De afgelopen vier weken waren alles behalve saai. Het is vandaag precies vier weken geleden dat ik in de trein stapte richting Berlijn, waar ik niet alleen rond fietste op zoek naar hotspots, maar waar ik op zondag ook een marathon liep. Anderhalve week later kwam mijn boek uit en de reacties (vooral via Instagram) zijn overweldigend. Gisterochtend deed ik iets waarvan ik van te voren nooit verwacht had dat ik het ooit zou doen, ik ging aan een touw de 101 meter hoge Euromast naar beneden. En nu vergeet ik voor het gemak dat ik afgelopen zondag in Amsterdam was om daar samen met mijn zusje de halve marathon te lopen. Soms vergeet ik even dat ik over precies twee weken in de trein stap richting New York en dat ik daar ‘nog even’ een marathon ‘moet’ lopen.

Bekijk bericht

Op zondag 24 september liep ik de Berlijn Marathon. Het duurde vijf hele dagen voordat ik weer hardloopschoenen aantrok. De vijf kilometer die ik liep ging veel lekkerder dan gedacht, ondanks mijn snotneus. Twee dagen later liep ik de Singelloop in Utrecht, dat ging niet zoals gepland. Maar het had een reden; ik was verkouden en had hoofdpijn. Waarom het dan toch weer vijf dagen (!) duurde voordat ik mijn hardloopschoenen aantrok, dat mag Joost weten.

Bekijk bericht

Ik moet toegeven dat ik afgelopen zondag ergens rond het vierendertig kilometerpunt een beetje kippenvel kreeg. Dit keer geen positieve kippenvel zoals twee jaar terug, maar meer een soort van ‘horrorkriebels’. Over zes weken moet ik weer. Inmiddels zijn die zes weken 39 dagen geworden.

Bekijk bericht