Afgelopen week was een beetje een pechweek. Zaterdagmiddag liep het zelfs zo de spuigaten uit dat ik dacht dat ik maar beter anderhalve dag kon gaan slapen, zodat ik niks meer kon slopen en dan maar hopen dat het deze week beter gaat. Wat ik allemaal gesloopt heb?
Nou het begon dinsdag met een tupperware bakje waar olijfolie in zat. Hij zat heel goed dicht, dat had ik nog gecontroleerd. Maar toen ik in de trein zat voelde ik ineens iets vettigs in mijn tas… Nee hoor, was er een enorme barst in de deksel van het bakje gekomen. Tas dood, nieuwe broek smerig (m’n tas stond op mijn schoot…). Lekker begin.
Donderdag kwam mijn MacBook in aanraking met een paar druppels thee. Echt, het waren er maar een paar. Maar klikken was gelijk onmogelijk. Ik naar de nieuwe Apple Store gerend op het Leidseplein en ZELFS met een externe muis deed ‘ie helemaal niks. Ik kon wel huilen.. In mijn hoofd had ik al 1249 euro uitgegeven voor een nieuwe (m’n laatste zuurverdiende spaargeld), maar op de redactie werkt toevallig ook iemand die wat van MacBooks afweet.. En zo kwam het dat hij wél die externe muis aan de praat kreeg. Het bleef nog wel een beetje vreemd, want als ik dan mijn trackpad op mijn MacBook weer aanraakte deed ook de externe muis niets meer en moest ik mijn MacBook helemaal afsluiten. Vrijdagochtend leek alles slechts een nare droom, want mijn MacBook Air werkt SPONTAAN weer beter dan dat hij het afgelopen jaar gedaan heeft!
Maar mijn pech hield nog niet op… Zaterdag deed mijn Nikon Spiegelreflexcamera het ineens niet meer. NO! Nee echt. Hij klikte niet meer. Verschillende lenzen gebruikt, allemaal hetzelfde probleem. In de Liveview stand doet ‘ie het wel, in de “normale” stand focust ‘ie niet goed en kan hij geen foto maken. Hoe KAN dat nou weer? Deze week wordt mijn camera naar Nikon opgestuurd en het kan best eens drie a vier weken gaan duren. Wat een grap. Hoe kan ik nou zo lang zonder camera? Gelukkig heb ik hem nog geen jaar en zal het waarschijnlijk wel onder de garantie vallen, maar dan nog.. wat moet ik zo lang zonder mijn camera beginnen. Ik heb hem nu negen maanden en ik heb al meer dan 10.000 foto’s gemaakt.. KUN JE NAGAAN.
En toen zondag ging ik een appeltje koken (als ik dat niet doe krijg ik een allergische reactie van appels en ik vind appels nu juist zo lekker!) en toen was ik heel even de tijd vergeten en JA hoor, heel de pan verziekt. Gelukkig geen pan van bijna 100 euro (wel dus). Ai ai ai. En nu maar hopen dat m’n vriend hem wel schoon krijgt, want mij lukte het zelfs met de meest agressieve schoonmaakmiddeltjes niet.
Of er deze week misschien ook nog iets leuks gebeurd is? Oh JA hoor! Mijn pakketje met de Sal Y Limon armbanden arriveerde, er was eindelijk weer een nieuwe aflevering van The Vampire Diaries, ik at sushi, zag eindelijk The Graduate (fantastische film) en The Hunger Games (yeaah!), ik hield samen met Kim een acné-dieetverantwoorde high tea (dat ik de rest van de week bijna iedere dag gezondigd heb vertel ik nu net even niet, vanaf deze week ga ik ECHT beginnen!). Ik raakte in een creatieve bui en ben aan het naaien geslagen. Oh en ik had geen spierpijn van de halve marathon!
En deze week.. Voorspellen ze nu nog best veel zon, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het deze week allemaal ineens een stuk voorspoediger verloopt!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
