“Omdat ik de komende weken in Italië ben heb ik de hulp van jullie ingeschakeld! De komende weken lezen jullie iedere middag om 17.00u een gastblog van een van jullie. Vandaag is het de beurt aan Judith. Ze is 25 en is Sales Executive bij een Japans bedrijf. Maar het leven van een twenty-something meisje gaat niet altijd over rozen…”
“Annemerel hoe kun jij al die leuke dingen doen?” “Hoe kom je aan al dat geld?” “Ze heeft gewoon rijke ouders!!!” “Als zij haar eigen geld verdient ga ik ook maar bij Metro solliciteren!”
“Omdat ik op dit moment op vakantie ben in Italië plaats ik iedere middag een gastblog. We trappen af met de blog van Wilrieke. Ze is 21 jaar en loopt op dit moment stage in Londen. In haar blog vertelt ze waarom iedereen een stage in het buitenland zou moeten lopen.”
Josianne vroeg zich af hoe ik mezelf zie over vijf jaar. Een vraag die ik regelmatig gesteld krijg, niet alleen van mensen in mijn omgeving, maar ook mensen die ik net ontmoet heb en zich verwonderen over mijn toekomst. Er gaat ook geen interview voorbij waarin ik gevraagd word naar mijn toekomst. Voorheen stond ik altijd met een mond vol tanden, want ja wat moest ik daar nou op antwoorden. Hoe weet je in vredesnaam waar je over vijf jaar bent? Hoe moet ik nu al weten wat ik op mijn 32ste wil? Als ik de afgelopen jaren iets geleerd heb dan is het dat je de toekomst niet kunt voorspellen.
The life-changing magic of not giving a f*ck. Al maanden zie ik de cover van dit boek voorbij komen. Op Vogue.com, op Snapchat, YouTube, Instagram. De cover van het boek, niet deze Amerikaanse cover maar de Europese cover, is dan ook heel erg Instagramable en de titel van het boek bekt natuurlijk ook wel heel erg lekker. En ik zou op zich ook wel minder ‘f*cks’ willen geven. Ik heb soms namelijk het idee dat ik veel te veel f*cks aan verkeerde dingen geef. Dit boek moest gelezen worden dus.