Over 168 uur, zeven dagen, of een week.. zit ik als alles volgens mijn schema verloopt met mijn aanwezige maar tegelijkertijd ook wel bescheiden achterwerk op een luie stoel. Niet hier in mijn woonkamer in Den Haag, of bij mijn ouders in de tuin. Niet op m’n werk, niet in één of andere uitgaansgelegenheid, maar op een camping. Een camping in Toscane. In een voorstadje van Florence, op nog geen dertig minuten rijden van mijn favoriete Italiaanse stad en zo’n twee uur vanaf Rome.
Ik zal een paar uur daarvoor landen op de luchthaven van Pisa en nog een paar uur eerder vertrekken vanaf Eindhoven. Hoe ik op Eindhoven zal komen is nog een klein beetje een raadsel, maar daar kan ik nog zo’n 160 uur over nadenken.
Precies tien dagen zal ik van Hollandse bodem verwijderd zijn, want als alles volgens datzelfde plan verloopt zal ik na negen dagen op woensdagochtend bij mijn ouders in de auto stappen, om vervolgens in 1,5 dag weer terug naar Nederland te rijden.
Dit keer geen luilekkervakantie, maar eentje waarin ik gewoon door zal bloggen en schrijven, maar dan wel aan het zwembad en met ijsjes binnen handbereik. Eigenlijk klinkt dat ook wel als een luilekkervakantie he? Oh en natuurlijk is er ook genoeg tijd voor Italiaanse kunst en cultuur, en daarmee bedoel ik natuurlijk de prachtige steden en dorpjes, maar ook de heerlijke pasta en misschien nog wel het meest de fijne mode. Hoewel… voor dat laatste heb ik helaas even niet zoveel geld meer over, gelukkig heb ik mijn portie Italian Chic vorige week al gekocht in Rotterdam.
I honestly can’t wait.. maar gelukkig heb ik hier in Nederland eerst ook nog een hele leuke week, maakt het wachten toch een stuk minder vervelend.
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on Bloglovin
