Gone Girl van Gillian Flynn stond al geruime tijd op mijn ’to read’ lijstje, afgelopen week kon ik hem dan -ein-de-lijk van dat lijstje afstrepen. Het boek staat in Amerika al bijna een jaar lang in alle bestseller lijstjes. Waar het boek over ging wist ik niet, maar ik hoorde alleen maar positieve geluiden, dus mijn interesse was gewekt.
We zijn er bijna ladies! Nog heel even volhouden! Dit is alweer de laatste officiële week van #fitforsummer ! OMG! Deze week ga ik je niet meer met iets nieuws opzadelen, maar ik ga je wel uitdagen.. Ga je je (net als ik) deze week keihard inzetten en je aan ALLE regels houden?! Ik GA er voor aankomende week. Ik ga voor de eindsprint en ben zo overtuigd van mezelf, dat ik stiekem zelfs nog meer wil doen dan dat ik hier nu geschreven heb!
Toen ik de knalroze X-mini II speaker uit haar verpakking haalde, had ik niet verwacht dat er een serieus geluid uit het kleine roze bolletje zou komen. Op de foto hierboven zie je de speaker namelijk uitgeklapt, als je hem uit de verpakking haalt is de speaker nog ingedraaid en is hij slechts drie centimeter hoog en nog geen vijf centimeter breed. Ideaal voor op reis dus, maar dan moet er natuurlijk wel een beetje geluid uit komen..
En dat kwam er uit! Ik hing de X-mini aan mijn iPad (dat kan heel makkelijk met de 3,5mm audiojack aansluiting waar je ook je iPodoortjes instopt).speelde één van mijn favoriete CD’s in Spotify af en werd positief verrast. De kwaliteit is niet te vergelijken met B&W speakers van 10.000 euro, maar in vergelijking met het geluid dat er uit mijn iPad mini komt, is dit een hele positieve verandering.
Ik mag één roze X-mini II speaker aan jullie weggeven. Enige wat je daarvoor hoeft te doen is een berichtje achterlaten en mij vertellen waar de speaker deze zomer mee naartoe mag in de koffer!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Slaap kindje slaap…. Ik begon maandag enorm uitgerust. Mijn ogen waren zondag al rond 21.00u ’s avonds dichtgevallen. Ik geef de halve marathon die ik eerder die dag gelopen had de schuld. Dat ik het tot 21.00u vol heb kunnen houden mag nog beschouwd worden als een klein wonder. Slapen deed ik tot 7.00u, dus eigenlijk heb ik volgens mijn eigen regels net iets te veel geslapen. Maar die tien uur had ik op dat moment gewoon écht nodig. Zo’n halve marathon gaat niet in je koude kleren zitten. Zeker niet als je tot het gaatje gaat.
Als je me vorige week gevraagd had of ik dit ‘kwakje’ ooit met plezier zou eten, had ik je vierkant uitgelachen. De vergelijking met braaksel is snel gemaakt (sorry als jullie die vergelijking nog niet gezien hadden, ik wilde het echt niet voor jullie verpesten.. maar ik kan me niet voorstellen dat je die vergelijking zelf niet meteen maakte…).