Mijn eerste herinneringen aan sport spelen zich af op de tennisbaan. Ik was zes, had net mijn zwemdiploma B op zak en mocht eindelijk op tennis. Wat een feest. Op woensdagmiddag direct uit school naar de tennisbaan, waar ik nog geen bal over het net kreeg. Op zesjarige leeftijd had ik alles behalve talent voor tennis en mijn dunne armpjes hadden totaal geen kracht om – zelfs de zachte oranje ballen – terug te slaan. Ik begon tennis dan ook al heel snel als een verplichting te zien en een verplichting was stom, ook op zesjarige leeftijd.

Bekijk bericht

Gisteren schreef ik over mijn zes jaar die ik op de middelbare school doorbracht, vandaag gaan we het hebben over mijn studie. De studie die ik koos de dag nadat ik mijn diploma had opgehaald. Het nemen van beslissingen is nooit mijn sterkste kant geweest, zeker als het gaat om beslissingen die je niet meer zo makkelijk kunt veranderen. Kijk beslissen of ik dat jurkje wel of niet koop, dat vind ik niet zo lastig. Ik kan altijd nog besluiten om hem terug te brengen, als je met mij gaat shoppen hoef je dan ook niet bang te zijn dat ik uren sta te treuzelen in winkels. Sterker nog, winkelen met mensen die wel treuzelen, aarzelen en uiteindelijk toch met lege handen de deur uitlopen, daar word ik niet gelukkig van. Maar beslissingen zoals een studie, dat is een heel ander verhaal.

Bekijk bericht

Het is nu precies negen jaar geleden dat ik vaarwel zei tegen de middelbare school. Het voelt als gisteren dat ik op een zonnige donderdagmiddag achter mijn computertje zat, continu de website van mijn school te  vernieuwen, in de hoop dat de examenuitslagen gepubliceerd zouden worden. Het was 2007 en ook al hadden ze echt hun best gedaan, de website lag er natuurlijk op het moment supreme uit, want ik was niet de enige die iedere vijf seconden op refresh drukte. Om kwart over vier het verlossende antwoord, Annemerel de Jongh was geslaagd voor haar VWO-diploma.

Bekijk bericht