Deze week maakte ik twee fouten die je eigenlijk niet meer zou moeten maken als je aan het trainen bent voor je vierde marathon. Lesje geleerd nu, hoop ik.
Deze week maakte ik twee fouten die je eigenlijk niet meer zou moeten maken als je aan het trainen bent voor je vierde marathon. Lesje geleerd nu, hoop ik.
Afgelopen week had ik voor het eerst moeite om op te staan en mijn hardloopschoenen aan te trekken. Echt moeite. En daarom liep ik dan ook niet mijn zelfopgelegde drie/vier keer, maar slechts twee keer. Het was de derde week van mijn vakantie en dat maakt lui. De eerste week van mijn vakantie ben ik altijd super actief, kan ik niet stilzitten, sta ik vroeg op. Maar halverwege de tweede week gaat er langzaam een knop om, ik ben gewend aan het nietsdoen en ik vind het eigenlijk wel lekker dat nietsdoen. Rennen? Waarom zou ik?
Mijn favoriete onderdeel van het trainen voor een marathon? De lange duurloop en deze week deed ik er zelfs twee (eentje op maandag en eentje op zaterdag, omdat dat in mijn schema nu eenmaal iets beter uitkwam). Maar ik schijn de lange duurloop iets anders aan te pakken dan veel andere renners. Ik ren namelijk op ‘marathontempo’ terwijl veel anderen dit juist een halve minuut per kilometer langzamer lopen. Marleen vroeg me op Instagram waarom ik dit doe en ik ben gaan denken en lezen (voor zover dat mogelijk was met mijn internetverbinding hier).
Het is alweer de derde trainingsweek van mijn road to NYC. Iets meer dan een maand geleden liep ik nog met een pijnlijke knie, inmiddels heb ik het gevoel dat ik weer echt kan trainen. Op afstand dan, echt intervallen (sprinten) durf ik nog niet aan. Ik hoop dat ik daar na mijn vakantie wel weer mee kan beginnen, want ik wil sneller worden. Mijn pace omhoog. In 2012 liep ik met een gemiddelde pace van 5’30. In 2013 was mijn gemiddelde pace 5’37. Wat klopt hier niet?!
