Zo, februari zit er zo goed als op en daarmee komt ook mijn spaarplan voor de maand ten einde. OMG! Ik mag eindelijk weer ongegeneerd shoppen. Oh nee, grapje, deze maand was er natuurlijk voor zodat ik weer een beetje bij zinnen zou komen en op een iets normale manier met mijn geld om te gaan. Dus, hoe heb ik het er vanaf gebracht.
Bekijk bericht
Het valt me zwaar, dat financiële dieet en dat is niet alleen omdat het een financieel dieet is, maar ook omdat ik hierdoor mijn geliefde kopjes Starbuckskoffie ’s ochtends moet opgeven. Ik moet dan ook heel eerlijk toegeven dat ik pas één keer van de afgelopen vier keer dat ik op Amsterdam Centraal aankwam om half negen ’s ochtends, GEEN Starbucks Koffie heb gedronken. En ik heb niet gespijbeld! Goed hè?
Net als in 2011 en 2012 staat februari in het teken van consuminderen. I know, het woord alleen al zorgt voor kriebels. Maar de ervaring heeft mij geleerd, dat dat maandje “cold turkey” erg positief is voor mijn bankrekening. Niet alleen “spaar” ik een beetje in de maand februari, de maanden erna ga ik ook anders met mijn geld om. Als ik in maart de ZARA binnenloop denk ik niet meteen hebben-hebben-hebben (OK, ergens in mijn hoofd is dat stemmetje er nog steeds, maar ik luister er minder naar), ik merk ook dat ik in maart en april veel minder excuses bedenk om dingen te MOETEN kopen (het “investeren”). Dat gevoel neemt wel stukje bij beetje af en in juni/juli ben ik het al lang weer vergeten, maar toch…
Nog anderhalve week en ik bevind me (als alles volgens plan verloopt) in Parijs. In het kader van “voorpret” besteed ik sinds een week ieder vrij uurtje aan mijn “studie” Frans.
Niet al mijn rondjes van december (ik heb er per ongeluk twee verwijderd), maar om je een indruk over mijn gelopen kilometers te geven.. (een stippellijntje is twee kilometer)
De enige reden waarom het kantoor er op dit moment beter uit ziet dan twee maanden geleden is omdat mijn vriend vorige week verkeerde in een extreme staat van opruim-woede. Echt, de intentie was er.. maar er zit nog steeds geen foto’s in mijn lijstjes, er hangt geen moodboard en de hoeveelheid persmappen en lege doosjes stapelt zich naast mijn bureau op.
Maar ik vraag het je, wanneer? Ik had toch wel het idee dat ik het Time Management aspect de laatste tijd best wel goed in de hand had. Zo lees ik nog amper blogs, twitter doe ik alleen als ik in bed lig of onderweg ben. Ik houd mijn serie-verslaving in de hand en koken doe ik ook slechts één keer per maand. Maar goed, je bent zelf de enige die verantwoordelijk is voor je eigen leven, ik denk dat ik de gezelligheid in het kantoor gewoon niet belangrijk genoeg vind.
Het leek er even op dat ik inderdaad aan het eind van december meer geld op mijn rekening had staan dan begin november maar toen kwam de rekening van mijn autoverzekering. Voor 2011 betaalde ik 300 euro voor de verzekering, all risk en met de 30 schadevrije jaren van mijn moeder. Goed, Annemereltje rijdt één jaar en heeft twee kleine ongelukjes. Mijn autoverzekering is dit jaar 550 euro. Arme ik (of nou ja, stomme ik!), daar ging mijn geld.
Voor de back-up van mijn iMac en MacBook heb ik ook geen tijd gemaakt. Heb wel een paar keer op het punt gestaan om te beginnen, maar ik heb geen externe schijf die groot genoeg is voor al mijn spulletjes. Wilde ik investeren in een nieuwe, kan ik nergens een leuke vinden. Nu kan je je natuurlijk afvragen waarom ik in godsnaam vind dat een hardeschijf leuk moet zijn, maar eh, goed ja. Ik wil gewoon een witte. En toen ik bij de Mediamarkt was hadden ze amper keus en allemaal duur (iets met overstromingen in het gebied waar die dingen gemaakt worden) en ja toen was dat kleine heldere momentje van verstandigheid eigenlijk alweer voorbij gevlogen.
Het enige doel waar ik met vlag en wimpel voor geslaagd ben is het hardloop-gerelateerde doel. Begin november zei ik in de laatste twee maanden van het jaar samen honderd kilometer te willen lopen. In totaal heb ik 175 kilometer gelopen. YES! Ben heel erg blij met mijn nieuwe enthousiasme. Tijdens het lopen visualiseer ik steeds de New York Marathon. Echt, dat idee never gets old.. Ik kan gerust vijftien kilometer achter elkaar de race, de reis en alles visualiseren. Ik hoop dat ik snel duidelijkheid kan krijgen dat ik hem daadwerkelijk kan gaan lopen..
Dan het laatste doel dat ik mezelf stelde, gezonder eten.. Lekker ruim begrip natuurlijk. Laten we het er op houden dat ik een beter ritme heb gevonden de afgelopen maanden, maar dat komt ook doordat mijn leven een bepaald ritme heeft gekregen. Op maandag en vrijdag werk ik van 15.00u tot LAAT, op woensdag en donderdag werk ik van 9.00u tot 18.00u, op dinsdag en zaterdag werk ik vanuit huis, op zondag ben ik meestal bij mijn ouders. Het eerste wat ik iedere ochtend doe is mezelf een shot geven met vitamine B & C. Ik maak een ontbijtje voor mezelf en drink een kop thee. Hoe laat ik ook op sta, dit doe ik iedere ochtend, behalve op zondag, want dan brunch ik vaak bij mijn ouders. Dat is toch al best wel een goed begin van mijn ritme?
Ik eet veel minder zoet, grijp minder snel naar een zak chips. Ik eet ERG veel, maar ik heb de energie kennelijk nodig, want mijn maag vraagt er gewoon om. Als ik bij Girlscene gewerkt heb haal ik vrijwel altijd Julia’s. Je kunt natuurlijk zeggen dat dat ongezond is, maar weet je wat pas ongezond is? Om 20.30u thuis komen en dan nog moeten gaan koken, half instorten omdat je zo’n honger hebt en dan maar ondertussen die zak chips pakken en om 21.00u je eten eigenlijk al niet meer op kunnen omdat je net een zak chips hebt weggewerkt. Ik denk dat Julia’s de meest complete en gezonde warme maaltijd is die je op het station kunt halen en ik kan er echt van genieten. Dus er is echt geen cel in mijn lichaam die zich schuldig voelt als ik wéér naar Julia’s loop.
Hoewel ik drie van de vijf doelen de afgelopen maand niet gehaald heb, ben ik toch blij dat ik tenminste twee (belangrijke!) doelen gehaald heb. De rest komt echt wel.
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin