Wauw, we zijn nu écht over de helft. Ruim veertien weken geleden begon ik met mijn trainingen richting Boston. Niet met een perfect schema dat al van de eerste tot de laatste training vast stond, maar wel een globaal idee van hoe mijn trainingsperiode er uit moest komen te zien. Laten we het erop houden dat ik erg blij ben dat ik geen kant-en-klaar trainingsschema heb, want mijn schema is de afgelopen maanden vaker wel dan niet aangepast omdat ‘het leven’ even in de weg zat. Maar als ik dan naar dat globale schema kijk wat ik half oktober maakte, dan blijkt dat ik nog precies op schema loop.
De flow verdween net zo snel als dat ‘ie gekomen was…
In mijn laatste Boston Marathon-update schreef ik dat ik mijn flow eindelijk weer gevonden had. Ik had net weer een week met 90+ kilometers gelopen, had de weg naar het krachthonk gevonden en zat vol positieve energie. Helaas had ik deze blog nog niet gepubliceerd, of de flow was alweer van de aardbodem verdwenen. Mijn lichaam had de januari-blues en hoezeer ik hier niet aan toe wilde geven, als je iedere training naar het toilet moet word je toch wel ietwat beperkt in je trainingsmogelijkheden.
Ik deed de Egmond Halve Marathon, we weten allemaal hoe dat ging. Herstellen ging niet echt van een leien dakje, maar na een bezoekje aan de manueel therapeut, rust en een yogasessie ging het gelukkig weer beter en stond ik aan de start van de 10 kilometer in Maassluis, dat ging verrassend goed, maar dat weten we ook allemaal al. Daarna begon een groot PMS-festijn waarin ik mezelf echt alleen tot rustige (korte) duurlopen kon zetten. Ik voelde me voor het eerst weer lekker in de tweede helft van mijn training op vrijdag, tijdens deze training ben ik ongesteld geworden. Wat een feest. Nee, echt. Als het eenmaal ‘zover’ is, dan is eigenlijk alles beter. Die buikpijn is jammerlijk, maar ondanks dat voel ik me zoveel sterker.
PMS-runs
Als ik in zo’n PMS-week zit voel ik me een stuk minder sterk dan in andere delen van mijn cyclus. Ik heb lang gedacht dat dit tussen mijn oren zat, maar inmiddels ben ik er wel achter dat het gewoon echt een ding is. Ik plan voor deze periode zo min mogelijk echt snelheidstrainingen en probeer vooral mijn duurvermogen te trainen. In het krachthonk gebruik ik ook liever minder dan meer gewicht omdat je piekvermogen (Peak power) lager is dan in het eerste gedeelte van je cyclus (voor je ovulatie).
Ik moet toegeven dat ik in de periode voor mijn menstruatie vaak helemaal geen zin heb om te trainen, maar daar aan overgeven is helemaal niet slim. Volgens mijn favoriete menstruatie-tracker FitrWoman kan sporten een ontstekingsremmende werking hebben die er voor zou kunnen zorgen dat PMS vermindert. Daarnaast zorgt sporten voor een endorfine boost wat je ook beter kan laten voelen. Dus ook al denk ik ‘vandaag even niet’ uiteindelijk voel ik me vaak beter als ik wel gegaan ben. En dat hoeft echt geen duurloop van een uur te zijn, soms ga ik naar buiten voor twintig minuten, gewoon, om toch even iets gedaan te hebben.
Right on schedule
Afgelopen zaterdag heb ik een belangrijke training gedaan waar ik van te voren redelijk tegen op keek. Ik deed 3x 4000 meter op mijn marathontempo, binnen een halve marathon. Ik wist wel dat ik het kon, maar ik wist niet hoeveel ik zou moeten afzien om de training te volbrengen. En opzien tegen afzien is mijn grootste struikelblok. Tuur ging mee als haas, wat natuurlijk heel fijn was omdat ik daardoor niet over het tempo hoefde na te denken, maar ik wist ook, met Tuur kan ik niet zomaar halverwege de handdoek in de ring gooien, dan móet ik de training wel afmaken.
De training ging boven verwachting goed. We deden de eerste twee herhalingen met (lichte) tegenwind en deden de laatste herhaling met (lichte) meewind. Ik heb het geen enkele keer tijdens de training lastig gehad en het tempo voelde heel comfortabel aan. Ik moet er alleen nog niet aan denken om dit tempo een marathon lang achter elkaar te lopen. Maar hé, dat is pas over twaalf weken.
Marathontempo
Mijn marathontempo is 4’30. Dat was mijn marathontempo al toen ik in 2018 ’trainde als een topatleet’. In Málaga liep ik uiteindelijk 4’38, net iets langzamer dus en het zou heel goed kunnen dat dat in Boston weer gaat gebeuren. Ik weet nu ook nog niet of ik op 4’30 weg ga of dat ik toch iets conservatiever van start ga, dat hangt volledig af van de omstandigheden in Boston en hoe mijn trainingen de komende twaalf weken gaan.
Tuur zei na afloop van mijn training zaterdag dat ik niet moet twijfelen over 4’30, dat ik er zo fit uit zag tijdens de loopjes dat ik er gewoon voor moet gaan. Ikzelf wil er liever niet teveel mee bezig zijn. Natuurlijk wil ik in Boston een mooie prestatie neerzetten, maar het belangrijkste vind ik dat het een positieve ervaring wordt. Maar dat heb ik de afgelopen maanden volgens mij wel vaker benadrukt.
Ik krijg vaak de vraag, hoe heb je je marathontempo bepaald? Tijdens mijn Trainen als een Topatleet traject had ik mezelf als doel een marathon in 3.10 gesteld, ik heb toen een test gedaan bij een sportarts en daaruit bleek dat 4’30 een reëel tempo zou zijn voor mij om een marathon lang vol te houden (42,195 kilometer lang 4’30 lopen resulteert in een marathon in 3.10). Uit mijn trainingen bij Tuur bleek dit ook, vandaar dat ik dit als marathontempo gekozen heb.
Mijn marathontempo is ongeveer 15 seconden per kilometer langzamer dan mijn halve marathontempo (PR 1.30 = 4’15) en het is ongeveer 30 seconden langzamer dan mijn 10 kilometertempo (PR = 40.10 = 4’01 per kilometer). Of jij diezelfde formule kunt gebruiken, dat hangt er vanaf… je moet natuurlijk wel een beetje op duurvermogen getraind zijn om een marathon te kunnen lopen. Als jij nu een tien kilometer in een uur loopt (6’00), maar nooit verder traint dan die afstand, kun je niet zeggen dat je een marathon in 6’30 zou kunnen lopen.
Bring it on
De komende zes weken train ik niet alleen voor Boston, maar kijk ik ook met een schuin oog naar de CPC die op 8 maart weer op het programma staat. Mijn lievelingswedstrijd in Nederland, door mijn eigen stad. Zeven keer eerder stond ik aan de start, in 2011 was het zelfs mijn allereerste wedstrijd. Ik kan niet wachten. Maar voor het zover is ga ik eerst nog samen met Tuur drie weken trainen, slapen, eten, werken en genieten van Valencia. Zoveel zin in.
Ik ben benieuwd, wat zouden jullie in een volgende Boston update graag lezen?
Liefs,
Annemerel
Lekker vooruitzicht, Valencia! Gewoon uit nieuwsgierigheid: hoe doet Tuur dat met zijn werk op school?
Hoi Brit, Ik werk nu 21 jaar op dezelfde school, ik wil daar niet weg want de kinderen en collega’s zijn heel leuk. Mijn baan wordt ook steeds interessanter omdat onze school met de 7 gewoonten van Covey werkt. Ik heb een jaar geleden aan mijn directeur gevraagd of ik er 2 maanden onbetaald tussenuit mocht in de winter. Ik had zin in een warme winter daarom gaan we naar Spanje. Mijn directeur zei “ja wat een goed idee , had ik dat zelf ook maar gedaan vroeger” In april mag ik weer terugkomen.
Dit heeft niet zoveel met je marathon te maken maar wel met je PMS klachten. Ik had daar ook altijd vreselijk veel last van.. ik had altijd 2-3 dagen voor mijn menstruatie last van een mini depressie en de pil is voor mij geen optie (mag geen hormonen slikken) dus ik ben toen verder gaan kijken. Ik slik nu al maanden Teunisbloemolie (Kruidvat) icm magnesium en dat werkt écht heel goed! Ik heb nergens last meer van, buiten een beetje buikpijn om.. misschien kun je dat ook eens proberen:)