Het is zover. As we speak is het zaterdagavond 18.00u. Veertien uur voordat ik in de bus richting Staten Island stap. Zeventien uur en veertig uur voordat ik aan de start sta van mijn tiende marathon. Mijn vierde in New York. Kriebels. Vooral heel veel ‘zoveel zin in’ kriebels, maar hoe dichterbij het moment komt, hoe meer ik besef dat ik straks wel echt die marathon moet lopen. En voor mijn gevoel kan ik nu echt niet meer thuis komen met een tijd boven de vier uur.