Na de blog van Marianne van vorige week, laat ik vandaag Kalleigh aan het woord. Kalleigh loopt op 4 november samen met mij de New York Marathon, maar dat is niet de enige marathon die ze in het verschiet heeft, ze loopt ook in Berlijn. En volgens mij gaat ze daar echt een mega mooie tijd lopen, want ze is super goed bezig.
Nog 6o dagen tot de Berlijn Marathon, de eerste stap(pen) (letterlijk) op weg naar mijn grote droom: het lopen van alle 6 de World Marathon Majors. En hopelijk een klein stapje dichterbij mijn (mega ambitieuze) ultieme doel: een sub 3 marathon lopen, ooit.
Eigenlijk al voordat ik mijn eerste marathon liep (Amsterdam 2017, tijd 3:51:58) wist ik al dat ik het jaar daarna een écht grote marathon wilde gaan lopen (bedankt social media!). Berlijn zat dus al een tijdje in mijn hoofd en zodra de inschrijving bij TUI open was stelde ik mezelf zeker van dat gegarandeerde startbewijs want ik wilde absoluut geen risico lopen dat ik uitgeloot werd.
Na Amsterdam 2017 liep ik in april de Rotterdam Marathon. Ja, ik ben besmet met het marathonvirus! Mijn doel voor Rotterdam was het lopen van een kwalificerende tijd voor de Boston Marathon 2019 (sub 3.35). Ondanks het warme weer en een blessure tijdens mijn voorbereiding is dat nét gelukt, maar toen ik me er iets verder in ging verdiepen kwam ik erachter dat mijn tijd van 3.33.33 (nee, ik heb niet even ingehouden voor de finish om precies deze mooie tijd te krijgen) toch niet genoeg zou zijn om (een realistische) kans te maken op dat startbewijs. Gelukkig bleek, na lang afwachten en het dagelijks checken van de website van de Boston Marathon, dat de laatste dag om je in te schrijven voor 2019 precies de dag ná Berlijn is. Dus ik heb nog een kans, in Berlijn moet het gaan gebeuren; een tijd onder de 3.30 voor een startbewijs voor de Boston Marathon 2019.
Maar… ik denk eigenlijk dat er nog veel meer in zit. En ambitieuze doelen stellen is wel mijn ding! Dus hallo doel van 3.20! Maar dan.. dan heb je een doel maar nu moet je het wel nog gaan waarmaken. Hoe dan? Mijn hoofd denkt: HEEL HARD TRAINEN. Echter met de blessure van Rotterdam nog in ‘m achterhoofd en zelfs nog een beetje in de benen; hoe zoek je die balans op en zorg je dat je niet over het randje gaat? Het liefst zou ik elke dag hardlopen, maar ik weet dat dat niet goed is en juist averechts zou werken. Luisteren naar je lichaam? Ja, maar dat is dus nou precies niet mijn ding en juist één van mijn valkuilen.
Maar goed, hoe pak ik het doel van het verbreken van mijn PR met bijna 15min dan het beste aan? Ik vroeg advies aan een collega die veel ervaring heeft met het lopen van snelle marathons. Hij raadde me aan om bij een atletiekvereniging te gaan, dus zo gezegd zo gedaan. Dit was eigenlijk al voor Rotterdam maar toen heb ik hier nog niet de vruchten van kunnen plukken, omdat ik bijna alle trainingen heb moeten overslaan in verband met mijn blessure, dus hoop ik dat in Berlijn wel te kunnen doen. Want ja die intervaltrainingen in mijn eigen schema? Die vond ik echt verschrikkelijk om te doen. Maar op de baan met andere mensen die je motiveren en pushen; ik vind het heerlijk, haal er daardoor heel veel uit en nog met plezier ook! Ik kan het zeker iedereen aanraden.
Daarnaast deed ik tot en met Rotterdam mijn lange duurlopen altijd op een constant tempo, dat vond ik al zwaar genoeg. Er nog eens tempo’s of stukken in marathontempo doorheen gooien zoals eigenlijk op het schema stond van de atletiekvereniging? Dacht het niet, dat zou me nooit lukken! Maar nu dacht ik; als ik écht voor die goede tijd wil gaan, laat ik het eens proberen. Dus vol goede moed liep ik op advies van mijn trainer een duurloop van 27,5km met telkens 9min duurloop tempo, 1min versnelling. Van te voren zag ik hier dus mega tegenop, maar goed wie niet waagt wie niet wint. En wat bleek? Ik vond het heerlijk! Ik liep de tempostukken veel sneller dan ik had verwacht dat ik zou kunnen, vond die minuut eigenlijk veel te snel voorbij gaan en keek elke keer uit naar die minuut versnelling in plaats van er tegenop. Note to self: voortaan minder eigenwijs zijn en niet denken dat je dingen niet kan. De belangrijkste les die de marathon(voorbereiding) mij keer op keer leert; je kan ZOVEEL meer dan jezelf denkt!
Nu ongeveer halverwege mijn schema met nieuwe soort trainingen en al meer kilometers per week dan ooit, voelt mijn lichaam goed & sterk, dus kan het (als ik in ieder geval zorg dat ik heel blijf) aan de voorbereidingen in ieder geval niet meer liggen zou je denken. Maar om een toptijd te lopen en mijn doel te bereiken moet op precies die ene dag ALLES kloppen! Fingers crossed dus! Ik heb er in ieder geval nu al SUPER VEEL ZIN IN!
Kalleigh, je bent echt mega goed bezig. Je PR op de 10 kilometer heb je in ieder geval al heel mooi aangescherpt (43.36) en volgens mij geniet je – net als ik – ontzettend van je trainingen en de weg naar de marathon. Dus volgens mij is je missie sowieso voor een groot gedeelte al geslaagd. Heel benieuwd wat voor moois je in Berlijn gaat doen. See you at the finishline!
Liefs,
Annemerel
P.S. Loop jij op 16 september ook de Berlijn Marathon en wil je graag een blogje schrijven over je voorbereiding? Stuur me dan even een mailtje (annemerel@annemerel.com), zou ik super leuk vinden!
Superleuk om dit verhaal te lezen. Ik volg kalleigh sinds de aankondiging dat ze mee zou zou met met new york op instagram. Leuk om dan het verhaal er bij te lezen.
Goed bezig Kalleigh, als ik het zo hoor gaat jou dat zeker lukken, heel veel succes!!
En Annemerel, zou je binnenkort weer je favo songs willen delen voor tijdens het (alleen) trainen?