Sommige dingen veranderen, andere dingen niet. Mijn liefde voor vrouwelijke singer-songwriters bijvoorbeeld. Natuurlijk maak ik tijdens marathontrainingen uitstapjes naar populaire dancemuziek, natuurlijk hou ik van Led Zeppelin, The Beatles en Pink Floyd, ik kan ook niet ontkennen dat ik geniet van Miley, One Direction en Taylor Swift, maar op een zonnige voorjaarsdag gaat er voor mij niets boven een (liefst niet al te bekende) zangeres die zingt over liefde, of het leven, of… Toch kon ik afgelopen maand niet naar mijn favoriete ‘voorjaarsmuziek’ luisteren en daar had ik best een goede reden voor…
Wie houdt er niet van Jennifer Lawrence? Serieus. Wie?! I LOVE HER. Jennifer kan, net als met Emma Stone en Mila Kunis, weinig fout doen in mijn ogen. De reden voor mijn liefde voor Jennifer? Ze is zo heerlijk spontaan, ongeremd en zonder filter. Als ik zou zeggen dat ze ‘zo lekker normaal’ was, zou ik liegen, want Jennifer is alles behalve normaal. Er zijn maar weinig mensen die daadwerkelijk zo ‘zichzelf’ zijn. Het enige dat je van Jennifer Lawrence kunt verwachten, is dat je helemaal niets kunt verwachten… Er zijn maar weinig mensen die zich zo goed voor GIF-jes lenen en daarom presenteer ik jullie, JLaw in GIF-jes..
Ik werd maandagochtend toch met iets meer spierpijn wakker dan waar ik op zondag mee naar bed was gegaan. Het was te verwachten, maar stiekem had ik toch gehoopt dat spierpijn me volledig gespaard was gebleven. Gelukkig werkte ik maandag thuis, voor mijn blog, dus kon ik lekker de hele dag met de benen omhoog liggen, een paar kussens in mijn rug, een paar kussens onder mijn benen, MacBook op schoot en gáán! ’s Middags heb ik er nog drie kilometer uitgegooid, loslopen. Dat ging beter dan verwacht, je moet gewoon niet stil gaan zitten na een marathon, je moet gewoon DOORgaan. ’s Avonds voor de tweede dag achter elkaar risotto, die koolhydraten mag ik nu legaal eten van mezelf.
