Allereerst; Fieke & Francien, sorry voor het jatten van jullie Marathon Madness term, maar op dit moment kan ik mijn status niet beter beschrijven. Marathon gekte, ik ben er door bevangen. Nog veel sterker dan vorig jaar.
Allereerst; Fieke & Francien, sorry voor het jatten van jullie Marathon Madness term, maar op dit moment kan ik mijn status niet beter beschrijven. Marathon gekte, ik ben er door bevangen. Nog veel sterker dan vorig jaar.
SORRY, sorry! Mijn blog verandert de laatste tijd een klein beetje in een hardloop-blog, maar waar het hart van vol is… loopt de mond (in dit geval mijn vingers) van over. Met nog vijf weken tot de New York Marathon te gaan denk ik eigenlijk nog maar aan weinig anders dan hardlopen/de marathon. Als ik door mijn enkels zwik (wat dagelijks wel een keer gebeurt want ik ben heel erg onhandig en heb zwakke enkels) denk ik “Ohhh nee, als het dit keer maar niet serieus is” (normaal voel ik er na enkele seconden al niets meer van). Als ik iets eet waar ik buikpijn van krijg denk ik “Ooooh dit gaan we dus is New York NIET eten”. Als ik een schrale plek voel in mijn keel denk ik “IK MAG NIET ZIEK WORDEN; MARATHON!” en als iemand vraagt om af te spreken en ik dreig niet voor 0.00u thuis te zijn, denk ik “Oma. Heeft. Een. Goede. Nachtrust. Nodig.”
Afgelopen zaterdag liep ik de 10K Vredesloop in Den Haag. Ik kijk al maanden uit naar deze wedstrijd, omdat het een eenmalig evenement is in ‘mijn’ stad. Dit jaar bestaat het Vredespaleis precies 100 jaar en daarom was het afgelopen zaterdag, op 21 september – de dag van de vrede – groot feest. Maar goed, mijn voorbereiding was niet ideaal, mijn zusje haakte op het aller laatste moment af (ze heeft de afgelopen maanden nauwelijks hardgelopen) en ik had dus ook geen excuus om wat langzamer te lopen samen met haar. Mijn hoofd zat vol met snot, ik was bloedchagrijnig en had er eigenlijk helemaal geen zin in. Maar goed, ik heb het gehaald in een netto tijd van 48:00, geen PR, maar wel netjes onder de 50 minuten en beter dan ik van te voren – met deze omstandigheden – verwacht had. Er zijn een aantal dingen die ik van afgelopen zaterdag geleerd heb..
– Nike LunarGlide
Mijn favoriete schoen voor lange afstanden! Ze geven heel veel stevigheid, maar zijn helemaal niet zwaar waardoor ik het gevoel heb dat ik vlieg. De correctie aan de binnenzijde is perfect voor mijn doorgezakte platvoeten!
– Lululemon Run Crop Tight
Er is maar één broek waarin ik wedstrijden loop en dat is mijn Lululemon Run Crop Tight. Hij was rete duur, maar is zijn geld tot nu toe heel erg waard. Mijn benen lijken er slanker in (looks DO matter) en hij zit heel fijn hoog, waardoor hij echt goed aansluit. In de band zit op mijn rug een zakje, waar precies mijn iPhone inpast. Tijdens trainingen heb ik mijn iPhone in mijn hand, maar tijdens wedstrijden stop ik hem in het zakje in mijn broek en je voelt hem NIET zitten.
Nog zes weken dan zit ik in het vliegtuig naar New York, nog 45 dagen en 18 uur totdat het startschot van de New York Marathon gegeven wordt. Het komt dichterbij, Ahhhhh!!!
Dit is de periode waarin ik het aller hardst moet trainen, over een paar weken moet ik alweer gaan afbouwen en de week voor de marathon moet ik eigenlijk zo min mogelijk doen. Afgelopen week bestond dan ook voor een groot gedeelte uit kilometers maken. En die heb ik gemaakt; ruim 64 om precies te zijn, verspreid over drie dagen. Of dat de meest verstandige verdeling is? Stiekem weet ik daar het antwoord wel op, maar de afgelopen tijd heb ik zoveel verschillende dingen te doen, dat iedere minuut, iedere kilometer die ik kan pakken, meegenomen is.