Annemerel.com

Brownies & Raspberry candy

Koks willen dat ik een dikke kont krijg, ik zweer het je.. anders maak je dit toch niet? Een mix van brownies met frambozenschuimpjes.. Sinds ik weer veel aan het werk ben schiet het gezonde eetpatroon er toch iedere keer weer een beetje bij in en ik durf het bijna niet te zeggen, maar… ik heb al een paar weken mijn hardloopschoenen niet meer aangeraakt. Het wordt tijd dat ik klaar ben met m’n studie en de uurtjes die ik daar nu aan besteed kan inruilen voor wat meer sportiviteit.. zou me goed doen :) (denk ik zo maar eventjes..)
Liefs,

Annemerel

Follow my blog with bloglovin

>Thesis-breaks, History exams & Backyard hockey

>

De eerste versie van mijn scriptie 2.0 is een feit. 10011 woorden in compleet nieuwe zinnen, alinea’s, paragrafen en hoofdstukken zijn geschreven. Scriptie 1.0 diende eigenlijk alleen maar als kleine inspiratie. Ik vind het echt onwijs spannend om dit volgende week maandag in te moeten leveren. Op mijn vorige scriptie heb ik een aantal malen commentaar gehad, dus dan weet je wel iets (tenminste, dat dacht ik.. was ook verkeerd gedacht, maar goed het is toch anders..). Nu heb ik mijn scriptie verstuurd naar studievriendinnetje Linda (met wie ik samen het Twitteronderzoek doe) en Nathalie (die momenteel in d’r eentje door de VS reist en die jullie misschien wel kennen van ‘The Book & Food Project’).

Goed, nu heb ik dus eventjes twee dagen scriptiepauze. Betekent natuurlijk niet dat ik helemaal niks meer aan mijn studie aan het doen ben. Donderdag heb ik een lastig tentamen en het goede gevoel erover moet nog arriveren. Ik heb alle colleges bijgewoond, netjes aantekeningen gemaakt (en geleerd), heb super goede aantekeningen van een medestudent gekregen en de stof 1x goed doorgelezen, maar gisteravond werd ik toch wel heel erg zenuwachtig. Vanmorgen dus maar besloten om de gehele stof nog een keer door te lezen. Drama, want het is nogal wat. Het makkelijkste gedeelte heb ik nu in acht uren met slechts een enkel kwartiertje pauze gelezen. Vanavond nog een paar keer de aantekeningen doorlezen, morgen het moeilijke gedeelte (save the best for the last laten we maar zeggen) en dan hoop ik er donderdag toch klaar voor te zijn.

En ja lieve lezers, jullie zien het goed.. in dat ene kwartiertje pauze dat ik vandaag had, heb ik met mijn zusje in ons postzegeltuintje gehockeyd. Mijn zusje is sinds een weekje lid van een hockeyclub, maar ja zonder enige ervaring en zonder uitzonderlijk talent is het toch best lastig om als vijftienjarig meisje met hockey te beginnen. Nu oefenen we dus. Niet dat ik haar wat kan leren, ik heb zelf ook nooit gehockeyd en bij mij ontbreekt het hockeytalent en balgevoel ook. Maar ik kan de bal aanspelen en haar ballen stoppen. Tegelijkertijd was het voor mij heerlijk vijftienminuutjes mijn agressie van me afslaan. Lang achterelkaar leren gaat me namelijk ook niet in de koude kleren zitten :)
Liefs,
Annemerel

Follow my blog with bloglovin

>Amsterdam can be kind of pretty

>

Wat is Amsterdam toch eigenlijk een mooie stad als de zon een keertje schijnt en de vuilnismannen ook gewoon hun werk weer doen. Liep vanmorgen rond een uurtje of tien door de stad en had echt een instant vakantie gevoel. Als ik een beetje met mijn ogen kneep en mijn fantasie z’n gang liet gaan kon ik me een heel klein beetje voorstellen dat ik door Milaan liep. De drukte, de warmte van de zon, de toeristen om me me heen.. Okee, daar hield het dan ook wel op, maar toch, heel eventjes had ik die opgewonden vlinder in mijn buik.
Helaas was ik niet op vakantie, ik liep richting college om daar mijn misschien wel allerlaatste college ooit bij te wonen. Als ik mijn scriptie nu gewoon wel haal weet ik namelijk absoluut nog niet wat ik volgend jaar ga doen en of ik uberhaupt nog wel voor een master ga. De master waar ik me voor heb ingeschreven ben ik helaas niet voor toegelaten op grond van mijn cijfers. Pfft.. ze hebben vast de moeite niet genomen om mijn super enthousiaste – in november al geschreven – motivatiebrief goed te lezen, want hell.. daar spatte de ambitie, gedrevenheid en het enthousiasme gewoon van af. Dat zeg ik natuurlijk heel erg bescheiden.
Mijn college was de laatste van het vak Web 2.0, studievriendinnetje Linda en ik moesten een presentatie over ons onderzoek geven en dat ging eigenlijk best wel redelijk. Voor het eerst in twaalf jaar spreekbeurten, boekenbeurten en presentaties heb ik geïmproviseerd, mijn tekst niet uitgeschreven en ik stond eigenlijk niet eens met mijn mond vol tanden. Echt zo’n momentje van ‘waarom heb je dat niet eerder geprobeerd?’ De rest van de studenten leek best wel geboeid en dat kon je bij de andere presentaties niet zeggen, dat lijkt me wel een goed teken, toch?
Daarna wel weer snel naar huis, want mijn scriptie schrijft zich zelf helaas nog steeds niet. Ben net klaar voor vandaag, we zijn weer 2000 woorden verder, maar daar ben ik eigenlijk niet zo heel erg blij mee. Ik had voor dit deel maar zo’n 1000, hooguit 1200 woorden uitgetrokken.. Ik zal dus waarschijnlijk een spelletje ‘Kill your darlings’ moeten spelen. Altijd zo pijnlijk, zuur geschreven prachtige zinnen zomaar verwijderen. 
Morgen mijn laatste verplichte lezing in Amsterdam en ’s avonds hoogstwaarschijnlijk lekker barbecuen met gezinnetje en vriendje. Dat is echt al eeuwen geleden dat ik dat heb mogen meemaken. Wordt vast een fijne avond, kan ik de rest van het weekend weer werken en scriptie-en en oja, dat tentamen leren van volgende week donderdag!
Liefs,
Annemerel

>Turning 21, part one.

>

Omdat ik de eerst komende tijd toch geen tijd heb om uitgebreid over mijn verjaardag te schrijven en ik ook niet iedere dag over mijn studie drukte wil praten heb ik besloten mijn verjaardag maar in kleine stukjes op te delen.. Het is immers alweer een week geleden, als we moeten wachten op rustiger tijden dan zijn we waarschijnlijk weer een paar weken verder.
Op de foto zien jullie de prachtige armbandjes van Tiffany’s die ik van mijn vriendje gekregen heb. We zijn rond een uurtje of half tien naar Amsterdam gereden, parkeerde in de garage bij het Vondelpark en stevende gelijk op mijn doel af. Tiffany’s dus. Mijn idee was een enkel schattig armbandje, maar hij vond drie mooier staan en wie was ik dan om te zeggen dat hij daarin geen gelijk had. 
Seriously, daar bij Tiffany’s voelde ik me zo ontzettend jarig en verwend. Een uurtje later zaten we bij George W.P.A. aan de Willemsparkweg. Zo ontzettend goed en lekker gegeten. Over George is best wel veel geschreven in de modebladen, maar meestal is dat niet echt een teken van echt lekker eten, dat is meer een teken van hipheid en ongetwijfeld hoge prijzen. Maar George was anders, echt gewoon super goed. Ik at King Krab met mayonaise vooraf, Steak Tartaar met frietjes en salade als hoofdgerecht en een perfecte creme brulee als toetje. Heerlijke Spaanse witte wijn maakte het perfect af.
Goed zo snel mogelijk deel twee, over de geweldige avond die ik gehad heb :)
Liefs,
Annemerel

>A little less, but still, busy..

>

Heb vandaag mijn kantoor maar even naar de tuin verplaatst.. We moeten het studeren wel leuk houden natuurlijk. Vandaag was iets minder stressvol dan gisteren en ik hoef vanavond gelukkig niet te werken (hoefde ik gister uiteindelijk ook niet, maar daar kwam ik pas achter toen ik op mijn werk was..)
En voor iedereen die denkt dat ik ontzettend stressbestendig ben.. I wish. Het gaat allemaal prima als alles volgens mijn planning verloopt.. maar de bom barst als de omstandigheden plots een andere wending aan mijn planning geven.. Wat dat betreft kan ik nog wel een cursusje stressbestendigheid gebruiken!
Ik ga weer snel verder, voordat ik zelf mijn planning in de war schop!
Liefs,
Annemerel