Annemerel.com

LAGODIGARDA: I ? Italy

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

Ik hou van Italië. Ieder klein aspect. Ik hou van de ijsjes, de pasta’s, de pizza’s, de cappuccino’s.. Ik hou van de zon die er net iets vaker schijnt dan in Nederland. Ik hou van de prachtige steden zoals Florence, Rome, Verona… Maar ik hou ook van de kleine dorpjes rond het Gardameer, waar nu, begin mei, nog amper een toerist te bekennen is. Die bepaalde soort rust die in de kleine straatjes heerst…

Ik hou van shoppen in Milaan, ik hou van shoppen in kleine “achteraf winkeltjes” in schattige dorpjes, ik hou van shoppen in grote overdekte winkelcentra als het regent. Ik hou van kleine onbekende Italiaanse merken, ik hou van Valentino, Miu Miu & Prada… Ik hou in Italië zelfs een klein beetje meer van de ZARA (als dat mogelijk is).

Ik hou van de aardbeien die heerlijk zoet zijn en maar 85 cent per bakje kosten. Ik hou van de frisse witte wijn die de Italianen maken. Ik hou van bergachtige landschap rond het Gardameer, ik hou van iedere heuvel die ik met 30+ graden moet beklimmen. Ik hou van de zon die ’s avonds langzaam achter de bergen zakt.

Ik hou van de mensen die hier allemaal zo enthousiast en warm zijn. Ik hou van de taal waar ik vrijwel geen woord van versta, op gelato na natuurlijk. Ik hou van “die mannetjes” in winkels, die altijd net iets meer moeite voor je lijken te doen als je naar ze lacht..

God, ik hou zelfs van een heftige Italiaanse regenbui met belletjes in de plassen die urenlang kan duren.

What I’m wearing: Top – Mango, Short – Bershka, Ballerina’s – Lou Lou, Zonnebril – Ray Ban, Sieraden – Tiffany’s, Bvlgari, Marc by Marc Jacobs & Sal Y Limon

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

LAGODIGARDA: Sun’s out!

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket

De zon scheen. De zon scheen om 7.00u toen ik stond te springtouwen, de zon scheen toen ik broodjes haalde, de zon scheen toen ik aan het zwembad lag van 11.00u tot 16.00u. De zon scheen toen ik pasta at, de zon ging onder toen ik cappuccino dronk en een ijsje at. DE ZON SCHEEN.

Het is maar goed dat we die zon in het tweede deel van onze vakantie kregen, in plaats van andersom. Ik heb zo’n vermoeden dat ik na een paar van dit soort dagen, die regen niet meer zou kunnen verdragen. En als ik dan het weerbericht voor Nederland zie.. dit weekend 7 graden? Hoe dan? Helpen jullie me hopen dat de zon op 12 mei schijnt en als jullie dan toch bezig zijn, kunnen jullie dan misschien ook nog hopen dat het warm genoeg is voor een jurkje zonder panty? Thanks!

Goed, die eerste drie regels vatten gisteren eigenlijk helemaal samen. Ik heb vooral erg veel in mijn luie stoel gezeten, muziek geluisterd en ’s avonds brachten we weer eens een bezoekje aan Bardolino. In bed keek ik nog eventjes de laatste Gossip Girl (die ik ’s ochtends via het internet hier had weten binnen te halen) en toen kon ik dus niet slapen want OMG. Ik had wel zo mijn vermoedens, maar toch OMG. SHOCKER! Ik wil er graag over praten, maar eh.. ik gun iedereen dat OMG momentje…

De vakantie is alweer doormidden, tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Nu maar hopen op nog een paar mooie dagen, waarin ik me mentaal voorbereid op Nederland en haar geweldige weersomstandigheden.

What I’m wearing: Jurkje – ZARA, Wedges – Filippa K, Cameratas – Stylescrapbook for Kipling, Zonnebril – Ray Ban, Sieraden – Sal Y Limon, Tiffany’s, Bvlgari & Marc by Marc Jacobs

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

FOODIE: Pasta Vongele

Photobucket

Eén van mijn favoriete gerechten uit de Italiaanse keuken is Pasta Vongele. Als ik in Italië iets van de kaart mag kiezen is het vrijwel altijd of Pasta Carbornara of Pasta Vongele. Maar thuis maken doe ik het ook! Ik wil niet beweren dat ‘mijn’ Pasta Vongele (die ik maak aan de hand van een recept uit de Engelse krant The Guardian) kan tippen aan de echte Italiaanse, maar het komt toch zeker in de buurt! (Let op, begin een paar uur van te voren al! De schelpjes hebben ‘rust’ nodig).

Benodigdheden (4 personen):
500 gram Vongele (venusschelpjes)
350 gram spaghetti
30 gram boter
2 eetlepels extra vergine olijfolie
4 teentjes knoflook, fijn gesneden.
100 milliliter droge witte wijn
bosje platte peterselie, gesneden
Zest van een halve citroen en het sap van een halve citroen.

This is how we do it:

1. Spoel de schelpjes af in koud water en wrijf ze schoon als dat nodig is. Doe ze in een grote bak met koud water. Voeg zout aan het water toe (mag best wel wat meer zijn), laat ze een paar uur staan, spoel ze weer af en verwijder eventuele viezigheid die nog op de schelpjes zit.

2. Doe de spaghetti in en grote pan met kokend water waar zout aan is toegevoegd en laat een paar minuten koken totdat het bijna klaar is.

3. Ondertussen, doe 15 gram boter en twee eetlepels olijfolie in een pan en voeg daar de knoflook aan toe, even laten fruiten.

4. Voeg vervolgens ook de schelpjes toe en zet het vuur wat hoger. Gooi de witte wijn erbij en doe een deksel op de pan, laat dit een paar minuten staan, net zo lang tot de meeste schelpjes geopend zijn. Haal alle schelpjes die niet geopend zijn eruit.

5. Haal de pasta uit het water en gooi bij de pan met de schelpjes, voeg nog 15 gram boter toe en roer goed door. Laat het even staan en voeg dan de platte peterselie, de citroenzest en het citroensap toe. Voeg peper en zout naar smaak toe!

6. Buon Appetito!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

RUNNING TO NYC: XXVI

Photobucket
Geen marathon in New York City voor mij dit jaar. Of nou ja, in ieder geval niet via de normale weg. Ik ben uitgeloot. Jammer, helaas…

Ik zou me natuurlijk in kunnen schrijven voor zo’n georganiseerde reis. Maar zo’n reis heb je niet onder de 2000 euro. En op dit moment zie ik niet echt een manier hoe ik zo 1,2,3 2000 euro bij elkaar kan ophoesten binnen een half jaar. Of nou ja.. Misschien een half jaar geen kleding kopen, geen avocado’s en mango’s meer, niet naar Parijs in september… Kortom, niet meer leven a la Annemerel. Klinkt misschien een beetje zielig, maar dat heb ik er niet voor over.

Dit is mijn 26ste ‘Running to NYC’ post, wat betekent… ik ben al een half jaar aan het hardlopen. OK, ik had natuurlijk wel ‘een geschiedenis’, maar mijn loopperiodes besloegen altijd maar een paar maanden en dan liet ik het weer gaan. Dit keer ben ik serieuzer. En ik heb er na een half jaar nog steeds plezier in. Ook nadat ik vorige week in één keer op de grond lag.

Hier in Italië heb ik op een rondje van twee kilometer na nog niet echt gelopen. De laatste keer dat ik dat deed werd er wel HEEL veel getoeterd. En niet alleen door hitsige mannetjes in snelle auto’s. Maar ook daar auto’s gevuld met gezinnen met kinderen, zelfs de politie vond het toen nodig om vrolijk te toeteren en te zwaaien. Niet echt mijn ding. Ik voelde me vooral heel erg opgelaten. Ik zou natuurlijk meerdere rondjes op de camping kunnen lopen, maar het probleem is.. daar is het nog heuvelachtig. Heuveltje af sta ik bijna stil, omdat ik mezelf alweer een smakker zie maken, heuveltje op is zwaar. Heel erg zwaar.

Klaag, klaag, klaag. Nee hoor. Wat ik eigenlijk wilde zeggen, ik heb een perfecte interim-hobby gevonden. Springtouwen. HEFTIG! Ergens dacht ik, ik kan twee uur achter elkaar hardlopen, dan is springtouwen helemaal een eitje. Niets van waar. Springtouwen is serieus business. Je traint niet alleen je benen, je traint je armen, je buikspieren, je.. ja wat niet. Daarbij is een springtouw ook nog een soort van moordwapen. Denk je dat sporten een mooi- en gezondmaker is? Ook al niets van waar. Met hardlopen loop ik een oorlogswond op, maar door mijn springtouw lijkt het nu net alsof ik mishandeld wordt met een zweep.

Again, geen klaagzang. Springtouwen is leuk. Zwaar, maar leuk. Dus nu sta ik iedere ochtend te spelen met het springtouw van mijn zusje. Mijn slaapritme blijkt iets af te wijken van dat van de rest van de familie. Als in, ik word ruim een uur eerder wakker. Alle tijd dus voor mijn springtouwfeest. iPod Shuffle op mijn powersong-lijst en springen maar! Love it!

Maar eh, als ik thuis kom ga ik weer lekker lopen hoor! En dan maar hopen op lekker weer. Maar doen we dat niet allemaal al weken?

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin

LAGODIGARDA: What to do when it’s raining cats & dogs?

Photobucket
Photobucket\
Photobucket
Photobucket

Wat doe je als het regent.. En dan bedoel ik ook echt regent. Regen a la de zomer van 2011. Regen die met bakken uit de lucht komt en geen moment van rust kent.. ?

Dan ga je naar een overdekt winkelcentrum. In ons gezin is de ongeschreven regel dan dat we een bezoekje brengen aan een overdekt winkelcentrum. Gisteren was dus zo’n dag. Regen bij het wakker worden, regen met naar bed gaan en tussendoor geen moment droog geweest.

Dus reden we naar Orio Center. Het grootste overdekte winkelcentrum van Europa, in Bergamo, bij het vliegveld Orio al Serio (het vliegveld waar Ryan Air op vliegt). Het is een uurtje rijden vanaf het Gardameer en op zo’n regenachtige dag is dat dus niets. Want wat moet je anders?

In het Orio Center zitten alle bekende Italiaanse winkels. Van Calzedonia, Intimissimi & Yamamay tot Replay, Diesel en Fornarina. Verder vind je er een enorme supermarkt van twee verdiepingen (de afdeling met de wijnen is al drie keer zo groot als onze buurtsupermarkt), een échte Apple Store en (stiekem mijn favoriet) de ZARA.

Ik sloeg mijn slag bij ZARA, ging met acht items het pashokje binnen en liep met twee naar de kassa (dat is gezien mijn financiele situatie dus ‘serieus business’) bij H&M kocht ik een bikini en bij intimisimi kocht ik nog wat ‘intieme zaken’ (niets spannends verder hoor…).

We aten ijsjes en frietjes, dronken cappuccino’s en gokten het er daarna op dat het wel weer ’te doen’ zou zijn buiten. Verkeerd gedacht. De shots van mijn outfit maakten we in zo’n fijne regenbui. Ik stond onder een afdakje, mijn zusje zat in het huisje een beetje plaatjes te schieten. Yes, niet echt ideaal. Dat zie je ook wel aan de kwaliteit van de foto’s… Toch?

Het weer schijnt de komende dagen wel iets beter te worden. Ik ga maar niks hardop zeggen en het feit dat ik dit schrijf vind ik eigenlijk al doodeng. Zou ik gewoon niet moeten doen. Maar ik kan het toch niet laten…

What I’m wearing: Top – Mango, Rokje – Aubin & Willis, Wedges – Filippa K, Cameratas – Stylescrapbook for Kipling

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin