Nog ‘maar’ twintig weken tot de Boston Marathon. Het klinkt nog ontzettend ver weg, maar als ik bedenk dat ik alweer zes weken aan het trainen ben, dan klinkt het toch ineens een stuk dichterbij. Die eerste zes weken zijn namelijk voorbij gevlogen voordat ik er erg in had. OK. Een training leek soms onmogelijk lang te duren (die duurloop van twee uur van afgelopen zaterdag bijvoorbeeld), maar als ik het geheel bekijk dan ging het allemaal mega snel. Twee weken geleden schreef ik dat mijn trainingen even niet zo lekker liepen, inmiddels is het tij weer gekeerd.
PMS-week (trainingsweek 5)
Ik ben er inmiddels achter dat ik in de week voor mijn menstruatie niet ontzettend lekker in mijn vel zit. Ik voel me vaker ziek, zwak en misselijk. Mijn lichaamstemperatuur is hoger (tussen de 37 en 38 graden, in plaats van de standaard 36,5 die ik de rest van mijn cyclus ben), ik heb vrijwel altijd keelpijn, mijn benen voelen zwaarder, ik moet vaker niet dan wel naar de WC tijdens het hardlopen en mijn humeur heb ik niet onder controle. Omdat ik dit van mezelf weet heb ik hier al rekening mee gehouden in mijn trainingsschema. Dat is namelijk zo opgebouwd dat ik steeds drie ‘bouwweken’ heb en een rustige week. Week vijf was dus een rustige week en dat was maar goed ook, want ik voelde me belabberd.
Trainen op lage intensiteit
De enige trainingen die ik deed waren duurtrainingen op lage intensiteit. De enige intensieve training deed ik op de dag dat het ‘feest’ losbarstte. Ondanks de buikpijn voel ik me dan toch meteen een stuk beter dan in de dagen ervoor. Ik liep een duurloop van 100 minuten en na vier minuten versnelde ik steeds een minuutje tot halve marathontempo. Dit was een heerlijke training.
I’m BACK! (trainingsweek 6)
Je denkt misschien dat je tijdens je menstruatie minder goed presteert dan op andere momenten tijdens je cyclus, maar qua hormoonhuishouding zit het dan juist eigenlijk allemaal wel goed. Ik lees op dit moment het boek ROAR van Dr. Stacy T. Sims over hormonen en sport en in dit boek las ik dat het functioneren van je lichaam het meest lijkt op dat van een man, tijdens je menstruatie en de dagen erna. Niet voor niets liep Paula Radcliffe het (inmiddels verbroken) wereldrecord op de marathon in Chicago tijdens haar menstruatie. Ik moet toegeven dat ik de eerste dagen last heb van buikpijn en soms ook migraine, maar verder functioneert mijn lichaam gewoon zoals het zou moeten. Mijn PR op de 10 kilometer liep ik trouwens ook twee uur nadat ik ongesteld was geworden.
De zesde trainingsweek ging ontzettend lekker. Ik voelde me goed en de kilometers vlogen voorbij, op die lange duurloop van zaterdag (120 minuten) na dan. Toen leek de tijd wel vooruit te kruipen. Maar dat was vooral een mentaal dingetje, ik moet echt weer wennen aan lange trainingen op een eentonig tempo. Ik denk dat deze training mentaal zwaarder was dan fysiek.
Op dinsdag deed ik 5x 2000 op marathontempo en ondanks de pitstop voor een klein probleempje met mijn darmen ging dat super lekker. Ik haalde keer op keer mijn tempo. Op donderdag deed ik tempo’s op tien kilometertempo. Na een warming-up van vijf kilometer liep ik drie keer vier-drie-twee minuten op tien kilometer tempo. Een week eerder had ik dit al samen met mijn vader gedaan, op zijn tempo. Een heerlijke training vond ik dat, omdat ik niet all-out hoefde te gaan. Op mijn eigen tien kilometertempo was het toch een stuk heftiger, maar ik heb de training volbracht en het gevoel achteraf was onbetaalbaar.
Kilometersvreten
In totaal liep ik deze week 90 kilometer. Dat heb ik niet heel vaak gedaan, in een week zoveel kilometer afleggen. Ik heb even teruggebladerd in Trainen als een Topatleet en het meeste dat ik ooit in een week gelopen heb was 110 kilometer, maar toen liep ik twee keer meer dan dertig kilometer omdat toevallig zo uitkwam. De andere weken kwam ik niet boven de 84 uit. Aan de ene kant ben ik blij dat ik deze week 90 kilometer heb kunnen lopen, anderzijds ben ik me er ook van bewust dat ik goed op moet blijven letten, hoe meer kilometers je loopt hoe makkelijker het is om jezelf te overbelasten. Goed eten, genoeg rusten en luisteren naar je lichaam. Dat is wat mij op dit moment te doen staat denk ik.
Halve marathon Málaga
Over een kleine twee weken loop ik de halve marathon in Málaga. Ik heb er super veel zin in. Ik heb er ook vertrouwen in dat ik harder loop dan in oktober, tijdens de Singelloop in Breda (ik liep toen 1.39). Aan een PR denk ik op dit moment niet (1.30.50, mei dit jaar).
Ik merk dat ik goed aan het trainen ben op marathontempo en dat dat tempo me op dit moment redelijk goed afgaat. Maar doordat ik niet bijzonder vaak harder loop dan dat tempo (uit voorzorg omdat blessures nog steeds op de loer liggen) voelt alles harder dan dat marathontempo ronduit zwaar. Maar hoe mooi zou het zijn als ik die halve marathon op marathontempo zou kunnen lopen en dat ik dan in Boston (achttien weken later) dat tempo een hele marathon vol zou kunnen houden? Dat is mijn droom en daar ga ik op dit moment voor.
Liefs,
Annemerel