LAGODIGARDO: Soak up the sun (while you can)

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Toen ik zondagavond voor de grap even het weerbericht voor de komende vijf dagen bekeek, werd ik toch niet echt extreem gelukkig. Alleen maar regendruppels. Nu is de weerapplicatie van mijn iPhone (de standaard applicatie) nooit een rasechte positivo geweest, maar toch. Echt vrolijk word je daar natuurlijk niet van.

Je begrijpt dan misschien ook, dat toen ik gisterochtend om kwart voor zeven wakker werd en de zon zag, ik daar gewoon direct gebruik van moest maken. Een half uurtje met mijn zusjes springtouw, een rondje hardlopen over de camping. Wachten tot de rest van “de club” wakker werd, broodjes halen en vervolgens net zo lang in m’n luie stoel blijven zitten totdat de wolken mijn feestje kwamen verstoren.

Dat was het moment dat we weer in de auto stapten richting Bardolino om een ijsje te eten. Echt Italiaans donkere chocolade schepijs, in Italiaanse hoeveelheden (veel dus!). Lekker! Na het ijsje direct weer terug naar de auto gelopen en we zaten nog niet of de regen kwam met bakken uit de lucht, om vervolgens niet meer te stoppen natuurlijk.

’s Avonds aten we pasta carbornara a la papa en hielden Roos en ik een TV-serie marathon in bed. Ook niet heel vervelend hoor! Mij hoor je nog steeds niet klagen.

What I’m wearing: Shorts – Bershka, Top – Mango, Wedges – Filippa K, Fototas – Stylescrapbook for Kipling, Zonnebril – Ray Ban, Sieraden – Tiffany’s, Bvlgari & Marc by Marc Jacobs

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

 

LAGODIGARDA: Save it for a rainy (sun)day

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Ontbijten met verse volkorenbroodjes met parmaham en heel veel groene thee. Een blogje schrijven op een terrasje, vergezeld door een heerlijke échte Italiaanse cappuccino (zo lekker maken ze ze nergens anders). In de auto stappen, op weg naar nog een cappuccino, maar dan aan het water op een terrasje in Bardolino.

Regen. Heel veel regen. Zoveel regen dat zelfs mijn paraplu me niet droog houdt. In plaats van slenteren over de boulevard, soppen in onze schoenen over de boulevard. Toch nog een heerlijke cappuccino drinken onder een parasolletje op een terrasje.

In de motregen foto’s maken met mijn zusje. Nietsvermoedend een klein schoenenwinkeltje in lopen en een kwartier later  evenals mijn moeder en zusje met een nieuw paar ballerina’s de deur uit lopen. Snuffelen in wijnwinkeltjes, toch nog een ijsje halen bij onze favoriete ijswinkel van HEEL Italië (en dus de hele wereld, want net als met cappuccino’s, dat maken ze dus nergens lekkerder).

Boodschappen doen bij de supermarkt. Doosjes aardbeien voor 85 cent(!!!) broodjes eten en aan de slag gaan met mijn zusjes springtouw (serieus, de beste cadeautjes die je kunt geven, zijn de cadeautjes waar je zelf ook nog wat aan hebt, hahaha!).

Wijntjes drinken met mama, barbecuen maar dan anders, in slaap vallen met de nieuwe Nederlandse Vogue…

Dit. is. het. leven.

What I’m wearing: Jurkje – ZARA, Wedges – Filippa K, Sieraden – Tiffany’s, Sal Y Limon, Bvlgari & Marc by Marc Jacobs

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

LAGODIGARDA: The Trip

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Hoe streng ik mezelf iedere keer ook weer toespreek “Nee, dit keer ga ik écht iets nuttigs doen onderweg” iedere keer lig ik weer twaalf uur te slapen. Af en toe word ik dan wakker en die tijd besteed ik dan meestal met het eten van “onderweg voedsel” als saucijzenbroodjes en haribo-snoep. Oh en af en toe kijk je dan naar buiten en zit je ineens midden in de sneeuw (helaas geen beeld-bewijs).

Ruim twaalf uur later kwamen aan in Lazise bij Piani di Clodia. Hier ben ik jaren geleden een paar keer geweest in de meivakantie. Heerlijk, die nostalgie. We zitten in een schattig klein huisje met een tuintje dat uitkijkt op het meer. Na een half uur waren we volledig geinstalleerd en zaten we eerste rang om de zon langzaam in het Gardameer te zien zakken.

Na zonsondergang lekker pastaatje (Carbornara) en pizza (Proscuitto) gegeten. Aardbeienijsje toe en daarna heel snel in slaap gevallen in ons huisje (je zou denken dat ik op dat moment wel genoeg geslapen had, maar dat ligt toch net een beetje anders!).

Vakantie………..

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

(Note: Foto’s zijn gemaakt door mijn vader, mijn eigen SD-kaartje is “niet meer leesbaar”. Heb helaas geen back-up kaartje bij me, nu dus maar op zoek naar een winkel die ze verkoopt! Oh en spotten jullie “de oorlogswond”?)

LAGODIGARDA: On my way

Photobucket

Vorig weekend liet mijn vader tussen neus en lippen door een beetje doorschemeren dat de kans erin zat dat hij naar Italië wilde in de meivakantie. Ik wilde ook wel, maar had in Nederland ook verplichtingen. De kans dat we zouden gaan was op dat moment nog 50% en ik durfde het amper hardop uit te spreken. De hele zondag heb ik gewerkt aan onderwerp ideeën voor Girlscene. De hele maandag, dinsdag, woensdag en donderdag heb ik als een gek gewerkt en uiteindelijk heb ik net zoveel gedaan voor Girlscene in één week, als ik normaal in twee weken zou doen. Ik had van Danique een “GO” gekregen en toen ik woendagavond vernam (op twitter notabene) dat de vakantie door zou gaan, was ik ERG blij dat ik het “risico” genomen had.

Als het goed is bevind ik me op dit moment op de snelweg, ergens in Duitsland, of misschien al Zwitserland? Ik weet niet precies hoe laat we vertrekken. De reis gaat dus naar Italie, maar niet naar Florence zoals de laatste jaren, Het Gardameer is onze eindbestemming. De laatste keer dat ik op die plek was, was de zomer na mijn VWO examen. Toen hoefde ik nog niet op mijn tenen te staan om groter te zijn dan mijn zusje, was mijn broertje nog maar een paar centimeter groter dan ik.

Heerlijk een weekje pizza eten, ijsjes likken, over markjes struinen, échte cappuccino’s drinken en hopelijk ook een klein beetje van de zon genieten.. Maar daar ga ik gewoon niet al te veel van uit, dan kan het in ieder geval ook niet tegenvallen.

Ik houd jullie op de hoogte, as always!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

SERFAUS: I’ve been on top of the world

Photobucket

Om een klein beetje extra sensatie in de vakantie te gooien besloten mijn vader, zusje en ik om gistermiddag op het hoogste punt van het hele skigebied onze ski’s uit te trekken. Vervolgens hesen we onszelf aan een touw naar boven en waren we NOG hoger. Op 2828 meter om precies te zijn. Het leek alsof we op het topje van de wereld stonden.

Leukste van dit alles.. We moesten ook nog een keer naar beneden. Nu ging naar boven bij mij al niet helemaal vlekkeloos, naar beenden was nog een heel ander verhaal. Door de felle zon van de afgelopen dagen was de meeste sneeuw gesmolten en was het dus een kwestie van je tenen in de bergwand drukken en hopen dat het allemaal goed komt.

Dat kan dus ook weer van m’n bucketlist af.. een berg beklimmen, haha.

Rond een uurtje of vier skieden we naar beneden, onze laatste afdaling. Ik word daar altijd een beetje depressief van. Zeker als die afdaling dan ook nog eens afschuwelijk skiën is. Maar ik heb het overleefd. Op de terugweg om het af te leren nog even een taartje en een kopje thee gedronken en toen was het toch echt tijd om de laatste spullen in te pakken en weg te rijden.

Het is nu 20.00u, ik ben net een half uurtje geleden aangekomen in het hotel waar we vanavond zullen overnachten. We hebben nog geen twee uur in de auto gezeten maar ik heb het gepresteerd in een diepe slaap te raken, waardoor ik nu echt als een suf konijn op mijn bed zit met mijn laptop op schoot. Het liefst zou ik nu gelijk mijn bed in duiken, maar patat met schnitzel is calling vanuit het restaurant. Voor de laatste keer.

See you in the Netherlands bitches!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin