SNAPSHOT DIARY: 11/3

Good morning. Tijd voor mijn vier kilometer hardlooprondje. Vier kilometer is het nieuwe tien kilometer. Haha, niet echt eigenlijk, maar als ik tien kilometer wil lopen moet ik om zes uur opstaan, ik vind half zeven al heftig genoeg in mijn vakantie.

Na het lopen is het – as usual – tijd voor het ontbijt. Ook dit keer staan er weer sapjes, bananen, scrambler eggs, verse broodjes en thee op het menu. Could get used to this.

Up & up we go again! Het zicht is vanmorgen iets minder goed, er is veel laag hangende bewolking.

Tijd voor een lifselfie, want volgens mij heb ik die deze week nog niet echt gedaan? In ieder geval, ik ben niet zo boos als ik er uit zie, maar de weerkaatsing van de zon (die er dus achter de wolken echt wel is) in de sneeuw, zorgt ervoor dat ik een beetje moeilijk kijk.

Gaan we dan, de wolken in.

Als we op bijna 2400 meter hoogte uitstappen zijn we de wolken voorbij, we zijn boven de wolken uitgekomen. En boven de wolken, schijnt de zon! Mooi plaatje levert dat op en YES, zon, dat skiet een stuk lekkerder dan die laaghangende bewolking waardoor je geen hand voor ogen ziet.

Tijd voor… warme chocolademelk met slagroom en apfelstrudel. Roos en ik delen heel netjes onze apfelstrudel. Dat doen we iedere dag trouwens. Normaal deel ik mijn eten niet, maar als ik iedere dag een hele apfelstrudel weg zou werken om tien uur, weet ik niet of ik volgende week mijn skibroek nog pas.

We zijn naar het hoogste punt van het skigebied Serfaus-Fiss-Ladis geklommen. De hoogste lift eindigt op 2828 meter, daar boven ligt nog een klein stukje berg, die zijn we te voet en met een touw beklommen. Dat leverde een prachtig uitzicht op.

Ons avontuur inspirerende anderen blijkbaar, want ineens zijn we niet meer alleen op het topje van de berg. Niet erg, want dan kunnen die anderen mooi een foto van ons maken.

En skiing again!

Lunch lunch! De kipnuggets van gisteren waren een succes, dus vandaag weer op het menu!

OK, hier moest ik stiekem wel een klein beetje om lachen, er skiet hier een groep mensen (volgens mij zijn het twee gezinnen) met deze hesjes. Ze doen hier een triatlon, skiën, zuipen en seks, althans dat staat op de hesjes. Normaal plaats ik geen foto’s van vreemden op mijn blog, maar dit was te goed om niet te delen. Ik heb deze Snapchat trouwens in eerste instantie alleen naar een paar vrienden gestuurd, maar zoals ik al zei, te grappig om niet te delen.

Roos had blijkbaar ook iets heel grappigs op haar telefoon, ik weet nog steeds niet wat het was…

Skiing again! Het zonnetje schijnt, de pistes zijn doordat het koud is nog steeds lekker en goed te doen. Mij hoor je niet klagen. We skiën totdat alle liften dicht zijn en er echt geen mogelijkheid meer is om een piste te nemen, zonder dat we daarvoor naar boven hoeven te lopen.

OK. Niet zo leuk thuis komen, mijn blog is mega raar, er staat maar een blog en je kunt verder ook niet naar andere blogs doorklikken, mijn side bar is weg, mijn logo is weg en ik heb zelf niets gedaan.

Stress in de tent, maar ik kan niets doen, ik heb niks gedaan, was aan het skiën, wat zou ik gedaan kunnen hebben? Samen met mijn host/beheerder probeer ik een oplossing te vinden en er achter te komen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Ik neem maar een Aperol Spritz, want ik kan hier nu verder even helemaal niets mee.

Deze blog-stress heeft nog tot 20.00u geduurd, wat er gebeurd is weten we nog steeds niet, maar er is inmiddels een back-up van 24 uur eerder terug gezet, alle reacties die in de tussentijd gegeven zijn ben ik helaas kwijt, maar mijn blog ziet er in ieder geval weer uit zoals hij er uit hoort te zien. Helaas heb ik hierdoor wel de hele tijd met mijn telefoon in mijn hand gezeten terwijl ik met mijn ouders en zusje uit eten was en heb ik weinig geproefd van mijn tagliatelle met zeevruchten. Volgens mij was ‘ie wel lekker, want ik heb alles tot de laatste sliert en garnaal op gegeten.

Inmiddels is het negen uur en lijkt alles weer naar behoren te werken. Nu alleen weer in groot gevecht met het internet. Techniek zit vandaag niet echt mee bij mij. Beetje frustrerend. Maar wat doe je eraan? Ik ga nog even in gevecht met de techniek en daarna naar bed, want dat doe ik hier gewoon steevast tussen negen en tien. Granny-bedtime.

Morgen alweer laatste dagje! Time flies!

Liefs,
Annemerel