SERFAUS: The Circle of Life

Gister zat ik rond een uurtje of elf in de zon, op 2400 meter hoogte en zelfs in mijn spaghettiband topje zweette ik mezelf een ongeluk. Als het daar in dat beschutte hoekje 35 graden was geweest, had ik dat niet raar gevonden. Het was uit de zon 11 graden op 2400 meter. Dat resulteert in een bizar soort waterskiën. Ik zal nooit meer klagen over kou op wintersport, deze hitte is namelijk ook niet echt bevorderlijk voor mijn skikunsten.

Gisteravond hebben we wat van ons schema afgeweken. Normaal wordt er rond 19.00u gegeten, wordt er op de bank gehangen en gaan om 22.00u de lichten uit. Gisteren was anders. Omdat mijn ouders nu 30 jaar naar Serfaus komen, was het tijd voor een oorkonde, een prachtig boek over de geschiedenis van Serfaus (echt, mijn Duits is afschuwelijk, maar voor dit boek heb ik het er wel voor over) en… vijf kaartjes voor The Adventure Night.

Nu heb ik uitgerekend, ik kom zelf al 22 jaar in Serfaus en The Adventure Night werd dit jaar voor de tiende keer gehouden. Ben ik er ooit geweest? Neen. Waarom niet? Wij zijn daar een beetje te lui voor. Ik had ook niet gedacht dat we dit keer zouden gaan, maar het gebeurde toch. ’s Avonds om half negen met de lift naar boven (prachtig uitzicht op het dorp, pistes waren verlicht) en daarna een show van zo’n drie kwartier bekeken. Laten we het erop houden dat ik blij ben dat mijn vriend geen stuntskier is, want dan zou ik het iedere week Spaans benauwd krijgen. Maar het was wel heel mooi om te zien. Net als het vuurwerk.

De week is alweer over de helft, vandaag voor de zesde dag naar boven en na vandaag nog maar twee dagen over. In gedachten wil ik NU al terug. (Ik bedoel, nu al terug naar Serfaus he… Den Haag can wait!)

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin