Annemerel.com

RUNNING TO NYC: XII

Ik durf het eigenlijk nog steeds niet hardop te zeggen, maar sinds vrijdagochtend doet mijn been spontaan een stuk minder pijn. Kon ik donderdag nog niet staan in de tram en was het stukje tramhalte Keizersgracht en nummer 424 eigenlijk al te veel, vrijdag werd ik wakker en toen ik mijn benen naast mijn bed zette zakte ik er voor het eerst in tijden eens niet direct doorheen. Ik geloofde het bijna niet en probeerde voor de grap de trap eens af te lopen (dit deed eigenlijk al maanden pijn) en nu.. niks.

Toen ik ’s middags nog steeds geen pijn had besloot ik het er gewoon op te wagen, hardloopbroek aan, compressiekousen (nieuwe) over mijn kuiten, een paar keer mijn voeten flexen (schijnt goed te zijn) en daarna op een heel rustig tempo vijf kilometer gelopen. Na iedere kilometer nam ik heel even pauze om mijn voeten te flexen (ik bedoel daar dus mee mijn tenen naar mijn knie laten wijzen, even aanspannen en weer loslaten). Toen ik thuis kwam had ik nog steeds nergens last van. Ik besloot mijn been een wisseldouche te geven (extreem warm – extreem koud, ongeveer vijf minuten lang). Dat was best heftig.. ’s Avonds toen ik een filmpje op de bank keek legde ik een icepack op mijn scheenbeen. Ik had nog steeds geen pijn, maar ik neem altijd graag het zekere voor het onzekere.

Zaterdag in Antwerpen had ik ook bijna nergens last van en zondag ook niet. Dus ik liep tien kilometer. Het vroor, maar dat maakte niets uit. In koude lucht zit meer zuurstof en voor mij als bronchitis “patient” is dat altijd mooi meegenomen. Het is niet dat ik mijn Ventolin niet meer in hoef te nemen, maar het voelt in ieder geval een stuk beter dan benauwd en vochtig weer. Ook de tien kilometer ging goed en na het lopen herhaalde ik hetzelfde ritueel als twee dagen ervoor. En ook gisteren liep ik weer tien kilometer. Ik wil niet zeggen dat ik TERUG ben, want ik heb nog wel ergens een (angstige) rem zitten. Ik ben ook nog steeds iedere ochtend bang dat ik met pijn in mijn been uit bed stap. Maar ik heb wel vertrouwen, dat als ik genoeg rust blijf nemen, het wel goed moet komen.

Ik durf eindelijk weer te dromen over de halve marathon over 38 dagen.. Onder de twee uur zie ik momenteel even niet gebeuren, maar al is ‘ie ook maar 1 meter beter dan vorig jaar (ongeveer twee uur en acht minuten), dan ben ik al meer dan tevreden.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

THE 2012 PROJECT: It’s february no spending month!

Net als vorig jaar ga ik de hele maand februari GEEN CENT uitgeven aan kleding, luxe verzorgingsproducten, boeken, films, tijdschriften. Dit jaar ga ik het nog eventjes iets extremer voor mezelf maken. Ik ga ook geen geld uitgeven bij Starbucks en (houdt adem in) Julia’s Pasta’s.

How about that?

Ik zou dat natuurlijk nooit doen als het niet hoog nodig was. Ik ben weer veel te gewend geraakt aan het geld uitgeven alsof het water is. En dan is een maandje de stop erop eigenlijk net zo als een Detox. Vorig jaar deed ik het ook, de hele maand februari en guess what? Uiteindelijk haalde ik pas half maart weer mijn pinpas tevoorschijn (en dat was toen voor een hardloopbroek die ik toen nog niet had, een dag voor de halve marathon.. super verantwoord dus). Na een normale detox denk je na een paar weken drie keer na voordat je die zakchips open trekt (en smaakt het ook ineens heel erg anders), na een no-buy-detox geldt precies hetzelfde. In ieder geval voor mij.

Betekent natuurlijk niet dat het makkelijk gaat worden. Waarom denk je dat ik de maand februari kies? Kortste maand en dan ook nog eens vanaf de 24ste op wintersport. En hoewel ik de vorige wintersport een aantal online aankopen deed, is het toch een stuk makkelijker om geen geld uit te geven aan nutteloze dingen als je de hele dag bezig bent. Ook fijn aan februari, de sale is zo goed als ten einde en de nieuwe collectie bij ZARA en H&M hangt alweer even in de winkel, dus ook die maken je een stuk minder gek.

Net als vorig jaar heb ik ook weer één joker voor noodgevallen. Vorig jaar heb ik hem niet gebruikt, maar toen mocht ik dan ook nog een stuk meer van mezelf (en werkte ik niet in Amsterdam en hoefde ik dus niet iedere keer vier(!) keer langs Starbucks en 2 keer langs Julia’s Pasta’s te lopen.

Wie doet er met me mee? Ik ben bang dat ik wel wat steun kan gebruiken..

Edit: als je mee doet mag je het natuurlijk op je eigen manier. Al koop je de hele maand alleen maar geen koffie op het station.. Mijn vader en oma zijn volgende week jarig, die krijgen natuurlijk een cadeau. En ook zijn mijn watjes zijn bijna op, kan natuurlijk niet mijn make-up er met wc papier af gaan halen. Dat soort dingen zijn nodig en geen luxe!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

TUNE TUESDAY: The Lying Game

Ikzelf luister al de hele week non stop naar deze afspeellijst. Een van de leukste dingen van mijn nieuwe serieverslaving The Lying Game vind ik de soundtrack en nadat ik na een half uur zoeken nog steeds geen leuke afspeellijst had gevonden met leuke nummers uit de serie, zat er niets anders op dan er zelf één te maken. Kan dan natuurlijk ook niet anders dat ik die ook eventjes met jullie deel.

Heerlijke mix!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

LOOK: The Bob

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Al jaren wil ik mijn haren afknippen en een leuke bob laten knippen, maar ik word ook al jaren zenuwachtig van slechts dode puntjes knippen. De laatste keer dat ik in de kappersstoel zat zei ik tegen de kapster dat ik er over twijfelde een bob te laten knippen en toen zei ze me doodleuk dat zij dat niet ging doen. Vond ze zonde. Nou ja, that made two of us !

Wat zeggen jullie.. Knippen of afblijven?

What I’m wearing: Jasje – ZARA, Rokje – ACNE, Top – H&M Trend, Laarsjes – H&M, Sjaal – ZARA, Zonnebril – Ray Ban

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

DIARY: 13

Photobucket

Blue Monday kwam voor mij een weekje later, afgelopen woensdag dus. Niet dat alles fout ging.. maar ik had gewoon zo’n blue blue feeling, als je dan geen echte verplichtingen hebt en ook nog eens niet kan hardlopen, dan komt er weinig uit je handen.. Althans, dat geldt voor mij. Dinsdag begon ik de dag al een stuk beter. Niet productiever, maar wel leuker. Achter elkaar keek ik de nieuwe afleveringen van Gossip Girl, Hart of Dixie, Pretty Little Liars en The Lying Game. Je zou bijna denken dat ik niets beters te doen had. Maar het was net even wat ik nodig had, wat me aan het schrijven, opruimen en boodschappen doen zette.

Woensdag weer tijd voor Girlscene. Met de tram naar de Keizersgracht, want m’n been is a bitch. Ik ben nog steeds heel erg blij met mijn baantje bij Girlscene. Ik werk er nu al weer drie maanden, de tijd vliegt echt! Donderdag ook weer bij Girlscene en tijd voor mijn enige Amsterdam Fashion Week show van dit seizoen. Ik had dit jaar niet zoveel tijd en zag er ook niet echt dingen tussen staan waar ik echt bij MOEST zijn, dus ik wilde eigenlijk een keertje overslaan. Maar was wel blij dat ik samen met stagiaire Evi even langs kon bij Individuals (de show van de studenten van AMFI).

’s Avonds plofte ik op de bank en had mijn vriendje voor me gekookt. Hij is niet vaak thuis (werkt meestal ook ’s avonds), maar als ‘ie thuis is kookt ‘ie altijd voor mij. Ik kan me echt niets fijners wensen! Dit keer stond er Thai Curry met boksoy, noedels en grote garnalen op het menu. LOVE! We keken naar Horrible Bosses en de film was nog niet afgelopen of ik lag al op de bank te slapen (classic).

Vrijdag werd er alweer voor me gekookt! Dit keer aten we Steak Tartaar met salade en brood. OOK al zo lekker. We keken naar The Hangover I en II en ik snap niet waarom ik dit NOOIT eerder gezien heb. Ik heb vier uur lang keihard gelachen. Vrijdag was ook de dag dat ik voor het eerst in bijna twee weken weer mijn hardloopschoenen aantrok. Ik mocht niet te hard van mezelf, corrigeerde mezelf steeds als ik zag dat ik sneller dan 11 kilometer per uur ging. Dat is nog verdomd lastig als je de energie wel hebt om veel harder te gaan. Maar het is voor een groter doel.

Mooiste? Zaterdag werd ik niet wakker met pijn in mijn been. Maar goed ook, want het tripje naar Antwerpen stond op het programma en daarbij zou ik geen pijn in mijn been kunnen gebruiken. Het was echt een heerlijke dag en ook tijdens het lopen door de stad kreeg ik geen last van mijn been. Wel van mijn hoofd helaas (m’n nek was verkrampt geraakt door het gewicht in mijn tas), daarom gaf ik op de terugweg het stuur over aan Laura en kwamen we toch nog veilig thuis. Toen ik om half acht op de bank ging zitten weet ik niet WAT ik gedaan heb, maar het was vast niet veel, want ik werd een paar uur later slapend op de bank wakker.

Zondag werd ik al om half acht wakker, met buikpijn. Ik moest m’n administratie vandaag echt op orde gaan brengen en ik had er GEEN zin in. Laatste keer dat ik me daarmee bezig had gehouden was al minstens twee maanden geleden. Om half negen nam ik dan uiteindelijk de moeite om mijn bed te verlaten. Maar denk maar niet dat ik toen gelijk begon! Eerst netjes ontbeten, toen kantoor een soort van opgeruimd (ja alles beter dan administratie) en toen toch uiteindelijk maar mijn papieren erbij gepakt. Een uurtje later was ik klaar. Was dat nu alles? Ik moet voor het eerst omzetbelasting betalen. Normaal KRIJG ik juist geld. Betekent wel dat de zaken goed gaan natuurlijk.. Haha, of dat ik mezelf minder heb verwend met investeringen als camera’s en iMac’s…

’s Middags liep ik weer hard (rustig) en ’s avonds at ik bij mijn ouders. Mama belde “we eten Risotto en zalm uit de oven” OK ik loop NU naar mijn auto.. Thuis bij mijn ouders trof ik ook mijn broertje aan, die afgelopen week een blog begonnen is en ontzettend blij was met zijn 40 views per dag.. Ik zeg, zullen we hem vandaag eens met z’n alle verrassen, hehehe!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin