#GETFITWITHANNEMEREL: 10 lessen die ik in 10 weken leerde

Sponsored – Op 1 januari begon ik aan een race tegen de klok om zo fit mogelijk aan de start van de halve marathon te staan. Zondag was de dag van de waarheid, de dag dat ik de halve marathon tijdens de CPC liep. Ik keek hier al een jaar naar uit, direct nadat ik vorig jaar over de finish kwam in een voor mij teleurstellende tijd wist ik, volgend jaar weer een kans.

Helaas verliepen de afgelopen tien weken niet zoals gepland. Ik was voor het eerst in drie jaar weer geblesseerd. Ik heb mijn doel meerdere keren moeten bijstellen, ik heb mezelf meerdere keren teleurgesteld als ik weer eens het gevoel had dat ik er niet alles aan deed om fit aan de start te staan. Maar ik stond er toch. En weet je wat zo mooi is aan dingen die niet helemaal volgens plan verlopen? Dat je nieuwe dingen leert. En juist die dingen wil ik vandaag met jullie delen. Zodat jullie die lessen niet zelf meer hoeven te leren (of wel, om uit te vinden of ik wel echt de waarheid spreek).

Te lang(zaam), te snel achter elkaar hardlopen is nog steeds een heel dom idee

Met Kerst liep ik in drie dagen een marathon op een relatief rustig tempo. Ik trainde veel te eenzijdig. Daarna liep ik een paar dagen niet, om vervolgens op 1 januari op datzelfde eenzijdige ‘langzame’ tempo 18 kilometer te lopen. Zonder tussendoor ook maar een buikspieroefening of wat stretches te doen. Dat was niet zo slim. Ik verwacht dat deze overbelasting de start van mijn blessure geweest is.

Als ik niet kan hardlopen ben ik niet te genieten

Dit roep ik al jaren, alleen de laatste keer dat ik daadwerkelijk niet kon hardlopen was alweer drie jaar geleden. Dus ik riep het misschien wel, mijn uitspraak was gebaseerd op iets dat ik een paar jaar geleden voor het laatst had meegemaakt en ik was even vergeten dat dit een serieus probleem is. Als ik niet wekelijks een lekkere lange duurloop kan doen, ben ik gewoon ontiegelijk prikkelbaar en sloom. Heel sloom.

Voor het eerst trainen bij een atletiekvereniging is misschien niet zo handig als je een blessure hebt

Ik trainde afgelopen weken een paar keer bij Haagatletiek, de Mila 1 groep. De lopers uit deze groep zijn zonder uitzondering allemaal sneller dan ik, maar dat zou je natuurlijk kunnen zien als een uitdaging. Die uitdaging kun je echter misschien beter niet aangaan als je kwaaltjes hebt, want ook al mag je je trainingen op je eigen tempo lopen, het is best lastig als je iedereen voorbij ziet flitsen. Daar gaat je moreel niet echt van omhoog zeg maar.

Zitten is de duivel en onderuitgezakt zitten met je benen over elkaar is de duivel in het kwadraat

Het meeste last van mijn knie had ik als ik op stond na een tijdje gezeten te hebben. Niet alleen in het vliegtuig, in de auto of in de trein, maar ook gewoon thuis achter mijn bureau. Ik sta nu veel vaker te werken dan voorheen en wissel mijn bureau af met mijn bank, waarop ik mijn benen gestrekt kan houden.

Een doel bijstellen is niet hetzelfde als opgeven

Op 1 januari had ik een duidelijk doel voor ogen, mijn twee jaar oude PR op de halve marathon verbreken. Maar toen kreeg ik een paar uur later die eerste tekenen van mijn blessure. Ik schrapte trainingen uit mijn schema en verving ze met langzame deurloopjes, ondertussen was ik alles behalve tevreden over mezelf en wat ik aan het doen was. Ik ben er inmiddels wel achter dat het bijstellen van een doel niet perse opgeven hoeft te betekenen. Het is pas opgeven als je er compleet de brui aan geeft en je er niets meer aan doet.

Nieuwe (hardloop)kleding en schoenen zorgen voor extra motivatie

Het klinkt sommige misschien wat materialistisch in de oren, maar ik word echt blij van nieuwe hardloopkleding en schoenen. Zeker als deze ook nog eens functioneel is. Zo was ik begin dit jaar heel blij toen ik ontdekte dat Nike inmiddels ook hardloopleggings heeft met een zakje op het bovenbeen. Ik loop absoluut niet graag zonder. Sterker nog, ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een broekje of legging heb gedragen zonder zakje op het bovenbeen. Je shopt de Nike Racer legging via deze link van Actiecode.nl

Het is buiten vrijwel altijd minder erg dan dat het binnen lijkt

Of het buiten nu gevoelstemperatuur -15, windkracht 6 of dat er dikke vette regen uit de hemel komt vallen, binnen lijkt het vrijwel altijd erger dan dat het in werkelijkheid is. Natuurlijk hebben we allemaal zo onze favoriete hardloopomstandigheden, maar als we daar op moeten wachten, wordt er weinig gelopen. Ik heb de afgelopen 10 weken van aardig veel dingen gebaald tijdens het lopen, maar het weer heeft daar vrijwel geen rol in gespeeld.

Orthopedische zooltjes kunnen een wereld van verschil maken

Ik loop al drie jaar op neutrale schoenen in plaats van schoenen speciaal voor mensen die overproneren, zoals ik. Dit is een van de redenen waarom ik mijn knie overbelast heb. Als je te lang een verkeerde beweging maakt, gaat dat op een gegeven moment irriteren. Ik ben langs een podoloog en heb speciale poortzooltjes laten ontwerpen. Deze draag ik nu zowel in mijn hardloopschoenen, sneakers als laarsjes. Binnen een week was ik er aan gewend en ik wil niets anders meer. Ik voel gewoon dat mijn voeten meer steun krijgen.

De nieuwe hardloopschoen van Nike – de Nike Epic React Flyknit – is mega fijn

Na drie jaar op Nike LunarTempo’s gelopen te hebben, heb ik het idee dat ik een waardige opvolger van mijn favoriete hardloopschoen gevonden heb. De Epic React is vrijwel net zo licht als de LunarTempo, maar heeft ontzettend veel meer demping, waardoor mijn voeten tijdens het hardlopen veel minder snel moe worden. Ze voelen daarnaast stabieler dan veel andere hardloopschoenen met vergelijkbare demping (Lunar Epic, UltraBoost). Ook fijn: ik kan er gewoon mijn op maat gemaakte zooltjes indragen. Ook deze schoenen vind je in mijn speciaal geselecteerde collectie op de actiepagina van Actiecode.

Jullie zorgen voor mega veel extra motivatie

Dat wist ik natuurlijk al, maar dat werd nu wel weer even bevestigd. De afgelopen vier weken heb ik jullie dagelijks over mijn vorderingen bericht en hoewel dat nu redelijk wat druk op me legt (als in: ik weet dat veel mensen mee leven en ik wil het niet verpesten), heeft het me ook zo geholpen. Als ik dan weer een comment las met ‘hup naar buiten’ had ik echt het idee van OK, ik moet nu gaan, anders moet ik morgen weer een zielig verhaal op hangen met waarom ik niet naar buiten ben geweest. En hoe kan iemand mij nu serieus nemen als ik zelf continu verzaak?

Ik hoop dat jullie mijn blogs over de CPC leuk vonden om te lezen. Ondanks dat ik mijn eerst gestelde doel niet behaald heb. Ook heel benieuwd hoeveel van deze lessen jullie al af kunnen vinken van jullie ‘been there done that’ lijst.

Liefs,
Annemerel

*Deze blog is onderdeel van een samenwerking met Actiecode.nl & Nike.