie zelf moest betalen. Uiteindelijk ben ik naar mijn eigen juwelier gegaan die alle drie de bedeltjes van mijn armbandje heeft afgehaald en de bedeltjes steviger heeft bevestigd aan het armbandje. Wat ik daar voor moest betalen? Nou in ieder geval minder dan een retourtje Den Haag – Amsterdam.
Afgelopen jaar kreeg ik van mijn vriend weer een armbandje van Tiffany’s, in dezelfde stijl, maar dan met pareltjes. Prachtig! Maar na twee maanden stond ik op een parkeerplaats in Rome, toen ik ineens iets van mijn pols voelde glijden. Ik stond dus gewoon met mijn armen naast mijn lichaam op een parkeerplaats te wachten, toen vanuit het niets mijn parelarmbandje afgleed. Gelukkig waren de pareltjes geknoopt en lagen ze niet over de gehele parkeerplaats, maar hij was toch kapot. Dit keer was het meisje van Tiffany’s iets aardiger aan de telefoon. Ik kon het in september brengen en dan zouden zij het opnieuw laten knopen, kosteloos. Ik begon mijn vertrouwen in de service van Tiffany’s terug te krijgen.
Maar dat vertrouwen is vrijdagmiddag voorgoed verdwenen. Ik zat in de tuin met mijn moeder en stootte mijn arm toen ik een kopje thee van het tafeltje naast me probeerde te pakken (en bij stoten moet je dus denken aan een tikje tegen de tafel, op mijn arm is verder geen schrammetje te zien). En toen gebeurde het, één van de zilveren armbandjes brak en alle 66 balletjes lagen door de hele tuin. Ik heb met de hele familie uren op de knieën gezeten op zoek naar de balletjes, maar ik mis er vier. Ik belde Tiffany’s en vertelde het verhaal, ook over de eerdere gevallen. Het antwoord dat ik kreeg? Je bent wel een beetje en pechvogel. Je kunt het armbandje bij ons terug brengen, maar de reparatie gaat wel geld kosten. Toen ik vertelde dat ik dus echt geen bergen had beklommen of een ander armbandjesbedreigende-activititeit had ondernomen met het armbandje en dat het absurd is dat mijn armbandjes spontaan kapot gaan, kreeg ik te horen dat ze wel meer gevallen hadden en dat een sieraad een gebruiksvoorwerp is en dat ze er daarom geen garantie op kunnen geven.
Begrijpen jullie nu waarom ik er even klaar mee ben? Zeer waarschijnlijk loop ik zo tegen Kerstmis weer met kwijl langs mijn mond door de PC Hooftstraat (mijn grootste zwakte is dat ik mensen veel te snel vergeef en dingen veel te snel vergeet), maar voor nu. Klaar.
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Parijs, 1881, apotheker Theophile LeClerc opent zijn eerst apotheek in het hart van de stad. Monsieur LeClerc was een liefhebber van kunst en schoonheid en gebruikte de kelder van zijn apotheek om verschillende middeltjes te creëren. Op deze manier heeft hij zijn beroemde rijst poeder gecreëerd. Super licht en elegant en T.LeClerc poeder was een feit.
De poeder was direct een hit en nu, 130 jaar later zijn er meer dan 30 verschillende kleuren poeders. T. LeClerc mag dan misschien niet zo’n bekende naam zijn als MAC of Chanel, veel make-up artists, actrices en top modellen gebruiken T. LeClerc. Het is inmiddels ook te koop in de rest van Europa, Amerika en Azie, maar in Parijs is het denk ik nog wel het grootst. Althans, toen ik in Parijs was twee weken geleden zag ik T. LeClerc overal, van de grote warenhuizen tot kleine drogisten. In Nederland heb ik T. LeClerc voor het eerst gespot bij Mostert & Van Leeuwen!
En nu kom ik met goed nieuws, want ik mag drie make-upsetjes van T. LeClerc weggeven. Helaas zonder het befaamde rijstpoeder, maar wel met een mooie mascara, oogschaduw en lippenstift. En ook al zou je de producten nooit gebruiken, de verpakkingen zijn mooi genoeg om ze toch heel erg graag te willen hebben!
Wat je moet doen? Like me on facebook! en laat in de comments van deze post je e-mailadres en je volledige naam die je gebruikt op facebook achter!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Kennen jullie iets dat fotogenieker is dan make-up? Dit is toch gewoon Eye-Porn?
Dit is de nieuwe make-upcollectie van Estée Lauder, geinspireerd op de rflecterende werking in moderne architectuur, “waarbij fenomenale gebouwen ware kunstwerken worden” aldus Tom Pecheux, Creative make-up Director van Estée Lauder. De focus ligt op metallic gekleurde ogen en een zacht glinsterende huid, gecombineerd met een matte lipstick en een mooie groene tint voor de nagels.
Het duo oogschaduwpalletje heeft Blair afgelopen woensdag op mijn ogen geprobeerd, het middelste pallet met de Illuminating powder had direct mijn aandacht toen ik langs de counter van Estée Lauder liep, er zit zo’n ontzettend bijzondere glans in, eigenlijk verschrikkelijk zonde om daar mijn kwast in te gaan zetten. De lippenstift ziet eruit alsof het helemaal mijn kleur is en de nagellak is werkelijk prachtig! Het paarse oogschaduwpallet vind ik vooral heel erg spannend, ik kan me namelijk nog heel goed de laatste keer dat ik paarse oogschaduw (toevallig ook van Estee Lauder) droeg herinneren. Ik was een jaar of veertien en het was echt een typisch gevalletje ‘Make-up gone wrong’ maar we zijn inmiddels acht jaar verder, misschien kan ik er tegenwoordig wel iets heel erg moois van maken.
Voor nu laat ik jullie graag achter met deze prachtige onaangeraakte verpakkingen, zal binnenkort laten zien wat ik er mee kan!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin