Op de eerste dag van de zevende week van 2017, op de 43ste dag van het jaar, liep ik mijn eerste hardloopwedstrijd van het jaar in Parijs. En ook al liep ik bij lange na geen PR, het was de beste manier om het hardloopjaar officieel van start te laten gaan. Ik bedoel… het gehele parcours liep langs de Seine en we liepen onder andere langs Het Louvre, de Eiffeltoren en de Notre Dame.
Het is vandaag nog 68 dagen tot de Boston Marathon. Tijd vliegt, maar tegelijkertijd gaat de tijd ook ontzettend langzaam. Vooral tijdens de lange duurloop leek de tijd vooruit te kruipen tijdens de laatste tien kilometer. Mijn lopen leek op dat moment ook meer op kruipen dan hardlopen.
Ik weet niet of het een tot ziens of een vaarwel is, maar gisteren zei ik gedag tegen mijn Nike+ App en liep ik voor het eerst met STRAVA. Het deed pijn.
Bekijk bericht
Ik denk dat het eindelijk tijd is voor een wat vrolijker en inspirerender hardloopverhaaltje. Want een trainingsweek als afgelopen week als afgelopen week heb ik lang niet gehad. De laatste keer moet in augustus geweest zijn en dat is toch alweer bijna zo’n half jaar geleden. Dat wil overigens niet zeggen dat ik me nu al klaar voel voor Boston trouwens.
Over 82 dagen loop ik een marathon in Boston. Wat er ook gebeurt. Ik besefte afgelopen week dat er écht niets mag gebeuren dat mijn marathon in de war brengt. Want wie zegt dat ik ooit nog een keer onder de limiet van 3.35 een marathon loop. Als ik naar mijn prestaties van de afgelopen maanden kijk, twijfel ik daar eigenlijk best wel hard aan. Maar ik accepteer het. Meer dan je best kun je niet doen. Proberen meer dan je best te doen werkt alleen maar averechts, rust, ontspanning en alles behalve stress is wat ik nodig heb de komende maanden.
Bekijk bericht