Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mijn werk*. Ik heb marathons mogen lopen in New York en Chicago, ik verdien mijn geld met wat ik het liefste doe (dingen maken), ik werk aan mijn derde boek (kinderdroom!), ik deel mijn eigen tijd in, hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Het klinkt echt perfect, maar er is een ding wat ik als zelfstandig ondernemer ontzettend lastig vind: het is altijd hollen of stilstaan.
Afgelopen winter stond ik stil. Of nou ja, ik had wel een paar mooie opdrachten waar ik prima mijn kosten van kon betalen, maar er gebeurde niets spannends. En dat was best wel saai eigenlijk. Ik had net een jaar lang dagelijks gevlogd, ik wist dat ik dat niet nog een jaar wilde doen, maar ik wist niet goed wat ik dan moest doen. Ergens wist ik wel dat ik deze zomer EINDELIJK aan mijn ‘project’ zou gaan werken, dus een baan voor een paar dagen in de week aannemen kon ook niet. En omdat het nog niet helemaal zeker was dat ik deze zomer écht aan dat project ging werken, kon ik ook niet echt genieten van mijn vrijheid. Ik had het gevoel dat ik een beetje aan het nietsnutten was. De donkere, korte dagen en mijn blessureleed hielpen ook niet echt mee.
Toen ik terug kwam uit New York half maart kwam alles in een stroomversnelling. Er moest ineens zoveel geregeld worden voor eind mei. Shit, als ik dit geweten had, had ik 1) mijn vrije tijd van deze winter meer gewaardeerd en 2) alvast kunnen beginnen met die voorbereidingen, want daar had ik toen alle tijd voor. Maar de tijdsdruk zorgde er ook voor dat ik in een flow kwam en ik had zoveel zin om met dit project bezig te zijn dat het me allemaal niet uitmaakte wat ik moest regelen.
Omdat ik het zo druk had met al die voorbereidingen, had ik eigenlijk niet door dat ik eigenlijk al twee maanden geen betaalde opdracht meer gehad had. OMG. Wat nu. Lichte paniek. Het ene moment had ik het gevoel dat ik met een prima salaris ‘binnen harkte,’ het volgende moment was ik (voor mijn gevoel) heel hard aan het werk en kwam er ineens niets meer binnen.
Dat vind ik best lastig, omdat je gewoon niet weet wanneer er weer een opdracht binnenkomt. Van het verleden heb ik geleerd dat het uiteindelijk altijd goed komt, maar het is soms best moeilijk om jezelf daarvan te overtuigen. Zeker als je om je heen anderen wel opdrachten ziet krijgen. Ik zal niet ontkennen dat me soms ’s avonds in bed een heel onaangenaam gevoel van ‘OK, ik ben dus afgeserveerd’ bekroop. Ik heb – natuurlijk – wel een financiële buffer, maar ik vind mijn werk zo leuk, dat wil ik het liefst gewoon nog heel lang blijven doen. Dus in periodes dat het financieel minder voor de wind gaat vind ik dat – op slechte momenten – best spannend.
Inmiddels sta ik verre van stil. Het is zelfs geen hollen meer, maar sprinten. Ik heb afgelopen weken op alles volmondig JA gezegd en nu zit alles zo strak gepland dat er voor kleine verrassingen echt geen tijd meer is. Ik ben gisternacht thuisgekomen uit Mallorca, morgenochtend om zes uur staat Laura voor mijn deur voor een weekendje Parijs. Maandag (tweede pinksterdag) ga ik video’s maken met mijn huidtherapeut, dinsdag moet ik om 8.00u in Amsterdam zijn voor een afspraak met mijn voedingsdeskundige, anderhalf uur later heb ik een opdracht voor het CPNB en ’s avonds heb ik een training. Oh ja en dan vertrek ik woensdag voor drie dagen naar München om leerlingen van de Amerikaanse school te begeleiden tijdens hun internationale track meeting. Vraag me niet hoe ik daar nu weer terecht ben gekomen, maar zoals ik al zei, ik heb op alles volmondig JA (!!!) gezegd de afgelopen tijd.
Natuurlijk wil ik ook gewoon dat mijn blogs iedere dag om 12.00u live zijn. Voor dit weekend staan er drie vlogs op YouTube ingepland (Mallorca vlogs!) en had ik al gezegd dat ik volgende week zondag een halve marathon loop en volgende week maandag mijn project EINDELIJK begint.
Zoals ik al zei: het voelt even als sprinten. Maar alles is leuk. Dus het komt goed. Enig nadeel van deze sprint? Mijn chaotische aard komt bovendrijven. Ik heb in 24 uur aardig wat domme dingen gedaan. Zo liet ik mijn spiksplinternieuwe zonnebril bij de Security liggen op het vliegveld woensdagavond. Gisteren was ik een uur te vroeg bij mijn kappersafspraak (die tijd had ik zoveel nuttiger kunnen besteden) en als klapper op de vuurpijl liet ik wederom mijn zonnebril liggen bij de kapper (dit keer mijn Céline bril). Ik denk dat het even tijd is om van sprinten over te gaan op een tempoloop op snel maar semi-comfortabel tempo.
Over die tempoloop gesproken. Die moet ik as we speak eigenlijk ook nog doen.
SO LITTLE TIME SO MUCH TO DO!
Zijn er zelfstandig ondernemers in de zaal die dit ‘probleem’ herkennen?
Liefs,
Annemerel
*Er zijn mensen die mijn werk geen werk noemen, maar een hobby. Hoewel mijn werk begon als hobby, is het wel waar ik mijn geld mee verdien. Waar ik mijn huur mee betaal, dus ja, bloggen, Instagrammen, vlogs maken, boeken en columns schrijven, het is voor mij allemaal werk. En daar prijs ik mezelf erg gelukkig mee.
Wat herkenbaar om te lezen!! Ik ben sinds kort zelfstandige consultant omtrent toegankelijk toerisme. Iets wat ik immens graag doe, maar er komt zoveel bij te kijken! Veel meer dan ik gedacht had! En er kruipt zoveel tijd ook in zaken waar je je brand mee verbetert, maar dat niet noodzakelijk geld opbrengt. Ook is het de hele tijd nadenken over toekomstige projecten en samenwerkingen. Het is zo onwijs leuk, maar zoals je zegt ook sprinten soms om al het werk af te krijgen.
Dit is misschien wel een beetje wat me soms tegenhoudt om freelance/voor mezelf te gaan werken: de ene keer denk je dat je misschien op zoek moet naar ander werk en het volgende moment zijn er heel veel kansen en is alles leuk, maar je kan het niet van tevoren weten en je bent deels alsnog afhankelijk van anderen. Maar daar staat wel tegenover dat je dus zelf ja en nee kan zeggen en het zo leuk en uitdagend mogelijk kan houden! Ik herken me altijd heel erg in jouw ‘ik heb het druk, ik raak in een flow, ik krijg het nog drukker maar ben wel heel gelukkig’- vs. ‘ik doe niets, word improductief, doe nog minder, word ongelukkig van het niets doen’-periodes/analyse, grappig om te lezen. Als ik één ding heb geleerd in/over mijn eigen leven dan is dat dus ook wel dat je soms gewoon ja moet zeggen, ook al denk je dat er geen tijd voor hebt, omdat je vanzelf in zo’n flow terechtkomt en er uiteindelijk toch meer tijd voor had dan je dacht én er energie van krijgt.
Ja dat komt bekend voor. Behalve dingen vergeten of een uur te vroeg ergens zijn, daar heb ik als ik druk ben absoluut geen tijd voor. Alles wordt dan met max. 5 minuten speling ingepland.
Mijn leven van de afgelopen tien jaar voelt als een achtbaan; hoogte- en dieptepunten, versnellingen, over de kop gaan en af en toe denken stil te staan, voordat de volgende sensatie start. Ondanks dat niet alles rozengeur en maneschijn was, had ik het voor geen goud willen missen. Ik heb er zoveel van geleerd en genoten!
Jouw project kun je vergelijken met een marathon, het hardlooponderdeel wat jou het beste ligt. Sprinten kun je hooguit op het einde van een marathon doen, je moet zorgen dat je tempo van begin af aan in orde is. Maar om een goede marathon te lopen heb je ook intervaltrainingen nodig. En in die fase zit je nu nog even. Succes, blijf er van genieten en hou je hoofd erbij!
Parijs wordt sowieso geweldig, daar zorgt die stad wel voor. En loop die PR in Leiden, dat zou een perfecte start voor je project zijn!
O nee en heb je je zonnebrillen ook weer terug of is dat onmogelijk?
Maar suc6 komende dagen en vooral vergeet niet te genieten van deze drukte :)
Als lukt dat jouw vast wel daar twijfel ik niet aan.
Lijkt me wel lastig inderdaad als zelfstandige maar je hebt wel een onwijs leuke baan.
Ja, dat is heel erg herkenbaar! Het is ook vooral de uitdaging om daar voor jezelf een bepaalde balans in te vinden, want je klanten doen dat simpelweg niet voor je. Ik werk zelf heel veel met deadlines en eerder gaf ik zelf altijd aan wat mogelijk was. Dat was vaak supersnel, waardoor ik mezelf wel wat over de kop werkte. Sinds een aantal jaar vraag ik mijn klanten wat ZIJ willen. Dan blijkt dat zij ‘volgende week’ of soms zelfs nog later óók prima vinden. Overigens is het dan wel weer opletten dat ik de extra tijd die ik dan heb niet volprop met dingen die ‘morgen af moeten’, want dan wordt het alsnog een hoop gestress.
Ik probeer, ook door wat meer te plannen, wat meer vooruit te kijken en me beter te realiseren dat het onmogelijk is om 8 uur werk op een dag van 8 uur in te plannen, omdat er altijd wel dingen tussendoor komen, alles wat meer te spreiden. Dat werkt echt wel. Wel betekent het ook dat ik wat vaker ‘nee’ zeg en soms iets minder verdien. Aan de andere kant geeft het me wél meer controle en ben ik soms beter in staat om juist de wat beter betaalde opdrachten aan te pakken, zodat ik er in inkomen niet eens op achteruit ga.
En, ook belangrijk: werk inderdaad aan je merk, aan jezelf, aan je eigen bedrijf. Dat kan erbij inschieten als je steeds rent voor klanten, maar het is wel belangrijk. Op die manier kun je steeds meer de leuke (en goed betaalde) klussen eruit pikken en blijf je zelf ook ontzettend gemotiveerd. Uiteindelijk ben je toch ondernemer om voor jezelf te werken, dus dan moet je geen slaaf worden van mensen die wat slimmer aan hun eigen bedrijf werken ;-)
Succes!