RUN BABY RUN: Born To Run

Na de twintig kilometer van vorige week maandag heb ik een week lang niet hardgelopen. Ik heb wel vaker een week lang niet hardgelopen, maar nooit voelde ik me zo onrustig als afgelopen week. Dit keer zat ik niet stil omdat ik last had van een blessure, of geen tijd had, maar omdat de omgeving waar ik me op dit moment bevind zich niet echt leent voor hardlopers.

Heuvels, bergen, haarspeldbochten, warmte (x100) en heel veel verkeer dat als gekken over die heuvels, bergen en door die haardspeldbochten scheurt. Het omhoog lopen is super zwaar, want de heuvels zijn heel erg steil, maar het dalen is ook geen pretje..

Ik zou mezelf graag willen vergelijken met de winnaar van de Tour de France van vorig jaar Bradley Wiggens. Bradley heeft daalangst en zoals journalist Thijs Zonneveld al schreef, dat is zoiets als een hardloper met hijgangst. Gelukkig heb ik daar geen last van (mijn muziek staat zo hard dat ik mezelf toch niet hoor hijgen), maar dat dalen vind ik eng. Het gaat hard, er liggen kleine steentjes op de weg, hoe langer ik naar beneden loop hoe harder ik ga.. Ik ben al eens gestruikeld over een klein steentje op straat en dat was op een platte weg, geen vals plat, gewoon HOLLANDS plat.

Goed, allerlei redenen dus waarom ik afgelopen week weinig hardliep. Ik zeg weinig, want ik liep wel… Maandag heb ik me er namelijk samen met mijn vader even aan gewaagd. Mijn vader voorop (mijn beschermheilige), ik erachter. Uiteindelijk viel het wel mee, maar meer dan vijf kilometer, dat was niet te doen. En dat maakt me onrustig. Niet omdat ik bang ben dat ik door deze ‘pauze’ van twee weken er op 3 november ineens niet meer klaar voor ben, maar meer omdat ik gewoon oprecht zin heb om te lopen.

Een paar jaar geleden dacht ik dat mode mijn grootste liefde was. Dat is het niet, weet ik nu. Ik ga niet beweren dat hardlopen mijn grootste liefde is, maar als ik moest kiezen tussen een week Fashion Week in New York met shows van Alexander Wang en Marc Jacobs en het lopen van de New York City Marathon, dan zou ik 100% zeker gaan voor dat laatste. Nog een voorbeeld, ik struin liever door sportwinkels en wordt enthousiaster van een nieuw soort hardloopschoen (de Nike Free Hyperfeels werd gisteren in Oregon gelanceerd!), dan dat ik de nieuwe collectie van ZARA bekijk en compleet geobsedeerd raak door een nieuw paar enkellaarsjes.

Is het een fase? Ik weet het niet… Maar op dit moment heb ik – ook al gaat het niet altijd als vanzelf – het gevoel dat ik geboren ben om te rennen.

Liefs,
Annemerel

 

Delen:

21 Reacties

  1. Alissa
    juli 17, 2013 / 17:05

    Wat heb je dat weer leuk beschreven!!!

    Ik heb een vraagje, laat jij je hardloopschoenen ook aanmeten? Want ik laat ze altijd aanmeten, maar er komen altijd de lelijkste schoenen uit die dan bij mij passen, terwijl ik ook heel graag op nike wil lopen.

  2. juli 17, 2013 / 17:28

    Ik ben ook geen fan van afdaling. Ik heb me nog herinneren dat ik heel lang geleden in schotland van een berg afliep en struikelde, dat werd een renpartij die bijna niet goed afliep…. geef mij maar de heuvelloze ondergrond van Nederland!

  3. juli 17, 2013 / 17:45

    Ik heb nog nooit buiten hardgelopen… Over 9 weken loop ik hopelijk de ladies dam tot dam… 6K is het. Ik loop tot nu toe enkel binnen hard. Komende weken ga ik hard trainen en veel naar buiten. Geen straf met dit mooie weer, toch? X

  4. juli 17, 2013 / 18:01

    leuk stukje annemerel :)

  5. Wies
    juli 17, 2013 / 18:02

    Afdalen vind ik ook niks! Geef mij maar een vlak stuk:)

  6. juli 17, 2013 / 18:37

    Leuk artikel! Ik heb ook daalangst, zo raar maar ik vin ddat met alles zo eng! Liefs

  7. juli 17, 2013 / 18:54

    Mooi geschreven..:)

  8. juli 17, 2013 / 19:29

    Nee in bergen rennen lijkt mij ook niks! Vind het wel super knap van je dat je op vakantie nog zo sportief bezig bent :)

  9. juli 17, 2013 / 20:12

    Ik vind in bergen rennen juist fantastisch! Afdalen alleen wat minder inderdaad.

  10. juli 17, 2013 / 21:01

    Mooie blog! Ik merk dat hardlopen mij ook steeds meer pakt en ik bij alles iets associeer met hardlopen, grappig is dat!

  11. juli 17, 2013 / 22:42

    Ik snap je gevoel helemaal! En wat een fijne blog, ik vind je stukjes over hardlopen altijd zo leuk geschreven :)

  12. juli 17, 2013 / 22:48

    Leuk stukje, je hebt het in ieder geval flink te pakken!

  13. juli 17, 2013 / 23:09

    Erg leuk geschreven! En wat vervelend dat de omgeving niet geschikt is om hard te lopen..

  14. juli 18, 2013 / 07:46

    Heel herkenbaar A! En omygod ik moet die Hyperfeels!

  15. juli 18, 2013 / 08:59

    Altijd leuk als je ergens weer helemaal vol van bent! Inspirerend om te lezen!

  16. juli 18, 2013 / 09:55

    Jaaa, de hyperfeels zien er echt GE-WEL-DIG uit!!!

  17. juli 18, 2013 / 11:20

    Ik heb heuvelangst, haha.. Ik HAAT heuvels, bergen, vals plat, etc. Ik kan het gewoon niet.
    Respect dat je toch ging! Mooi stukje. :)

  18. juli 18, 2013 / 18:23

    Herkenbaar! Sport; Nothing more!

  19. juli 20, 2013 / 13:15

    Hoi Annemerel, idd heel knap dat je zo sportief bezig bent tijdens je vakantie! Ik wou dat ik ook eens wat meer doorzettingsvermogen kreeg betreft sport :p Misschien komt het nog? Wij gaan maandag weg en ik heb besloten toch maar mijn renbroek en shoes mee te nemen. Werkt toch inspirerend dit. Mooi geschreven ook!

  20. juli 21, 2013 / 14:12

    oooh ik ken dat gevoel! Ik shop veel liever sportkleding dan gewone kleding en het feit dat ik meer sportkleding heb die me goed passen dan gewone kleding zegt al genoeg. Oke van sporten val je af en zijn daarom mijn gewone kleding te groot maar op een gegeven moment zijn je sportkleding ook weer te groot haha!