>Serfaus part I

>

Een foto zegt meer dan 1000 woorden toch? Nou daar ga ik nu maar eventjes vanuit. Ik heb inmiddels twee dagen geskied en na gister sneeuwstormen te hebben doorstaan, scheen vandaag de zon. Schijn bedriegt wel een klein beetje want met -12 en een lekker briesje was het toch nog errrrug koud, maar het was fijn.
Sprookjesachtig mooi toch?
Met zusje en broertje in onze nieuwe teamtrui
Mijn zusje, op een wel hele hoge stoel
Hier ga ik verder geen commentaar op geven..
En Serfaus vanaf de piste. Ons appartement heb ik heel netjes met een rode cirkel gemarkeerd.

Zo en nu is het weer tijd om te gaan eten. Heb op het moment wel hele erge huiduitslag, over mijn hele lichaam en het is echt heel erg nadrukkelijk aanwezig. Netelroos. Heb het al zo’n tien jaar niet meer gehad en nu zit ik dus ineens onder. Weet absoluut niet waar het vandaag komt, aangezien ik niks geks gegeten heb! Stiekem ben ik dan ook niet echt in de mood om uit eten te gaan en kruip ik liever met een boek in bed, maar het is vakantie en het komt wel goed denk ik. Toch? Ik hoop het.. Kan me in ieder geval niet herinneren dat ik zo’n erge huiduitslag gehad heb (tien jaar geleden zat het alleen op mijn buik. Nu zit het overal, van mijn tenen tot mijn vingers en van mijn kont tot mijn nek).



Liefs..

>Springbreak twentyten

>

Wintersport,Annemerel,Roosmarijn,Oostenrijk,2010
En toen zat ik ineens in Oostenrijk. Ja echt ineens, want ik ging vanmorgen om negen uur in de auto zitten en deed mijn ogen pas weer echt open toen we rond een uurtje of zeven bij ons overnachtingshotel net over de grens aan kwamen. Ik heb alle files gemist, ik heb geen letter gelezen en alle saucijzenbroodjes zijn ook aan mijn neus voorbij gegaan (misschien maar beter ook).
Daarnet heb ik de schade weer eventjes goed ingehaald met twee schnitzels waar je U tegen zegt en een bord patat met een grote kop erop. Ha, maar ik heb ook sla gegeten en ik heb er van genoten.
Nu zit ik samen met mijn broertje en zusje op onze kamer uit te buiken. Roos kijkt olympische spelen, Felix volgt het kamerdebat en ik zit maar weer te spelen met mijn laptop.
Morgenochtend gaan we eerst heerlijk uitgebreid ontbijten.. Hier verheug ik me echt al weken, zo niet maanden op. Ze hebben hier echt de lekkerste scrambled eggs en de pancakes zijn hier ook echt top (niet zo lekker als mijn vanille pancakes natuurlijk, maar die zijn ook gewoon uitzonderlijk, hehe..). En na het ontbijt rijden we in -als alles volgens plan verloopt- twee uurtjes naar Serfaus, om vervolgens nog twee uurtjes later alweer op de lange latten te staan.
Life’s good.
Liefs,

Annemerel

Life in notes

Bij gebrek aan samenhang in mijn leven en dus de mogelijkheid voor een samenhangend verhaaltje, hier wat puntjes van mijn leven.

1. Ik heb vandaag ein-de-lijk het boek The Time Traveler’s Wife uitgelezen. Ik heb denk ik nog nooit zo lang over een boek gedaan dat me zo ontzettend boeide. Ik begon ergens halverwege januari, las toen in twee dagen de helft van het boek en maandag, een maand later, haalde ik het eindelijk weer van mijn nachtkastje. Ik weet niet waarom ik zo lang gewacht heb met de tweede helft van het boek, maar het ligt zeker niet aan het boek, want dat is prachtig. Meeslepend van begin tot eind, de laatste honderd (van de vijfhonderdtwintig) pagina’s toch echt wel heel erg emotioneel en zo anders dan andere boeken, maar toch ook wel weer het ouderwetse, onbegrensde, onbevangen liefdesverhaal. Kortom, aanrader for sure, ben benieuwd of ik dit jaar nog een beter boek ga lezen. (Het boek wat nu op me ligt te wachten gaat het zeker niet overtreffen.. Heb gister eindelijk het nieuwe boek van Lauren Conrad, Sweet Little Lies binnen gekregen, en hoewel dat waarschijnlijk heerlijk leesvoer is, geloof ik niet echt dat erg hoogstaand is.)
2. Met mijn scriptie gaat het momenteel niet echt goed. Mijn inleiding is geschreven, het eerste hoofdstuk heb ik ook ingeleverd, maar het tweede hoofdstuk.. Ik heb vandaag van elf tot vijf naar mijn worddocumentje gestaard, ik heb een paar zinnen geschreven, een paar gewist en heb nu uiteindelijk een pagina met allemaal kleine versnipperde tekstjes waarvan ik niet weet of ze überhaupt wel geschikt zijn voor mijn scriptie en waar alles behalve samenhang in zit. Vandaag was gewoon geen scriptiedag, morgenochtend voor college nog maar eens naar de bibliotheek om wat meer boeken te halen en dan proberen we het op wintersport gewoon wel weer. Jammer dan. Apres-skiën is toch niet mijn ding en ’s avonds heb ik toch niet  heel veel te doen. Die in het Duits nagesynchroniseerde herhalingen van Gilmore Girls heb ik nou ook wel weer gezien.
3. Na de heerlijke pancakes, heb ik weer een heerlijk en super makkelijk mini-receptje gevonden. Een warm appeltje met rozijntjes en kaneel. Zo ontzettend lekker en hoe gezond wil je het hebben? En makkelijk dus. Doe wat rozijntjes in kokend water, snijd een appel in kleine blokjes en besprenkel met kaneel Haal de rozijntjes uit het kokende water en mix met de appel. Doe het mengsel in een hitte/magnetron bestendig bakje en verwarm twee minuten op de hoogste stand. Et voilà, super snelle snack/dessert en niet meer dan 90 calorieën.
4. Ik heb zo ontzettend veel zin in wintersport! Het is een klein beetje jammer dat net op de dag dat ik aankom erg veel sneeuw wordt verwacht (ik ben een klein beetje een mooi weer skiër). Er is het hele jaar nog niet zoveel sneeuw verwacht als ze zaterdag verwachten. Echt, ik ben voor het geluk geboren. Tot zover mijn mini-klaagzang. Zoals ik al zei, ik heb zo veel zin in de vakantie en ik ben vastberaden mijn zin niet door zo’n stom sneeuwbuitje te laten verpesten. Ik ga dit jaar al weer voor de achttiende keer naar het zelfde plaatsje (de keren dat ik er op zomervakantie geweest ben niet meegerekend) en voor de zestiende keer naar het zelfde appartement. Dat voelt dus echt een klein beetje als thuis komen.
Ik hou van dat hele wintersport ritueel. De autorit, de overnachting, het super uitgebreide ontbijt van de eerste dag, het rijden door het dorp, het liftpassen kopen, de eerste bochten die ik draai, de warme chocolademelk met slagroom om elf uur, de kaiserschmarren om half twee, de sauna of het bad om vijf uur, de pizza of patat met schnitzel rond een uurtje of zeven, het super vroeg naar bed gaan met een boek,  het wakker worden om zeven uur om voor dag en dauw broodjes te gaan halen in een super stil dorpje en dan weer het hele ritueel van de chocolademelk en alles herhalen, tot zaterdagochtend een uurtje of half vier, zelfs van dat vroege opstaan en die treurige autorit op weg naar huis, op weg naar weer 358 dagen wachten op de wintersport, zelfs daar kan ik zo intens van genieten. Pas als ik thuis kom is mijn stemming toch wel een klein beetje minder.
Liefs,
Annemerel

I’m doing good, I’m doing great!

Toen ik gister schreef dat ik helemaal geen spannende dingen beleefde, was ik stiekem eventjes vergeten dat ik wel een super leuke Valentijn gehad heb, terwijl we het niet eens vierden.. Het begon al bij het wakker worden, er werd ineens een ‘I Love You’ chocolaatje naast me neer gelegd. Okee, dat ik die chocolaatjes drie weken geleden aan hem gegeven had laten we nu eventjes buiten beschouwing, het gaat om het gebaar toch?

’s Avonds zijn we culinair bezig geweest. Eerst wilden we lekker uit eten, toen bedacht ik me dat we allebei vrij weinig geld meer hadden en nog eventjes later kwam de oplossing, zelf sushi maken. Nou denk ik dat we voor hetzelfde geld als dat we aan ingredienten hebben uitgegeven ook makkelijk uit eten hadden kunnen gaan, maar het idee was leuk. Eigenlijk was dit misschien zelfs nog wel leuker dan uiteten, ik bedoel.. nu hebben we echt met liefde samen gewerkt en ik heb iets geleerd (sushi rijst plakt, sushi’s zelf maken is duurder dan bij een all you can eat sushi restaurant eten, ik heb vrij weinig geduld als ik honger heb, en afwassen is niet mijn ding). Haha, nu klinkt het allemaal heel stom terwijl het super leuk en lekker was.
Gistermiddag heb ik bij gebrek aan betere activiteiten (ik moet straks eerst boeken halen bij de bibliotheek voordat ik verder kan met mijn scriptie) pancakes gebakken. Ongeveer de pancakes uit het recept wat ik een paar weken geleden liet ziet, maar dan iets anders. Dit keer waren het namelijk ‘Vanille pancakes’ en ze waren serieus zo zoet dat ik niet eens meer poedersuiker of stroop nodig had! Het is ook zo ontzettend makkelijk..
Recept voor twaalf pancakes (65 calorieën per stuk, ja dat heb ik zelf uitgerekend want ik was eigenlijk best wel benieuwd)
100gr tarwebloem, 200ml melk, vijf zakjes vanillesuiker (Dr. Oetker), half zakje backing powder (Dr. Oetker), eetlepel zonnebloemolie en een snufje zout, goed mixen, beetje roomboter in een koekenpan en met een kleine soeplepel mooie ronde hoopjes maken.. et voilà.
Ik ben er in totaal misschien vijftien minuten mee bezig geweest en het was zooo ontzettend lekker. Mijn zusje kwam net uit school en die rook de vanillesuiker al toen ze de buiten was, haha die was ook blij dat ze lekker aan kon vallen (en ik was blij dat ik ze niet allemaal alleen op hoefde te eten!)
Goed het gaat weer lekker over eten vandaag, en dat terwijl ik er eigenlijk veel minder aan denk. Sinds 1 februari heb ik geen een keer een asociale vreetbui gehad, terwijl ik die in januari echt minstens twee keer per week had, en het laatste half jaar van 2009 zelfs bijna iedere dag. Ik zeg, I’m doing good, I’m doing great. Allermooiste van dit alles.. Mijn huid (zegt dit heel voorzichtig, en klopt het tegelijkertijd af..) ziet er echt prachtig uit. Ik heb as we speak geen puistjes en nog maar een paar hele kleine onzuiverheden. Slaat de antibiotica eindelijk aan? Werpt het gezonde eten haar vruchten af? Komt het door de biergistpillen die ik sinds twee weken slik (Thanks Genesis)? Of is dit tijdelijk? Ik weet het niet, maar geniet er maar van zolang het zo is.
Well.. Het is half acht, ik ga maar eens aan de yoga, moet mijn bus van negen uur zien te halen, straks lekker lunchen met Laura en daarna college! Wordt een lekker druk dagje vandaag.. But I’m loving it.
Liefs.

>And the award for the most boring personality of the year goes to…

>

Stiekem ben ik op dit moment echt de meest saaie persoonlijkheid ooit. Ik laat feestjes schieten omdat ik aan mijn scriptie moet, ik kan me al niet eens meer herinneren dat ik voor het laatst uit ben geweest en eerlijk gezegd kruip ik ook gewoon liever met een boek of filmpje in bed dan dat ik ’s avonds spannende avonturen beleef. De enige spannende dingen in mijn leven zijn de momenten waarop ik met een veel te hoge hartslag op de hometrainer interval-training doe, als ik in de auto de weg weer eens niet kan vinden, of als ik wil gaan pinnen en ik benieuwd ben of ik eigenlijk nog wel geld op mijn rekening heb.
Toch klaag ik niet. Misschien gedraag ik me niet als de typische twintigjarige student, maar wie zegt er dat ik dat wil? Eerlijk gezegd vind ik de voordelen van een avondje stappen echt niet opwegen tegen de nadelen (Ik heb echt de ergste katers ooit, ben een week daarna nog steeds sleep-deprived, en de dag erna is voor mij altijd een weggegooide dag) en tja, zo’n feestje is wel gezellig.. Maar die scriptie. Echt ik heb dat een beetje onderschat. Zestien maart, als in over 31 dagen, moet ik mijn laatste hoofdstuk al inleveren! Hallo? Dat gaat best snel… En in die 31 dagen ga ik dus nog negen dagen op wintersport en is het restaurantweek en moet (of mag..) ik dus vijf dagen achter elkaar werken. Ik weet zeker dat als ik naar een feestje ga mijn humeur toch ver beneden peil is omdat ik het alleen maar benauwd krijg van de deadlines die continu door mijn hoofd spoken.
Ach het komt allemaal wel goed, als ik eenmaal die scriptie heb ingeleverd komt het allemaal wel weer. En dan heb ik misschien zelfs wel mijn bachelor gehaald, dat is toch gaaf? Nu moet ik gewoon even knallen en dan kan ik mezelf daarna weer lekker gaan misdragen. Tot die tijd geniet ik gewoon van rustige sushi-dinners&lunches met vriendinnetjes, hardlooprondjes als de zon weer schijnt en shop-avonturen tussen de colleges door. Komt wel goed met mij :)
En nu weer verder met mijn scriptie, ik was gister op een verplichte studentenbijeenkomst en de negentiende scriptieprijs werd uitgereikt. Nu heb ik dus een doel he, ik ga die twintigste scriptieprijs in de wacht slepen! (of gewoon een zeven halen zodat ik in ieder geval een toelatingstest voor de master die ik het liefst wil doen mag maken!)
Liefs en drink vanavond een wijntje of cocktailtje voor mij,
Annemerel