Een training is geen wedstrijd. Het heet niet voor niets training, anders had het wel een wedstrijd geheten. Dit schrijf ik ook in mijn boek, in hoofdstuk twee staat dat volgens mij en het zou me niet verbazen als ik het nog ergens anders in het boek herhaald heb. Trainingen zijn ervoor om je beter te maken voor een wedstrijd, trainingen zijn er voor ontspanning, trainingen zijn er omdat je gewoon ontzettend veel zin hebt om te lopen. Trainingen zijn er om honderdduizend verschillende redenen, maar je kunt niet verwachten dat je in iedere training beter bent dan een vorige keer. Dat kan niet en dat hoeft ook helemaal niet.
Een van de mensen aan wie ik dat regelmatig moet uitleggen is mijn vader. De liefste man op aarde, maar tegelijkertijd ook de meest ambitieuze man op aarde en dat laatste zorgt er dus voor dat hij al-tijd beter wil zijn dan in een vorige training.
Papa: “Annemerel, hoe komt dat nou, twee weken geleden liep ik nog tien kilometer met een snelheid van 11.1 kilometer per uur en nu loop ik met moeite 10.5 kilometer per uur op acht kilometer.”
Ik: “Je kunt niet altijd beter zijn dan een vorige keer”
Papa: “Ja maar in de tussentijd heb ik nog minstens zes keer gelopen en het lijkt net alsof ik alleen maar slechter ga lopen in plaats van beter, ik vraag me echt af wat er toch aan de hand is. Jij hebt toch een boek geschreven over hardlopen, jij moet toch weten wat er aan de hand is.”
Ik: “Het was vandaag ook best wel heel erg warm, het was 25 graden en het was benauwd, er hingen ook zoveel pollen in de lucht. Echt niet gek dat het vandaag moeilijker ging. Ik heb het ook veel zwaarder in deze omstandigheden.”
Papa: “Ja maar jij hebt 27 kilometer gelopen met 11.5 kilometer per uur, dat red ik echt niet.”
Ik: “Ja maar dat was ook heel zwaar voor mij en normaal zou ik ook sneller gelopen hebben, met 12 kilometer per uur, of misschien nog wel sneller.”
Papa: “Ik wil ook zo hard lopen.”
Ik: “Zucht…”
Er was een periode waarin ik zelf ook iedere training als een wedstrijd zag. Het resultaat? Blessures. Vooral aan mijn scheenbenen. Doordat ik eigenlijk altijd net iets te hard liep voor een training en omdat er in mijn training weinig variatie zat. Ik liep altijd hetzelfde rondje met vrijwel dezelfde snelheid, alleen probeerde ik dus steeds sneller te worden. Als je blessurevrij sneller wil worden moet je vooral variatie aan je training toevoegen.
– Wissel langere en rustigere duurlopen af met korte work-outs gericht op snelheid.
– Loop niet iedere keer hetzelfde stukje. Pak af en toe een paar heuvels mee, wissel asfalt af met zachtere ondergronden zoals grind en zand.
– Als je de mogelijkheid hebt, wissel dan ook schoenen af. Ik wissel schoenen die meer steun bieden (zoals de Adidas UltraBoost en de Nike Zoom Structure) af met Nike Free’s.
– Varieer ook met tijdstippen. Loop ’s ochtends vroeg, ’s middags, ’s avonds, alleen op deze manier kun je ondervinden wanneer jij het liefste loopt.
En het belangrijkste, ga af en toe uit je comfortzone. Loop af en toe sneller dan eigenlijk lekker voelt. Maar niet iedere training. Een a twee keer per week (ligt eraan hoe vaak je traint) een run waarbij je (deels) buiten je comfortzone traint.
Tot slot nog even dit. Je hoeft helemaal niet sneller te worden. Sneller worden is alleen prioriteit op het moment dat je Dafne, Susan of Sifan heet. Je leven staat niet op het spel. Je inkomen is er niet van afhankelijk. Als het niet lukt om sneller te worden, laat het gaan, alsjeblieft. Er over stressen werkt alleen maar averechts.
Liefs,
Annemerel
(Ik hou van je papa en jij bent mijn held, hoe hard of zacht je ook loopt, want ik weet dat je altijd alles geeft dat je hebt).
haha, wat lief dat laatste stukje voor je vader! Goed artikel!
Mooi stukje Annemerel en je hebt helemaal gelijk!
Yes, so true! Training isn’t competition :)
xx from Bavaria/Germany, Rena
http://www.dressedwithsoul.com
Mooi stuk en je hebt helemaal gelijk! Toch kan ik net als jouw papa teleurgesteld zijn als ik merk dat mijn snelheid niet stijgt ondanks het aantal trainingen dat ik doe.
Mooi stuk! Herken me helemaal in het verhaal van je vader… Goede wake-up call!
Goed artikel! Bij mij begon de trainingsellende toen ik ineens met een app ging lopen. Ik was een beginnende loper, ging met sprongen vooruit én kon dus ook nog zien hoe goed ik het elke keer deed! En ja hoor, een shin split in de pocket. Het heeft wel even geduurd voordat ik het los kon laten en gewoon te lopen op mijn gevoel. Hard gaan wanneer ik daar zin in heb, maar vooral ook af en toe rustig lopen en meerdere keren pauzeren als dat beter voelde.
Vond het hoofdstuk in jouw boek hierover ook erg leuk trouwens! :)
Heel goed stuk, met name de afsluiting. Ik vind het zo zonde als mensen een hele marathon lopen en vervolgens aan het jammeren zijn omdat ze een minuut trager waren dan een ander jaar
Sorry maar herinner je nog de blogpost waarin Annemerel zeurt over haar New York Marathon? Ging zo slecht enz. Ondertussen gewoon een goede tijd neergezet.
DAT je hebt?!?! Pijnlijk….
Zooo herkenbaar!!
Goed geschreven en je hebt helemaal gelijk!
Ja, ik herken dat ook zo erg.
Iedere keer wilde ik graag sneller rennen als die keer ervoor.
Nu probeer ik het langzaam los te laten en gewoon te genieten van mijn run!
Mooi stuk. Helaas heb ik hier ook regelmatig last van, het moet altijd beter en soms vergeet ik tijdens een run te genieten.
Lief…je papa, jij, Rosie en de mama :)
Ik ben zelf net begonnen met sporten en heb de Nike Zoom Structure omdat deze mij geadviseerd werden in de sportwinkel. Ik vraag me nu af waarom je schoenen moet afwisselen tijdens je trainingen? Ik heb ook de Nike Roshe Runs en Reebok classics. Kan ik daarmee afwisselen? Wat voor invloed heeft dat op je voeten? Ik ben echt even benieuwd :).