SHOPPING: Tre Colori

Als Annemerel.com een vlag zou hebben, dan zou hij roze, wit en zwart zijn. Ik hou van de ‘schoon’heid van wit, het randje van zwart en knalroze is wat mij betreft gewoon kick-ass. Gisteren was ik in Amsterdam voor een afspraak bij een PR Bureau en ik kon het niet laten om ook nog eventjes door naar het centrum te rijden. Eventjes snel langs Acne, I needed some Acne, althans dat maakte ik mezelf al weken wijs.

Op de gehele zomercollectie krijg je nu 60% korting en ja dat shopt best lekker. Het roze jurkje wil ik al maanden hebben, maar ik had wat twijfels over de prijs en de frequentie dat ik hem zou gaan dragen. Het witte shirt had nu ongeveer de prijs van een ZARA shirt en jullie weten vast wel van mijn liefde voor simpele witte shirts, dus die moest ook gewoon mee. En bij een wit shirt? Daarbij hoort een mooi strak zwart minirokje. Het rokje komt eerlijk gezegd pas echt tot zijn recht als je hem aan hebt, ik beloof dan ook om snel outfitfoto’s te laten zien. Alhoewel… mijn twee fotografen mama en zusje zijn zojuist naar Italië vertrokken en ik zal pas over elf dagen met hen herenigd worden… Help!

Goed en nu gaat de hand op de knip, want het is nu wel weer even goed. Kijk het is natuurlijk investeren dat sale-shoppen, maar er zijn ook grenzen, helaas!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

DIARY: Ladies who lunch (@ Grazia HQ)

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Zoals jullie misschien wel weten ben ik dit jaar met een aantal andere bloggers Grazia Insider. En dat betekent niet alleen dat we nu iedere week gratis de Grazia ontvangen, we mogen ook de rotklusjes opknappen. Zoals? Tijdens Amsterdam Fashion week reports schrijven bijvoorbeeld, of Goodiebags ontvangen, hè bah!

Gisteren hadden we een lunch op de Grazia HQ. Onder het genot van broodjes en verse jus luisterden we naar, en waren we in gesprek met hoofdredactrice Hilmar Mulder, art director Gwendolyn Tan en chef mode Cara Schiffelers. Heerlijk om vrouwen met daadwerkelijke passie te horen praten over hun beroep. Dat geeft me altijd zo’n kick, zo van.. “kijk dat kun jij ook An, als je maar hard genoeg werkt en geniet van wat je doet, dan zit jij over twintig jaar misschien wel op die stoel te praten tegen een stel twintigers die er werkelijk waar nog helemaal niets van snappen”.

Ik heb veel geleerd, maar vooral genoten. Ik ben zowaar niet gestruikeld met m’n veel te hoge dunne hakjes en ik heb het ook gepresteerd m’n nieuwe jurkje vlekkeloos te houden. Oh en stiekem kan ik echt niet wachten om zelf achter een bureau op de Grazia HQ te kruipen. Al moet ik ze geld toe geven, ik zou het er voor over hebben. Niet dat ik dat lang vol zal kunnen houden, maar goed we dwalen af. I love Grazia.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

LOVE: Mostert & Van Leeuwen

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Herinneren jullie mijn grote liefde, mijn Paule Ka tas, nog? Vorig jaar september heb ik wekenlang liefkozend over het tasje gesproken en nu nog steeds gebruik ik hem bijna dagelijks. Hij is ook gewoon onwijs fijn, alles past erin, hij hangt lekker aan mijn arm en de kleur is sinds de dag dat ik de tas kocht mijn lievelingskleur.

De tas, evenals het jurkje van Moschino Cheap & Chic en de Peeptoe’s van Pollini die ik jullie van het weekend liet zien, kocht ik bij Mostert & Van Leeuwen, in de van Oldenbarneveltstraat in Rotterdam. Ik word gelukkig van deze winkel. Waarom? Ten eerste is vrijwel alles mooi! Ten tweede verkopen ze er kleding die je in andere winkels en vaak ook online niet zo snel tegen komt. Daar komt bij dat ze niet alleen kleding, maar ook cosmetica verkopen, waaronder het merk Malin & Goetz. Ik ben verliefd op de mojito geurkaars van Malin & Goetz. Dan nog iets, als het uitverkoop is dan doen ze ook gelijk de gehele zomercollectie 50% en niet een zielig klein rekje. Oh.. en het allermooiste, ze hebben er een hele fijne mannenafdeling, dus als ik samen met mijn vriend ga shoppen kan hij zich daar uitleven terwijl ik rustig mijn dingetjes pas zonder dat knagende schuldgevoel ‘zal hij zich nu niet verschrikkelijk vervelen’. Natuurlijk krijg ik tussendoor wel van hem te horen dat de jurkjes ‘me prachtig staan’, kijk dat noem ik nou nog eens shoppen.

En dan vergeet ik misschien nog wel het belangrijkste, de super fijne persoonlijke service van Hugo Mostert en Sander van Leeuwen. Ze weten waar ze het over hebben, praten met liefde over hun kleding en zullen je nooit proberen iets aan te smeren. Maar staat jou iets prachtig? Dan zul je dat zeker horen.

Mostert & Van Leeuwen, van Oldenbarneveltstraat 129, Rotterdam

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

DEAR DIARY: TGIF

Vrijdagochtend wakker worden, mijn krant in de vorm van Bloglovin’, nieuw clinique masker testen, eitjes koken en koffie zetten, bloggen! Klaar maken voor een middagje shoppen, in de auto naar Rotterdam. Chinees eten bij Dim Daily, shoppen bij Mostert & van Leeuwen, thuis komen met een tas vol liefde, in de auto naar m’n ouders, een outfitshoot met mama, Roos die haar konijnenkwaliteit showt en heerlijk spareribs van de BBQ met de familie. Uitbuiken bij papa en mama en daarna in slaap vallen onder m’n nieuwe H&M plaid op de bank thuis.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin

DIARY: Non-Alcholic Hangover

Toen ik gisterochtend wakker werd was mijn eerste gedachte “You’ve got to be kidding me” wat ik voelde? Nou ik voelde me dus nog verschrikkelijker dan twee weken geleden op zondag, toen ik zo’n helse kater had. Maar zaterdagavond was er geen alcohol in het spel geweest, ik had gewerkt, was naar huis gegaan en had daarna direct m’n bed opgezocht. Hallo, wat was dit? Maar ik had het druk, dus het was zaak dat dit grapje snel over was. Ik versleepte mezelf van bed naar bank, maar niet voordat ik een pitstop maakte op de WC, wat daar gebeurde is zeer waarschijnlijk TMI.

Ik probeerde mezelf op te vrolijken met Sex and the City, maar ook dat was geen succes. In plaats van vrolijker voelde ik mezelf slechter worden met de minuut. Het begon met extreme misselijkheid en buikpijn, het eindigde met hoofdpijn. En dan geen rustig bonkende koppijn, maar een pijn die je doet happen naar adem. Ik kon geen licht en geen geluid verdragen, okee het was duidelijk ik had migraine. Overdag. Dat heb ik misschien één of twee keer eerder in mijn leven gehad? Normaal begint dat pas rond een uur of 16.00u.

Ik sliep veel, werd huilend wakker omdat ik wist dat ik nog zoveel moest doen. Ik moest schrijven, ik moest ’s middags naar mijn werk! Huilend belde ik mijn moeder op die niks van mijn gebrabbel verstond, even later belde ik met pijn in mijn hart m’n werk “sorry ik ben ziek ik kan echt niet komen”. Ik ben dan wel vaak ‘niet zo lekker’ ziek melden doe ik vrijwel nooit. Ik wist niet wie ik moest bellen, wat ik moest zeggen.. maar ik wist ook dat ik op zo’n manier niet in staat zou zijn om te werken. Ik kon niet eens mijn ene voet voor het andere plaatsen. Sterker nog, ik kon niet eens mijn ogen openen zonder pijnkreet te uiten. Waar had ik dit nu weer aan te danken?

Maar toen ik om 22.00u wakker werd voelde ik me al een stuk beter. Kijk dat is het mooie van migraine, it comes and it goes. Probleem was nu wel, ik had niks geschreven. Ik zit deze week echt van afspraak tot afspraak volgeboekt, wanneer moet ik in godsnaam gaan bloggen? Ik ben geneigd deze vraag te beantwoorden met “als ik eigenlijk moet slapen” maar ik denk dat ik in de afgelopen weken wel geleerd heb dat dat voor mij niet de oplossing is. Wat dan wel de oplossing is? We’ll see!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin