“Tijd voor weer een gastblog. Dit keer laat ik de 22-jarige Jolene uit België aan het woord. Ze is een perfectionist in hart en nieren en dat dat niet altijd even goed van pas komt, merkte ze een half jaar geleden toen ze de diagnose ‘burnout’ kreeg van haar dokter. Ze schreef er een blog over.”
Wat?! Lees ik dit goed? Annemerel zoekt gastbloggers? Ik moet zeker dromen..? het is dan ook al redelijk laat op de avond als ik haar blog bezoek. Deze kans mag ik niet aan me voorbij laten gaan, dus hier is hij dan mijn gastblog voor de blog die ik al het langst van allemaal volg.
Vol enthousiasme heb ik dan ook mijn notities op mijn MacBook geopend en ben ik nu de eerste zinnen aan het typen. Dat enthousiasme ja, dat is iets heel typisch aan mij. Als ik ergens mijn zinnen op heb gezet werk ik het tot in de puntjes uit. Perfectionistisch noemen ze dat. Gedreven zijn lijkt wel allemaal heel leuk. Maar het zorgde jammer genoeg er voor dat ik vorig jaar in oktober hard tegen de lamp liep en het licht stuk was. Gelukkig is ondertussen is de reserve lamp weer lichtjes gaan schijnen.
Vorig academiejaar zat ik in mijn laatste jaar van mijn bacheloropleiding. Hier in België ga je dan voor een semester op stage en werk je aan je bachelorproef. De schrik om niet te slagen voelde ik tot in mijn kleinste teentje, eigenlijk was er geen reden want ik had al een vlekkeloos parcours afgelegd. Maar toch leek het mij zo’n ramp om niet te slagen. Dus startte ik mijn derde jaar van mijn bachelor vol gedrevenheid. Ik werkte constant voor school en in het weekend ging ik gaan werken. Mijn kerstexamens waren dan ook vlekkeloos verlopen, maar toch bleef de schrik.
De stage brak aan, wat een leuke stage moest worden. Verliep jammer genoeg niet zo vlekkeloos, ik voelde me heel eenzaam op mijn stageplek en kreeg amper interessante opdrachten. Ongelukkig zette ik door, ik liep een full-time stage, na mijn stage werkte ik aan mijn bachelorproef en in het weekend werkte ik nog steeds vol enthousiasme.
Een nachtje doorwerken? Geen probleem ik haal dat wel in. Oké, ik had af en toe hoofdpijn en voelde mij eigenlijk niet zo lekker. Maar dat kwam toch van lang achter een computer te zitten? Ja dat dacht ik… Juni breekt aan en na een lange stage was het einde in zicht. Het harde werken had geloond, het bachelordiploma was binnen. Alle angsten waren voor niets geweest, ik had het gehaald. Natuurlijk was/is een bachelordiploma niet goed genoeg voor mij en wilde ik graag nog mijn master behalen.
In september 2015 startte ik dan met dezelfde drijfveer aan mijn masteropleiding. De angst om te falen was echter groter dan anders. En ook de fysieke klachten werden erger, de dokter vreesde voor een virus. Tot die dag in oktober. Dat het licht uit ging. Een reactie op een vraag in de Facebook-groep van mijn opleiding zorgde er voor een paniekaanval. Ik ademde zo snel dat ik dacht dat ik geen lucht meer kreeg. De tranen rolden over mijn wangen. Allemaal chaos in mijn hoofd, ik wist niets meer. Ik durfde niet meer naar de les, alles blokkeerde. Uiteindelijk konden mijn lieve vriend en mama mij terug rustig krijgen en totaal uitgeput viel ik in slaap.
Toen viel het verdict, Burnout! Daar zat ik dan als 22 jarige student. Studenten hebben geen zorgen toch? Gelukkige heb ik direct hulp gekregen die ik nodig had, verplicht uitrusten, mindfulness, Netflix marathons en therapie zorgen er voor dat ik de reservelamp terug vond. Ondertussen is de reservelamp ook gaan branden, nog niet zo fel als voordien. Maar ik ben er zeker van éénmaal hij terug opgewarmd zal zijn zal ik feller schijnen als voordien. Neem af en toe eens tijd voor jezelf, geniet van de kleine dingen want dat is pas echt belangrijk in het leven.
Liefs,
Jolene
Wow heftig! Wel fijn om te lezen dat het nu weer goed met je gaat. Ben je nu weer aan je master begonnen of van plan ermee door te gaan?
Ja, terug gestart. Maar nog niet alle vakken :)
Bijzonder verhaal. Ondanks dat je wel vaker verhalen hoort van jonge mensen die een burn out krijgen verwacht je er zelf nooit eentje te krijgen.
Ben je op dit moment aan het werk of toch weer een studie aan het doen?
Ik ben terug aan het studeren, wel volg ik niet alle vakken tegelijk, maar ga ik het spreiden over 2 jaar :)
Wat een herkenbaar verhaal! Ik ben ook een onwijze perfectionist, en voelde me in mijn bachelor en eerste masterjaar precies hetzelfde. Ook ik had een vervelende stage, en ben daar gelukkig tijdig mee gestopt. Nu heb ik al vanaf april “rust” en begin ik pas in september weer, blij dat ik dat gedaan heb! Heel veel sterkte! :)
Heel mooi, Jolene. Zet me aan het denken! X
Heftig verhaal en iets om over na te denken. Nog veel sterkte en beterschap gewenst!
Herkenbaar! Dat perfectionisme zorgt er bij mij ook vaak voor dat ik teveel (wil) doen. Merk nu aan mijn lichaam dat ik toe ben aan rust, vakantie. Combinatie van een baan, daarnaast een eigen bedrijf en veel sporten begint zijn tol te eisen. Hopelijk zorgt m’n vakantie voor wat rust. Gelukkig ben jij er weer aardig bovenop. Inderdaad belangrijk om te zorgen dat je ook voldoende ontspanning pakt :)
Heel erg herkenbaar! Weet dat je niet de enige bent en dat het niets is om je voor te schamen. Ik ben nu net weer fulltime aan het werk en dat gaat soms goed en soms nog wat minder.. Hoop in ieder geval dat het je heeft geholpen om dit te schrijven. Mij hielp het in ieder geval en mocht je mijn verhaal terug willen lezen, dan kan dat, misschien heb je er wat aan? Succes met het lichtje, het wordt vanzelf feller! X
http://www.justkeeprunning.nl/burn-out-en-hardlopen/