Die high five zou ik de komende tijd tijdens het hardlopen dus even niet geven…
Afgelopen week hield ik het nieuws nauwlettend in de gaten. Iedere uitspraak van het RIVM en Premier Rutte analyseerde ik. Hoe groot zou de kans zijn dat de CPC niet door gaat. Toen Rutte op donderdag in een persconferentie zei voorlopig geen grote evenementen af te gelasten omdat ‘Schiphol en Utrecht Centraal dagelijks grote evenementen zijn’ haalde ik opgelucht adem. Van hogerhand zou de CPC niet worden afgelast, en de organisatie zelf zou ook alles doen om een afgelasting te voorkomen, na de CPC in 2019 die niet doorging kon ik me zo voorstellen dat de organisatie niet stond te springen om de wedstrijd dit jaar wederom te cancellen.
Nou ging de wedstrijd voor mij op het allerlaatste moment helaas nog niet door. Ik struikelde over mijn eigen voeten en ging languit op het asfalt tijdens mijn warming-up. Gelukkig lijkt de schade mee te vallen. Mijn oog is dik en pimpelpaars, maar ik vertoon geen symptomen van een hersenschudding. In mijn knie zit veel vocht en hij heeft allerlei kleuren die hij normaalgesproken niet heeft, maar de scherpe pijn die ik maandag en dinsdag voelde, voel ik op dit moment niet. Mijn heup is blauw, mijn arm kan ik door een flinke bult op mijn schouder niet goed optillen en ademhalen is pijnlijk door een geïrriteerde tussenribspier. Maar hé, het had allemaal veel erger kunnen zijn. Ik had iets kunnen breken, of jarenlang met de gevolgen van een hersenschudding zoet zijn geweest. Deze misère moet over een paar weken gewoon voltooid verleden tijd zijn.
Dat ik de CPC niet heb kunnen lopen is balen. Ik had er nog voordat de nummer één de finish gepasseerd was (in iets minder dan een uur) al vrede mee, maar nu denk ik… wat nu als de CPC de laatste grote wedstrijd was dit voorjaar, dat vanaf nu alle leuke wedstrijden worden afgelast om verdere van verspreiding van het coronavirus te voorkomen.
Er zijn natuurlijk veel ergere dingen op de wereld. Je hoeft maar een paar verhalen vanuit Italië te lezen en je beseft, die hardloopavonturen stellen helemaal niks voor. Ik las gisteren een verhaal van een Nederlands gezin dat in Bergamo woont. Ambulances rijden af en aan, oudere mensen met symptomen worden in sommige gevallen niet eens opgehaald omdat de ziekenhuizen overvol liggen. Moet je voorstellen dat dit jouw einde is, of dat dit het einde van jouw geliefde is. Ik word er helemaal naar van als ik eraan denk. Vorige week was ik nog blij met de Hollandse nuchterheid, nu denk ik…. ja wat denk ik eigenlijk? Nou, in ieder geval dat het niet het einde van de wereld is als de Boston Marathon niet doorgaat (waar ik inmiddels vrijwel zeker van ben trouwens).
Maar … er is nog steeds een kans dat de marathon wel doorgaat. Of het dan wel een verstandige beslissing is om deel te nemen, dat weet ik niet. Aller eerst omdat ik niet weet hoe de situatie over vijfenhalve week is, ten tweede omdat ik voor mezelf nog niet precies op een rijtje gezet heb wat de risico’s zijn. Het is niet iets waar ik op dit moment mee bezig wil zijn, aangezien het op dit moment echt koffiedik kijken is. De marathon is niet afgelast en ik weet niet hoe de wereld er over een maand uit ziet. Het zijn onzekere tijden. En hoewel ik het liefst op alles ben voorbereid, weet ik dat ik moet accepteren dat ik het nu gewoon even nog niet precies weet.
Hoe motiveer je jezelf in die onzekere tijden om toch naar buiten te gaan voor je marathontraining?
- Toen ik aan mijn marathontraject begon schreef ik op dat mijn voornaamste doel was om te genieten van het proces. Mocht ik om wat voor reden dan ook de marathon niet kunnen lopen, dan zou ik in ieder geval niet het gevoel hebben dat ik alles voor niets gedaan had. Probeer je iets minder te focussen op het einddoel en iets meer in het moment te leven. Al zal dat tijdens sommige trainingen best een uitdaging zijn, zeker met de Hollandse weersomstandigheden.
- Door al je marathontrainingen word je super fit, je bouwt aan een mega basis. Normaal gesproken zou je nadat je je training voltooid hebt een marathon lopen, daarna heb je echt wel weer even tijd nodig om tot jezelf te komen. Nu is er een kans dat je die laatste uitputtingsslag misloopt, het voordeel daarvan is dat je in mei, juni wellicht een paar toptijden op kortere afstanden kunt lopen. Ook kun je er voor kiezen om dan alsnog voor een marathon te gaan. Ervan uitgaande dat de Corona-piek dan voorbij is.
- Zijn er bepaalde trainingen waar je heel erg tegenop ziet waarbij je denkt, dit wil ik écht niet voor niets doen? Zoals bijvoorbeeld de laatste lange training die voor veel Rotterdam-marathonlopers dit weekend op het programma staat… probeer die laatste lange training dan eens te zien als je eindpunt. Bereid je net zo voor als je je voor de wedstrijd voor zou bereiden, leg al je ziel en zaligheid in de training (maar blijf wel het juiste tempo lopen, dus niet ineens veel harder dan op je schema staat) en beloon jezelf zoals je jezelf ook zou belonen na de wedstrijd. OK, misschien het finish-biertje wel veranderen in een 0.0’tje, alcohol bevordert het herstel namelijk niet en mocht je wedstrijd toch doorgaan, dan wil je natuurlijk wel op en top aan de start staan.
- Probeer niet te veel bezig te zijn met of de marathon wel of niet doorgaat. Ik weet het, het is lastig.. ik kijk ook dagelijks* op de website van de Boston Marathon of er al nieuws is. Het is goed om een plan B te hebben (en misschien ook wel een plan C, D en E), maar wanneer die in werking moeten treden, dat hoor je vanzelf en voor die tijd kun je er maar beter niet te veel mee bezig zijn (ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan).
- Bedenk je dat je blij moet zijn dat je naar buiten kunt om hard te lopen. Ervan uitgaande dat je fit bent en je verder geen andere belemmeringen hebt die je weerhouden om hard te lopen… Je bent niet ziek, je hoeft niet wekenlang binnen te blijven, je bent geen dokter of verpleegkundige in een ziekenhuis in Italië waar de ene shift overloopt in de andere shift omdat het een grote crisis is. Je bent niet geblesseerd…**
- Mocht die marathon niet doorgaan, bedenk je dan eens hoe fit je aan de start van een marathon kunt staan in het najaar. Je hoeft niet verplicht een paar weken gas terug te nemen en kunt lekker door blijven bouwen. Natuurlijk is het leuk om jezelf af en toe te testen (geloof me, na ruim een jaar zonder marathon wil ik dat ook heel erg graag), maar vergeet niet dat de marathon – hoe getraind je ook bent – een aanslag op je lichaam is.
Vind jij het lastiger om door te trainen in deze ‘onzekere’ tijden? Heb jij een marathon gepland staan voor dit marathon? Zo ja, welke? Heb jij nog tips om gemotiveerd te blijven om door te trainen?
Liefs,
Annemerel
*vijf keer per dag
**Tuur is op dit moment wel geblesseerd en doet nu al zijn trainingen op de fiets, wat hij veel en veel minder leuk vindt dan hardlopen. Hij doet nu dus alternatieve trainingen in de hoop dat hij op tijd fit is voor een marathon waarvan hij niet eens weet of hij doorgaat. Hij zegt… ja als de marathon niet doorgaat, dan heb ik in ieder geval toch aan mijn uithoudingsvermogen gewerkt. Konden we allemaal maar wat meer posiTuur zijn.
Ik train op dit moment niet voor een marathon, maar het lijkt me inderdaad echt heel lastig om jezelf nu toch te motiveren! Fijn dat jij altijd op dit soort momenten opsomt om naar de positieve dingen te kijken ??
Auteur
Lief berichtje!
OOOOh ja zo herkenbaar. Ik ben op dit moment aan het training voor mijn eerste marathon en ga die lopen in Rotterdam. Ik probeer er ook niet teveel aan te denken dat het niet doorgaat. En positief te blijven, gewoon door blijven trainen. Om het doel voor ogen te blijven houden en niet op te geven. Al die maanden keihard getraind en dan nu denken: waar doe ik het voor, wie weet gaat het niet door? Nee, gewoon doorgaan want je hebt geen zekerheid.
Auteur
Niet hoe je je eerste marathon normaal gesproken voorbereid. Super balen die onzekerheid.
Ik ben op dit moment in voorbereiding voor Rotterdam… Gisteren met het Belgische weer (wind, regen, wellicht gelijkaardig aan Nederland) viel het me toch ook effe moeilijk om te trainen als je beseft dat het mogelijks allemaal niet doorgaat. MAAR… tijdens het lopen ben ik wel met een plan op te proppen gekomen! Voorlopig gok ik even op twee paarden: een week voor Rotterdam is er de marathon van Gent. Als die doorgaat, dan ga ik deze hoe dan ook lopen en ik ga mijn trainingsschema aanpassen in functie hiervan (nog lekker deze week knallen en dan taperen). Wordt die gecanceld, dan is er hopelijk nog Rotterdam. Gezien ik al op de Gentse wegen train, zal het net iets minder leuk zijn om daar de marathon te lopen, maar goed dan heeft al die training toch gerendeerd.
Het is een B-plan, maar eigenlijk denk ik dat het C-plan het meest waarschijnlijk is: beide marathons gaan niet door. Dan heb ik me voorgenomen om even wat gas terug te nemen. Even mijn lichaam wat rust geven na het harde trainen (en een voetblessure die lichtjes blijft sluimeren) en dan gewoon weer opnieuw te starten bij het begin van mijn marathontraining… niet direct met het oogpunt op eentje te lopen (even afwachten hoe de situatie verloopt) maar gewoon om heel lekker fit te blijven! Want het gevoel zo in conditie te zijn is toch ook wel best machtig!
Auteur
Mooie back-upplannen heb je gemaakt. Je plan C klinkt ook super verstandig, maar hoop dat je plan A gewoon door kan gaan.
Het is zooooo lastig om niet te weten waar ik aan toe ben, haha! Iets in me zegt dat de marathon van Rotterdam toch echt gecanceld gaat worden, aangezien de corona gevallen blijven stijgen en alleen de evenementen in Brabant verbieden natuurlijk niet werken.. Maakt het trainen inderdaad een stuk moeilijker. Gelukkig is het voor mij maar de 10,5km waar ik voor trainde dus zitten niet zoveel trainingsuren in als voor de mensen die voor de hele marathon trainen.
Ik train nog wel door, maar ben me ook aan het voorbereiden op een teleurstelling. Niet alleen wat betreft de (kwart) marathon, maar ook voor een ander event wat ik nog op de planning heb staan: Comic Con in Utrecht eind maart..(Die overigens ook veel bezoekers trekt uit omringende landen)
Auteur
Onzekerheid is het aller vervelendst, stiekem zou ik willen dat alles nu al werd afgelast zodat we ons er gewoon op konden instellen. Maar goed, toch proberen het beste er van te maken, toch :)
Hier lig ik dan in mijn hotelkamer ik vlieg straks naar NY. Wooow denk je dan. Dat denk ik ook. Maar gisteren is toch de mededeling gekomen dat zondag de halve is gecanceld. En alle lief bedoelde woorden “dan ga je toch zelf een rondje”…. natuurlijk doe ik dat. Maar daarvoor heb ik niet getraind. Het is enorm jammer en ik baal. Maar het is relatief. Gezondheid is iets bijzonders.
Ben je überhaupt nog vertrokken, gezien de mogelijkheid dat je niet terug kunt?
Nee ik mocht niet meer vliegen op NY. Dat wist ik pas op Schiphol. Zo zuur dit.
Auteur
Super super super rot! Sterkte vandaag en komende dagen.
Ik zag het bericht dat de vluchten naar de VS gecanceld worden. Ik moest direct aan jou Boston plannen denken :(
Zelf hoop ik dat de (kleine) Drents Friese Wold marathon wel doorgaat aangezien ik daar voor ingeschreven sta, maar met de berichten van nu…
Auteur
Jaa balen, ik werd ook wakker met het nieuws. Super balen, maar weinig aan te doen helaas :) afwachten is het enige dat we kunnen doen.
Hi Annemerel,
Een vraag voor de volgende AYRQ: hoe motiveer jij jezelf om tot het uiterste te gaan bij een ‘moeilijke’ training? Na blessure/griep en daar van herstellen ben ik weer opnieuw begonnen met een hardloopschema. Vandaag stond bij mij 30 min in 5’30 op het programma. Een pittige training waar ik een paar dagen ‘zenuwachtig’ voor was. Toen ik vandaag de deur uit stapte stelde ik mezelf gerust met de gedachte: als je dit tempo niet haalt, is het ook niet erg.
Tijdens het lopen was ik wederom bang om stuk te gaan en het niet te halen. Ik maakte de afspraak na al heel veel mentale discussies in m’n hoofd te hebben: je mag met 25 min stoppen, maar toen ik op m’n horloge keek zat ik al op meer dan 25 min. Dan maar tot de 5 km (ik zat op 4,7). Toen ik op 5 zat, was m’n huis in zicht en heb ik toch doorgelopen tot 30 min én het doel gehaald. 5’27 zelfs.
Anyway: lang verhaal kort, ik kan deze tijd ‘makkelijk’ halen maar ben bang om kapot te gaan tijdens het rennen. Hoe ga ik die mentale strijd aan?
Dank voor je reactie alvast! Groet Sara