Toen ik in 2018 begon met mijn Trainen als een Topatleet project wilde ik graag mijn schema visueel maken. Ik dacht dat ‘eventjes’ te gaan doen met een whiteboard, zoals ik zo vaak bij Susan Krumins op Instagram voorbij had zien komen. Na een middagje prutsen kwam ik erachter dat mijn talent absoluut niet lag bij het versieren van een whiteboard. Het idee alleen al dat ik dit iedere week opnieuw zou moeten doen bezorgde me kippenvel en dan niet op een positieve manier.
Het is de hele week al grijs en grauw en de dagen zijn mij veel te kort, maar er is ook genoeg licht aan de horizon. Ik sta graag even stil bij deze fijne lichtpuntjes.
Beeld: Joyce Bongers
Natuurlijk. Er zit wel iets van waarheid in. Hoe lichter je bent, hoe minder kilo’s je tijdens het hardlopen mee hoeft te slepen, hoe makkelijker het hardlopen is. Maar dit geldt alleen als je daarnaast ook genoeg energie binnen krijgt om je lichaam te blijven voeden zodat het zijn werk naar behoren kan blijven doen. Er zijn grenzen en ga je daar overheen, dan levert dit uiteindelijk problemen op. Ik denk dat de meeste weldenkende mensen dit begrijpen. Toch krijgen jonge vrouwelijke sporters nog regelmatig te horen dat ze beter zouden presteren met een paar kilootjes minder.
Het is niet dat ik mijn hele leven al voorstellingen had van mezelf in bruidsjurk. Maar ik moet toegeven dat ik al voordat Tuur eind september ‘de vraag’ stelde, regelmatig op websites van bruidswinkels te vinden was. Zo begon ik in mijn hoofd een plaatje te vormen van wat ik precies wilde hebben. Ik dacht aan een strak lijfje van kant. Een klein kapmouwtje. Een beetje decolleté, maar niet te veel, want het moet natuurlijk niet ordinair worden. De rok moest strak zitten bij mijn billen, maar mocht naar onderen toe wel iets uitlopen. Uiteindelijk vond ik online een jurk die het gewoon helemaal was. De Milady van Pronovias. Dit was mijn trouwjurk, ik wist het 100% zeker. Dat ik nog naar een bruidswinkel ging om hem te passen, was slechts een formaliteit.
Een zieke Tuur, twee nieuwe (sportieve) broeken, mislukte trainingen en superfijne trainingen, en natuurlijk weer heel veel lekker eten. Dat was de 45ste week van 2019 voor mij. Niet te geloven dat dit jaar nog maar zeven weken telt!