Het was een lastige beslissing, maar ik heb hem nu voor de volle 100% genomen. Dit voorjaar loop ik geen marathon. Ik had in mijn hoofd LA, maar die komt te snel. Toen dacht ik aan Rome en Barcelona, maar ook in april ben ik er denk ik nog niet helemaal klaar voor. Die marathons komen in het najaar wel weer, tot die tijd richt ik me op de ‘kortere’ afstanden. De halve marathon en de 10K.
Aller eerst, dankjewel voor al jullie lieve reacties op mijn blog over hardlopen van vorige week. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die er op deze manier over denk. Ik hou oprecht van hardlopen en zonder hardlopen zou ik een heel andere Annemerel zijn. Aan die kont werk ik wel op een andere manier (als ik daar zin in heb) en als ik een paar kilo kwijt ben eet ik gewoon wat gezonder. Rennen is goed voor mijn geest. En ok, ik geef het toe… ik heb af en toe ook wel een beetje last van competitiedrang en ik loop ook wel eens met een hardloopwedstrijd in mijn achterhoofd, maar negen van de tien keer loop ik omdat ik WIL lopen.
OK. Ik zal het eerlijk toegeven… Toen ik in 2006 begon met hardlopen was mijn voornaamste reden om te gaan rennen twee kilo kwijtraken. Het was juni, bijna zomervakantie en ik had al ruim twee jaar niets aan lichaamsbeweging gedaan. Die twee kilo raakte ik kwijt. Het was de eerste en meteen laatste keer dat hardlopen als middel om een paar kilo kwijt te raken werkte. Als je van 0-lichaamsbeweging naar vier keer in de week een half uur rennen gaat (en daarnaast een beetje op je eten let), is het niet gek dat je één of twee kilo aan gewicht kwijtraakt.
In 2015…
– Ga ik minstens 1500 kilometer rennen. In 2014 liep ik 1280 kilometer dus als ik niet ernstig geblesseerd raak dit jaar moet dit ook gewoon haalbaar zijn.
– Loop ik in minstens 5 andere landen dan Nederland lopen, waarvan minstens één wedstrijd.
Vorig jaar had ik een duidelijk hoogtepunt van mijn hardloopjaar, het finishen van de New York Marathon in 4.05.35 was voor mij zo mooi, dat de foto van de finish op dit moment nog steeds de achtergrond van mijn iPhone is. Dit jaar verliep de Marathon van New York iets minder vlekkeloos en ook de marathon van Rotterdam was geen hoogtepunt. Met de drie Nike We Own The Night wedstrijden was allemaal wel wat mis. In Londen had ik een vette blessure en liep ik met mijn kiezen op elkaar, in Milaan liep ik nog langzamer dan in Londen en had ik afschuwelijke dorst en in Amsterdam had ik ook al zo’n dorst en liep ik net boven de 50 minuten en was ik dus drie minuten langzamer dan een jaar eerder. Als je al die negativiteit zo op een rijtje zet ga je je bijna afvragen waarom ik überhaupt nog loop… De reden is vrij simpel, zo erg was het niet… Ik neem je een vogelvlucht mee door mijn mooiste hardloopmomenten van 2014 (en dat zijn dus niet alleen maar PR’s).