De eerste drie weken van mijn marathontraining had ik van te voren iets anders voorgesteld. Het weekend na de marathon zat ik op zaterdagavond op de bank en deelde ik mijn trainingen in. Op mijn lijstje stond voor afgelopen weekend 20 kilometer en voor aankomend weekend de 15 kilometer van de Bruggenloop. Die 20 kilometer liep ik afgelopen weekend niet en die Bruggenloop laat ik zondag ook maar even schieten. Is er ook nog iets positiefs te melden? Ja, mijn zielepietengedrag van vorige week heeft plaatsgemaakt voor een gevoel van “won’t stop, can’t stop, I’ll be back, bigger, better, faster”.

Bekijk bericht

Vorige week schreef ik al over mijn nieuwste blessure, een lopersknie. Je vraagt je misschien af waarom ik het mezelf allemaal aan doe. Eerst jarenlang lopen met shin splints, vervolgens de marathon in Parijs af moeten zeggen wegens een liesblessure en vervolgens geteisterd worden door een lopersknie. Waarom wil ik, ondanks deze ’tegenslagen’, toch door blijven rennen. Het is niet alsof mijn leven ervan afhangt, het is niet dat ik moet hardlopen om mijn brood te verdienen. Er is niemand die mij vertelt dat ik moet hardlopen, de enige die dat doet dat ben ik zelf.

Bekijk bericht

Afgelopen week was mijn eerste trainingsweek voor de Rotterdam Marathon. Een week, die op hardloopgebied niet zo lekker begon. Woensdag, ik word wakker, de zon schijnt, het kriebelt meteen, ik wil lopen. Maar… er zijn eerst nog een aantal dingen die ik moet doen voordat ik kan gaan lopen. Braaf als ik ben, werk ik eerst een paar uur voordat ik me in mijn hardloopkleding hijs. Wanneer ik dan eindelijk mag is de zon dan misschien verdwenen, ik heb er nog steeds heel veel zin.

Bekijk bericht

New York was mijn grote doel. Twee jaar geleden zag ik foto’s van de New York Marathon van 2011 en opeens zei ik tegen mezelf, die marathon ga jij lopen. Op het moment dat dat idee in mijn hoofd ontstond kon ik nog niet eens vijf kilometer rennen zonder drie keer te pauzeren. Ik had een half jaar ervoor een halve marathon gelopen, was het hardlopen toen een beetje uit het oog verloren, maar was drie dagen ervoor weer een poging gaan wagen.

Twee jaar lang heb ik getraind. Soms ook heus wel een weekje (of twee) niet hoor, maar het rennen zat altijd in mijn hoofd. En dan nu, na twee jaar er naar toe geleefd te hebben, bereikte ik 10 dagen geleden mijn doel. Ik kwam pas in een identiteitscrisis toen Suzanne me dinsdagochtend, net nadat ik op Schiphol was aangekomen, op Instagram vroeg wat mijn volgende doel was.

Bekijk bericht