THE LIST: Things you should keep in mind when enjoying your first ski-trip.

Photobucket

Op wintersport gaan is niet hetzelfde als een vakantie boeken, je tas in pakken en gaan met die banaan.. er komt net iets meer bij kijken dan de standaard vakantie. Dat heb ik de afgelopen 20 jaar wel geleerd. Ik geef jullie tien wijze lessen die ik in de afgelopen 20 jaar heb meegekregen.

Denk niet dat je jezelf wel kunt leren skiën of snowboarden. Jullie weten, ik ben helemaal VOOR jezelf dingen leren. Maar jezelf leren skien of snowboarden, daar heb je niet alleen jezelf mee, maar ook de rest van de mensen op de piste. Just don’t. Een paar uurtjes privéles en je weet alles. Geloof mij.

Sla je ontbijt niet over. Je kunt toch niet skiën zonder energie in je benen?

Zonnebrand is geen overbodige luxe. Ook niet als het sneeuwt. Verbrand je nooit? Nou. en. Gewoon smeren. Kan geen kwaad, dus waarom niet?

– Ook een zonnebril is niet echt iets dat je thuis laat. Ook al schijnt de zon niet, al dat wit is NIET goed voor je ogen. Ga ook niet naar boven met het eerste het beste H&M brilletje, die hebben namelijk ook meestal niet de juiste UV filter.

Degene onder je op de berg heeft altijd voorrang. Hoe langzaam diegene in jouw ogen ook de berg af roetsjt.

– Als je je ski-jas uitzoekt, ga alsjeblieft voor comfortabel. Niets zo vervelend om in een sneeuwstorm te belanden en te ontdekken dat als  je je armen omhoog doet, je rug bloot is en je je hoofd niet kunt verstoppen in een capuchon (er gaat niets boven een dikke warme capuchon die zowel je nek, oren, hoofd en voorhoofd warm houdt. Niet charmant nee, wel heel erg warm. En wie kent jou daar op die berg? En als je daar iets tegen in te brengen hebt.. wie HERKENT jou verstopt in je muts? Juist ja. Mijn ski-jas gaat inmiddels voor de achtste keer mee op wintersport. Erg modieus is ‘ie niet. Erg slank maakt ‘ie me ook al niet.. maar hemeltje wat houdt dat ding mijn lichaam op temperatuur.

– Ga niet bewust off piste zonder begeleiding. Nooit. Verdwaal je niet in de diepe sneeuw, veroorzaak je misschien wel een lawine. Klinkt dramatisch, maar ik verkoop geen lulkoek.

– Uitgaan en alcohol drinken kan ook in Nederland, just saying.

– En alsjeblieft.. voor jezelf, maar ook zeker voor de mensen om je heen op de piste, drink geen alcohol als je nog moet skiën of snowboarden. Hoe gevaarlijk is dat zeg? Zeker als beginner, maar eigenlijk vind ik dat dit voor iedereen geldt. Maar ja, mijn bescheiden mening. Het is in Oostenrijk nog steeds niet verboden, dus wie ben ik..

– Geniet. Ook al is het twintig graden onder nul, denk je dat je hevig onderkoeld gaat raken, ben je midden in een sneeuwstorm beland, zie je geen hand voor ogen en wil je eigenlijk echt niet meer. Later kun je er om lachen. En het is echt zo, door de slechte dagen ga je ieder uurtje zon VEEL meer waarderen.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: Feels like home

Photobucket

Warme chocolademelk, kaiserschmarren, pasta carbonara, milka chocolade… Nee ik ben hier niet om af te vallen. Heerlijk begin van 2012. Het is maar goed dat niet één van mijn voornemens afvallen was, anders had ik nu al grandioos gefaald. Alhoewel.. ik ben nog nooit van een wintersportvakantie aangekomen. En je bent natuurlijk ook gewoon de hele dag in beweging.

En dat begint dus al om 6.45u, als ik broodjes ga halen. Pikdonker is het dan nog en niemand op straat, heerlijk, is mijn moment. Helaas zie je in het donker alleen niet dat de straat niet dat dat sneeuwvrije gedeelte een ijsplaat betekent. Ik moest gisterochtend schaatsend de berg op en ik ging hem glijend af.. IJzel is het allerergste en gisterochtend was het hele dorp net Thialf.

Dit wordt ook niet de vakantie die de prijs voor de mooiste blauwe luchten gaat binnenslepen. Ik heb gisteren al aardig wat kou, wind en nattigheid overleefd. Dikke haarband over mijn oren en voorhoofd, in het ergste geval mijn capuchon er nog even overheen en verstand op nul. Hoe meer barre omstandigheden ik nu overleef, des te meer ik de blauwe luchten een andere keer weer waardeer. Zo gaat dat toch?

Ik schrijf dit om 6.15u je denkt nu misschien ‘lieve Annemerel wat doe jij in godsnaam wakker om 6.15u in je vakantie?’ Maar maak je over mij maar geen zorgen, om 22.00u lag ik er gisteren al in. Ik zou graag willen dat ik thuis ook iedere dag om 22.00u naar bed kon (ging) en om 6.00u op (kon) staan. Thuis lijkt ’s avonds laat ineens van alles interessant en belangrijk en voor middenacht in bed red ik vaak niet. Hier is er gewoon geen enkele optie. Om 22.00u stort ik in, als het niet eerder is. En acht uur later word ik super helder en fris weer wakker. Een van de honderdduizend redenen waarom ik zo van wintersport hou.

Goed, ga me opfrissen.. het bakkertje gaat zo weer open en ik ga weer glibberen en glijden.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: Perfect start of twenty-twelve

Ik stond niet al om half zeven bright & shiny naast mijn bed, het was net twee uur later. Maar eh, het was ook vakantie, dus slapen is geen schande, toch?

We stonden ook iets later dan gepland bovenaan de lift. Na de eerste afdaling bedacht ik me ineens.. Ik heb helemaal niet nagedacht. Ik heb die ski’s onder gedaan, ook niet bewust, en ik ben gewoon gaan glijden. Alsof het de aller normaalste zaak van de hele wereld is. Skiën is ook net als fietsen wat dat betreft.

Hoewel… ik begin wel steeds meer ‘angst’ te ontwikkelen, niet echt de meest fijne ontwikkeling, geloof mij. Ik besef ineens, dat als ik val, ik iets kan breken. En als ik iets breek, kan ik 1. niet hardlopen (dan waarschijnlijk ook het laatste op mijn prioriteiten-agenda), maar ik kom ook niet echt snel in Amsterdam en … Ja hallo, waarom denk ik hier ÜBERHAUPT over na. Alsof ik nog nooit geskied heb of zo. Alsof ik helemaal niets kan. Maar dan komt ineens dat verhaal van actrice Natascha Richardson weer bovendrijven, die een paar jaar geleden niets vermoedend werd aan geskied en overleed aan haar verwondingen. Waarom draag ik geen helm?

Goed genoeg gezemel, morgen zijn al mijn zorgen verleden tijd. Vind ik gewoon. En dan breek ik m’n been, of allebei.. is ook niet meteen het einde van de wereld. Wel lekker rustig, toch? Kan ik ook niet shoppen.. Of nou ja, dat kan natuurlijk altijd online nog.

Na een uurtje skien waren we alweer toe aan warme chocolade melk met slagroom. Mijn vader en ik hebben altijd een tactiek. Hij gaat voor mij staan zodat niemand ziet wat we doen, en we halen het kopje onder het apparaat vandaan zodra er water uit komt in plaats van chocola, dan kan er extra veel slagroom in ons kopje. Dat doen we al jaren en hoewel het natuurlijk niet echt een crime is, doen wij er altijd heel erg sneaky over, that’s our thing. Helaas waren toen we terug kwamen bij de ski’s, mijn moeders ski’s verdwenen. Na meer dan een half uur zoeken nieuwe ski’s gaan huren. Toen we om 16.00u nog even gingen kijken of ze er misschien toch stonden werden we helaas teleurgesteld. Alle rekken waren leeg, op een paar oude lelijke ski’s na (die er om 12.00u ook al stonden). Wij vermoeden dat de eigenaar van die ski’s “perongeluk” mijn moeders (mooie, eigen) ski’s aanzag voor zijn/haar ski’s. Helaas. Nu het werk van de verzekering en de Polizei.

We waren als één van de laatste beneden, gleden onderweg gemiddeld vijf keer per minuut “bijna” uit in de sneeuw/drap en deden tegelijkertijd met het gehele dorp boodschappen bij de supermarkt. Jullie willen niet weten wat we ’s avonds gegeten hebben.. Wel..? Ach ja frietjes uit eigen frituurpan. Waarom wij in godsnaam een frituurpan meenemen? De dichtstbijzijnde lekkere patat is een kwartier lopen, kost vijf euro per portie en is al koud voordat je thuis bent. Aardappelen schillen, dat doe je ook niet voor je lol op vakantie (en daar bij komt we hebben slechts twee pitjes om te koken, dus dat werkt ook niet echt). Dus ja, die frituurpan is eigenlijk best wel geniaal. Al zeg ik het zelf.

Ik lag om half tien op bed en geloof mij, er is NIETS, maar dan ook echt NIETS lekkerder.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: Here we are, yet again..

Photobucket

Om 3.45u stond zaterdag de wekker. Doordat ik al zo vroeg sliep was dat niet geheel onmenselijk. Om 4.30u zaten Rem en ik bepakt en bezakt in mijn Ford Ka en om 5.00u reden we bij mijn ouders weg. De reis verliep super voorspoedig. Ik zeg het je, ga op oudejaarsdag op wintersport, niemand op de weg. Maar eh.. totdat het in Oostenrijk ineens wel heel hard begon te sneeuwen. Mijn vader dacht nog even zonder sneeuwkettingen naar boven te kunnen rijden, maar ergens halverwege moesten we het toch opgeven. Mijn vader en Rem veranderde al snel in sneeuwpopjes. Een half uur later konden we de reis voortzetten.

Serfaus binnen rijden voelt als thuiskomen. YUK, ik haat mijn eigen zin, zo CHEESY, maar ik kan het helaas niet beter omschrijven. Ik zou de term ‘warme deken’ kunnen aanhalen, maar daar wordt het verhaal denk ik niet beter van. Goed, het voelt dus vertrouwd. En dat gevoel wordt alleen maar versterkt als we in “ons” appartementje arriveren. We pakten de auto uit, ruimden de kasten in, borrelden met toastjes en lekkere drankjes. Ik kroop met mijn MacBook op de bank, terwijl Rem, Roos & mama Rummikub speelden en mijn vader even powernapte.

Het aller aller aller fijnste van op oudejaarsdag het land ontvluchten? Die verschrikkelijke oorlog die zich op straat afspeelt ontlopen. Ik ben wat dat betreft echt de Grinch van Oud & Nieuw. Om 21.00u gingen we uit eten, ik denk dat we in het kwartier dat we op straat waren om naar het restaurant te lopen, misschien drie vuurwerk-gerelateerde geluiden gehoord hebben, heerlijk. Geen schnitzels maar forel filet, wel in de boter gebakken en met frietjes en mayonaisse, maar ook mit ein salat. Heerlijk!

Tot 0.00u hebben we ge-ezeld met z’n vijven (even ter informatie ik ben met mijn ouders, zusje en vriend op wintersport) en om 0.00u knalde de champagne. Precies een half uur heb ik buiten sociaal gedaan, met mijn camera in mijn hand geprobeerd ook maar iets van het vuurwerk vast te leggen, maar door de sneeuw, mist en rook was dat resultaat een beetje jammerlijk.

En nu… is het 1.00u ’s nachts en ontdek ik dat mijn SD kaartje in mijn camera stuk is/was en dat al mijn foto’s niet zijn opgeslagen. Oeps. Vandaar dit prachtige crappy beeld hierboven aan de post.. En nu duik ik lekker mijn bed in, morgen ein-de-lijk skiën. Als er wat liften geopend zijn, want er wordt overal gewaarschuwd voor lawinegevaar. Hmm…

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

>Conquering Snow

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Ik ben op dit moment een van de weinige personen met een grote liefde voor dat witte poedertje dat zo’n beetje heel Nederland bedekt. Mijn werk is vijf minuten fietsen, een klein kwartiertje wandelen van mijn huis verwijderd. Buiten mijn werk heb ik geen afspraken buiten de deur voor de eerst komende paar dagen gepland staan. De enige reden waarom ik mijn huis af en toe verlaat is voor een boodschap (en m’n werk dus), terwijl die boodschappen die ik doe niet eens noodzakelijk zijn, want voedsel genoeg hier, ik doe dus vrijwillig boodschapjes.

Het mooie van deze lage temperaturen is het feit dat ik me kan uitleven op honderden laagjes, iets wat ik in de zomer echt mis. Voor iemand met te veel om te dragen en te weinig tijd om alles te dragen, zijn deze temperaturen ideaal, ik draag gewoon alles tegelijk.

Delen jullie mijn liefde voor de sneeuw op dit moment, of komt het nu al jullie strot uit?

Liefs,
Annemerel
What I’m wearing:  Grijze Bailey Button UGGS, Zwarte nepleren legging van SuperTrash, Shirt van ONLY, Vest van ONLY, jasje SuperTrash, Sjaal van H&M en handschoentjes van Pieces.

(Oh en haha, die sneeuwbal die ik gooide, echt iedere keer kwam die nog geen meter verder, op eentje na, die kwam midden in m’n zusjes gezicht. Sorry Rosie, ik ga NU een chocoladeletter voor je kopen!)