Ik loop inmiddels alweer een half jaar ‘lekker’ hard. Ik ben nog lang niet waar ik (ooit) was, maar ik geniet van het lopen en ik maak (langzaam) progressie. Mijn trainingen zien er nu wel heel anders uit dan voor mijn zwangerschap, als moeder heb je immers net iets minder vrijheid dan als zelfstandig ondernemer die haar eigen tijd indeelt. Afgelopen week was ik aan het lopen en dacht ik aan alle veranderingen ten op zichtte van mijn hardloopleven voor het moederschap.
Het is inmiddels twee maanden geleden dat ik voor het eerst vijf kilometer achter elkaar liep sinds de bevalling. Of eigenlijk, het was de eerste keer sinds de zwangerschap (die eerste zes weken waarin ik nog wel gewoon kon hardlopen tel ik voor het gemak niet mee). Op 1 december liep ik vijf kilometer en nu, twee maanden verder, zijn we heel wat postpartum-PR’s verder, maar ik ben er nog láng niet (en dat is niet erg). Dingen die ik tot nu tijdens mijn comeback geleerd heb?
Foto’s: Jorrit Ooyen
Ik voelde van jongs af aan dat ik graag een kindje wilde ‘als ik later groot was’ . Ik was er in mijn jongere jaren niet veel mee bezig, maar het was wel iets waar ik van overtuigd was; ik wilde moeder worden. Mijn moeder kreeg mij – haar oudste kind – op haar 28ste. Toen ik jonger was zag ik dat ook als de ideale leeftijd om moeder te worden. Maar ik leerde Tuur pas op mijn 28ste kennen en om nu meteen een kindje te maken, dat vond ik ietwat overdreven. Daarnaast leerden we elkaar kennen door het project dat ik deed, Trainen als een Topatleet, een zwangerschap paste daar niet helemaal in.
Het gebeurt zelden dat ik een paar nieuwe (voor mij onbekende) hardloopschoenen aantrek en dat ik bij de eerste stappen meteen denk, wow, ja, dit is het. Zelfs de Nike Zoom Fly, waar ik tweeënhalf jaar lang bijna iedere training op gedaan heb, was het eerste half jaar niet meteen mijn lievelingsschoen. OK. Bij het aantrekken van de VaporFly en de AlphaFly (de wonderschoenen waar zoveel over te doen is geweest) had ik wel meteen het idee ‘ja, hier kan ik wat mee’, maar dat zijn wedstrijdschoenen, geen trainingsschoenen, logisch dat die schoenen me net een zetje extra geven. Zes weken geleden had ik dat YES-gevoel bij een trainingsschoen die ik sindsdien voor vrijwel al mijn trainingen gebruikt heb. Ik heb het over de Nike Air Zoom Tempo Next%. Omdat ik zo enthousiast ben én heel veel vragen over de schoen via Instagram ontvangen heb, vond ik het tijd voor een uitgebreide review!
Samenwerking – Afgelopen zondag was het NN Running Day. Ik stond om acht uur ’s ochtends aan de virtuele start van de 1/4 Marathon Rotterdam. Tijd voor een echt wedstrijdverslag, want dat is alweer veel te lang geleden.
Tien voor half zes, de wekker gaat over tien minuten. Regen slaat hard tegen de ramen, de wind giert rond ons appartement. Oef. Waar heb ik mezelf nu weer ingestort? Waarom heb ik niet gewoon de startwave van tien uur gekozen, zoals weldenkende mensen doen. Ik strompel mijn bed uit, ik kan nog wel tien minuten blijven liggen, maar dan val ik misschien weer vijf minuten in slaap en dan moet ik voor een tweede keer wakker worden en ik weet ook… wakker worden is het ergste gedeelte, daarna gaat het als vanzelf.