Nog nooit heb ik zo’n spierpijn gehad na een marathon als na deze Boston Marathon. Na Berlijn liep ik de dag erna om half acht ’s ochtends alweer vijf kilometer hard. Na mijn New York Marathon afgelopen november liet ik iedereen die het maar wilde zien (of niet) hoe goed ik de dag na de marathon nog kon squatten. Ik was er zo trots op dat ik hier zelfs een Boomerang voor Instagram van maakte. Maar na Boston was ik net als de meeste marathonlopers, maar gewoon een mens.
Tijd voor mijn nieuwe favoriete rubriek; AYRQ (Ask You Running Question). Ik vind het zo leuk om al jullie hardloop gerelateerde vragen te beantwoorden. En wat hebben jullie ook goede (en herkenbare!) vragen. Met de meeste dingen heb ik zelf ook te maken gehad in mijn (inmiddels elfjarige) loopcarrière.
Bekijk bericht
Het was vier uur toen mijn wekker ging. Een onaangenaam gevoel bekroop me. Ik wil niet. Waarom doe ik dit. Ik wil thuis zijn. In mijn eigen bed liggen. Gelukkig is het inmiddels een bekend gevoel en weet ik dat ik gewoon mijn bed uit moet komen en onder een warme douche moet gaan staan. Zo gezegd zo gedaan, strompelend naar de badkamer prop ik alvast een pannenkoek naar binnen, die kun je maar vast gehad hebben. Het is de eerste van zes pannenkoeken die ik in totaal weg zal werken.
Nog twee dagen tot de Boston Marathon en het is tijd om weer wat hardloop-gerelateerde vragen te beantwoorden. Met deze keer onder andere mijn hardloopschema als ik geen wedstrijd in de planning heb staan en tips tegen schaafwonden.
Over vijf nachtjes loop ik de marathon in Boston. Ik schrijf dit op dinsdagmiddag op een strandbedje hier op Fuerteventura. Vandaag zijn het dus nog officieel zes nachtjes, maar ik kan me niet voorstellen dat ik me morgen heel erg anders voel. En wat ik dan voel?